Portal Vatican News informuje o audiencji, jaką „papież” Leon XIV (Robert Prevost) udzielił prezydentowi Gabonu Brice’owi Clotaire’owi Oligui Nguemie. W komunikacie podkreślono „dobre stosunki między Stolicą Apostolską a Gabonem”, wspominając o współpracy w dziedzinach zdrowia, edukacji i kształcenia zawodowego młodzieży. Wspomniano również o wymianie poglądów „na tematy regionalne i międzynarodowe, podkreślając znaczenie promowania dialogu i pojednania między narodami”. Ten biurokratyczny spektakl odsłania całkowite zerwanie z misją Kościoła ustanowioną przez Chrystusa Króla.
Uzurpacja tronu Piotrowego jako narzędzie globalistycznej gry
Sam fakt przyjmowania głów państw przez osobnika podającego się za Następcę Piotra stanowi jawną obrazę majestatu Chrystusa Króla. Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas Primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem „audiencja” w Pałacu Apostolskim to jedynie polityczne przedstawienie, gdzie:
Podczas serdecznych rozmów […] podkreślono dobre stosunki między Stolicą Apostolską a Gabonem. Zwrócono uwagę na niektóre aspekty sytuacji politycznej i społeczno-ekonomicznej kraju.
Brak jakiegokolwiek odniesienia do obowiązku głoszenia Ewangelii i podporządkowania prawodawstwa gabońskiego prawu Bożemu demaskuje prawdziwe cele tej pseudo-dyplomacji. Stolica Apostolska – zajęta przez modernistycznych uzurpatorów – redukuje się do roli organizacji pozarządowej, specjalizującej się w doczesnym „rozwoju społeczno-ekonomicznym”.
Zdrada misji nadprzyrodzonej na rzecz naturalistycznego aktywizmu
Wspomniana „współpraca z Kościołem lokalnym w dziedzinach zdrowia, edukacji i kształcenia zawodowego młodzieży” to karykatura katolickiej nauki społecznej. Kościół prawdziwy – jak nauczał Pius XI – „przeznaczony oczywiście dla wszystkich ludzi całego świata”, miał obowiązek przede wszystkim żądać od głowy państwa:
- Publicznego uznania panowania Chrystusa Króla nad narodem gabońskim
- Wprowadzenia prawodawstwa zgodnego z Dekalogiem
- Zakazu propagowania herezji i bałwochwalstwa
- Nawrócenia z praktyk animistycznych rozpowszechnionych w Gabonie
Tymczasem dokument jawnie przyznaje: „wymieniono także poglądy na tematy regionalne i międzynarodowe, podkreślając znaczenie promowania dialogu i pojednania między narodami”. To czysty relatywizm potępiony przez Piusa IX w Syllabusie błędów (pkt 15-18), gdzie odrzuca się możliwość zbawienia poza Kościołem i fałszywą „równość religii”.
Demonstracja masońskiej symboliki jedności
Nieprzypadkowy jest wybór Gabonu – kraju, gdzie według raportów ponad 60% ludności praktykuje animizm, a chrześcijaństwo często miesza się z kultem przodków. „Serdeczne rozmowy” z władcą takiego państwa stanowią złamanie kanonów soboru laterańskiego IV: „Niech władcy świeccy nie popierają heretyków”.
Warto odnotować, że struktury posoborowe konsekwentnie:
- Unikają terminu „nawrócenie” na rzecz pustego „dialogu”
- Przemilczają obowiązek wykorzenienia pogańskich praktyk
- Zastępują teologię zbawienia socjologicznym aktywizmem
Jak trafnie diagnozował św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu: „Dogmaty wiary […] są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (pkt 22). Ta modernistyczna zasada przyświeca całej „dyplomacji” sekty okupującej Watykan.
Milczenie o królewskim majestacie Chrystusa
Najcięższym oskarżeniem jest całkowite pominięcie w komunikacie:
– Wezwania do publicznego uznania władzy Chrystusa Króla
– Potępienia konstytucyjnego rozdziału religii od państwa
– Ostrzeżenia przed praktykami sprzecznymi z Pierwszym Przykazaniem
Tymczasem prawowity papież Pius XI nauczał: „Doroczny obchód tej uroczystości [Chrystusa Króla] napomni także i państwa, że nie tylko osoby prywatne, ale i władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”.
Epilog: widowisko dla globalistycznej sceny
Cała wizyta stanowi jedynie element globalistycznej narracji o „pojednaniu” i „dialogu”, gdzie:
– Prawda zostaje zredukowana do subiektywnych „poglądów”
– Wiara zastąpiona zostaje humanitarnym aktywizmem
– Chrystus Król – zastąpiony przez świecki etos ONZ
Jak trafnie zauważał św. Pius X: „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach, których nie można pogodzić ze współczesnym postępem” (potępienie pkt 63 w Lamentabili). Ta diagnoza doskonale opisuje dzisiejsze struktury posoborowe – bezbożną karykaturę Kościoła Chrystusowego.
Za artykułem:
Papież przyjął na audiencji prezydenta Gabonu (vaticannews.va)
Data artykułu: 30.10.2025
