Portal Gość Niedzielny (29 października 2025) relacjonuje audiencję ogólną Leona XIV, poświęconą 60. rocznicy soborowej deklaracji Nostra aetate. „Papież” określa wyznawców innych religii jako „towarzyszy podróży na drodze prawdy”, podkreśla „szacunek dla różnic” i duchowy charakter dialogu międzyreligijnego. Szczególną uwagę poświęca relacjom z judaizmem, potępiając antysemityzm. W przesłaniu do Polaków ogranicza się do banalnych ogólników o modlitwie za zmarłych, pomijając dogmatyczne podstawy katolickiej eschatologii.
Zdrada misji Kościoła: równość religii jako dogmat modernizmu
Leon XIV otwarcie głosi herezję, stwierdzając, że „w każdym szczerym poszukiwaniu religijnym [można] dostrzegać odzwierciedlenie jedynego Misterium Boga”. To jawna negacja dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus potwierdzonego przez Sobór Florencki (1442): „Nikt, choćby nawet przelewał krew za imię Chrystusa, nie może być zbawiony, jeśli nie pozostaje w łonie Kościoła katolickiego i w jedności z nim” (Denzinger 714).
Koncepcja „drogi prawdy”, którą rzekomo wspólnie podążają katolicy i wyznawcy innych religii, stanowi zaprzeczenie słów Chrystusa: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6). Co zaś jest bardziej bluźniercze niż stawianie Allacha, Wisznu czy Jahwe bez Chrystusa na równi z Trójjedynym Bogiem?
Nostra aetate jako manifest apostazji
Chwalony przez uzurpatora dokument soborowy to kwintesencja potępionego przez św. Piusa X modernizmu. Gdy Leon XIV cytuje, że religie niechrześcijańskie odzwierciedlają „promień tej Prawdy, która oświeca wszystkich ludzi”, powtarza błąd potępiony w Syllabusie Piusa IX: „Ludzie mogą znaleźć drogę wiecznego zbawienia i osiągnąć wieczne zbawienie w każdej religii” (punkt 16).
„Dialog musi być nie tylko intelektualny, ale głęboko duchowy”
Te słowa uzurpatora demaskują prawdziwy cel posoborowej rewolucji: stworzenie synkretycznej religii światowej, gdzie Duch Święty miałby działać przez medytacje buddyjskie, modlitwy do Allacha i praktyki szamańskie. Tymczasem Kościół zawsze nauczał: „Kto nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca” (1 J 2,23).
Fałszywy judaizm jako „korzenie” bez Chrystusa
Szczególnie obrzydliwa jest próba budowania „duchowej więzi” z talmudycznym judaizmem. Leon XIV deklaruje: „Kościół nie toleruje antysemityzmu i zwalcza go w imię samej Ewangelii”. Pomija przy tym, że Kościół przez wieki potępiał judaizm jako religię odrzuconą przez Boga po odrzuceniu Mesjasza. Św. Augustyn nauczał: „Żydzi, którzy odmówili uznania Pana, zostali wydaleni z królestwa i rozproszeni po całym świecie” (Mowy 201,3).
„Przez sześćdziesiąt lat dialog żydowsko-chrześcijański przyniósł wiele owoców”
Jakich „owoców”? Likwidacji katolickich modlitw za nawrócenie Żydów, usunięcia krzyży jako „obrażających żydowską wrażliwość”, cenzury Ewangelii w imię „dialogu”? To nie dialog, lecz kapitulacja przed tymi, którzy ukrzyżowali Boga i wciąż oczekują fałszywego mesjasza.
Polityczny synkretyzm zamiast królestwa Chrystusowego
Wezwanie Leona XIV do współpracy z wyznawcami innych religii w dziedzinie „humanizacji techniki” i „ochrony praw człowieka” to klasyczny przykład redukcji misji Kościoła do świeckiego aktywizmu. Gdzie jest nakaz głoszenia Ewangelii wszystkim narodom (Mt 28,19)? Gdzie obowiązek podporządkowania państw prawu Chrystusowemu wyrażony przez Piusa XI w Quas primas: „Jeżeli więc królowie i książęta mają to przekonanie, że wykonują władzę nie tyle z prawa swego, jak z rozkazu i w zastępstwie Boskiego Króla, każdy to zauważy, jak święcie i mądrze będą używać swojej władzy”?
Polakom: banał zamiast doktryny
Przesłanie do Polaków to perfidna dezintegracja katolickiej eschatologii. Mowa o „ojczyźnie w niebie” i „dobrach przemijających”, ale brak najmniejszej wzmianki o czyśćcu, obowiązku modlitwy i ofiary Mszy za dusze zmarłych, konieczności stanu łaski u konających. To typowy zabieg modernistów: zastąpić konkret doktryny mglistym „duchowym przesłaniem”.
Sobór Watykański II: konstytucja apostazji
Całe to przedstawienie potwierdza diagnozę kard. Alfredo Ottavianiego z 1966 roku: „Deklaracja o wolności religijnej jest sprzeczna z tradycyjnym nauczaniem Kościoła o moralnym obowiązku jednostek i społeczeństw wobec prawdziwej religii”. Nostra aetate nie jest „rozwinięciem doktryny”, lecz jej negacją. Jak trafnie zauważył abp Marcel Lefebvre (przed swym odstępstwem): „To nie jest sobór pastoralny, to sobór rewolucyjny!”.
Leon XIV i jego sekta okupująca Watykan realizują plan masonerii: zastąpić Królestwo Chrystusowe religią humanitarno-ekumeniczną, gdzie Krzyż zostaje zrównany z półksiężycem, a Najświętsza Ofiara z modlitwami do Wisznu. Jedyną odpowiedzią wiernego katolika może być nieustępliwe Non possumus! i wierność depozytowi wiary przekazanemu przez wieki.
Za artykułem:
Leon XIV: spotykajmy wyznawców innych religii jako towarzyszy podróży na drodze prawdy (gosc.pl)
Data artykułu: 29.10.2025
