Portal eKAI (30 października 2025) relacjonuje organizację pielgrzymki rolników diecezji kieleckiej do Rzymu w ramach posoborowego „Roku Świętego”. Pod przewodnictwem „biskupa” Jana Piotrowskiego i „księdza” Marka Tazbira około 120 osób ma odwiedzić „święte miejsca”, w tym grób Jana Pawła II, by – jak podano – modlić się „za środowisko rolników bardzo mocno doświadczone”. Artykuł koncentruje się na ekonomicznych problemach sektora rolnego, szczególnie krytykując unijną umowę Mercosur, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar kryzysu jako konsekwencji odejścia narodów od społecznego panowania Chrystusa Króla.
Naturalistyczna redukcja pobożności do kwestii ekonomicznych
„Duszpasterz rolników” diecezji kieleckiej w wywiadzie dla portalu eKAI stwierdza: „Tegoroczne zbiory są mocno poniżej kosztów produkcji, więc rolnicy albo ich nie sprzedają, albo wręcz je niszczą”. Cała argumentacja sprowadza się do żałosnego lamentu nad materialnymi stratami, podczas gdy prawdziwy katolik winien widzieć w takich sytuacjach przede wszystkim digitus Dei (palec Boży) wzywający do pokuty i naprawy życia moralnego. Brak jakiejkolwiek wzmianki o grzechu narodowym, apostazji władz czy publicznym bluźnierstwach jako źródle nieszczęść świadczy o całkowitej amputacji nadprzyrodzonej perspektywy u organizatorów pielgrzymki.
Warto przypomnieć niezmienne nauczanie Piusa XI w encyklice Quas primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem „duchowni” z diecezji kieleckiej proponują rolnikom nie nawrócenie i walkę z liberalnym porządkiem świata, lecz kolejną turystyczną wycieczkę do ośrodka apostazji, gdzie „przejście Świętych Drzwi” odbywa się w kontekście bluźnierczego ekumenizmu.
Kult heretyckich postaci jako przejaw doktrynalnego rozkładu
W planie jest m.in. przejście Świętych Drzwi, modlitwa przy grobie św. Jana Pawła II, nawiedzanie bazylik rzymskich i zwiedzanie historycznych miejsc.
Artykuł bezkrytycznie powtarza hagiograficzny język wobec Wojtyły, nazywając go „świętym”, podczas gdy był on jawnym heretykiem odpowiedzialnym za promulgację soborowych błędów i ekumenicznych skandali w Asyżu. Modlitwa przy jego grobie to akt communicatio in sacris cum haereticis (współuczestnictwo w świętych obrzędach z heretykami), expressis verbis potępiony przez św. Pawła (2 J 1,10-11) i liczne synody.
Co więcej, sama koncepcja „Roku Świętego” po 1958 roku jest teologicznym monstrum, gdyż – jak uczy kanon 2227 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. – tylko prawowity papież może ogłaszać jubileusze. Tymczasem od śmierci Piusa XII Stolica Piotrowa pozostaje nieobsadzona, zaś Bergoglio i jego poprzednicy to jedynie antypapiescy uzurpatorzy.
Mercosur jako owoc laicyzacji państw katolickich
Ks. Tazbir słusznie ostrzega przed skutkami umowy Mercosur: „Produkty, którymi będziemy zasypani, nie będą spełniały norm zdrowotnych, ale będą tańsze […] i wyeliminują całkowicie rolnictwo rodzime”. Nie dostrzega jednak, że liberalny globalizm jest bezpośrednią konsekwencją odrzucenia katolickiej nauki społecznej wyrażonej w Syllabusie błędów Piusa IX (1864), który potępił m.in.:
- „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod kierunkiem światła rozumu” (potępienie zdania 15)
- „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (potępienie zdania 55)
Gdyby Polska pozostała wierna zasadzie Regnum Sociale Christi (Społeczne Królestwo Chrystusa), nigdy nie zgodziłaby się na udział w strukturze opartej na masońskich zasadach wolnego rynku. Kryzys rolniczy stanowi więc karę za zdradę katolickiego porządku, a nie – jak sugeruje eKAI – zwykły zbieg okoliczności gospodarczych.
Pseudoduszpasterstwo w służbie modernistycznej destrukcji
Funkcja „diecezjalnego duszpasterza rolników” to typowy wytwór posoborowej biurokratyzacji życia kościelnego. W tradycyjnym porządku Ecclesia supplet (Kościół uzupełnia) – duszpasterstwo realizowali proboszczowie w parafiach wiejskich, nie zaś wyspecjalizowani urzędnicy kurialni. Ks. Tazbir, jako kapłan „wyświęcony” w nowym rycie po 1968 roku, z dużym prawdopodobieństwem nie posiada ważnych święceń, co czyni jego „posługę” całkowicie nieważną.
Warto zauważyć, że w całym artykule brak jakiejkolwiek wzmianki o Najświętszej Ofierze Mszy trydenckiej jako remedium na kryzys. Proponowane „modlitwy przy grobach” i „przejście przez drzwi” to czcze gesty pozbawione teologicznej substancji. Tymczasem Doctor Angelicus w Sumie Teologicznej (III, q. 83 a. 5) poucza: „Ofiara ołtarza jest najskuteczniejszym środkiem dla uproszenia Bożego miłosierdzia, szczególnie w czasach klęsk i ucisków”.
Zamiast organizować pielgrzymki do siedliska apostazji, prawdziwi katolicy powinni gromadzić się przy ołtarzach, gdzie sprawowana jest niepokalana Ofiara, oraz domagać się przywrócenia katolickiego porządku społecznego pod berłem Chrystusa Króla. Jak bowiem nauczał Pius XI w Quas primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci i posłuszeństwa Chrystusowi”. Dopóki ta zasada pozostanie martwą literą, żadne unijne regulacje ani pielgrzymkowe gesty nie przyniosą rolnikom rzeczywistej poprawy sytuacji.
Za artykułem:
kielecka Ks. Tazbir: rolnicy diecezji kieleckiej jadą do Rzymu po modlitwę w Roku Świętym, w tym za rolnictwo w kryzysie (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025
