Portal eKAI (23 października 2025) relacjonuje doroczne spotkanie rzeczników prasowych „diecezji” i zgromadzeń zakonnych w Koszalinie. Wśród omawianych tematów znalazły się migracje, „wymiana doświadczeń” oraz promocja „dobrych inicjatyw”. Wydarzenie ujawnia **głębszy kryzys struktury posoborowej, redukującej nadprzyrodzoną misję Kościoła do technik zarządzania wizerunkiem**.
Redukcja misji Kościoła do public relations
Komentowany artykuł koncentruje się na mechanizmach „komunikacji kryzysowej”, „modelach działania” i „wymianie doświadczeń” w stylu korporacyjnych szkoleń. „Podejmujemy dyskusję o konkretnych przypadkach, z którymi mierzą się rzecznicy. W ten sposób wymieniamy się doświadczeniem, uczymy, jakich błędów nie popełniać” – deklaruje ks. Wojciech Parafianowicz. To ewidentne przejaw modernistycznej herezji, która Kościół Chrystusowy sprowadza do poziomu organizacji pozarządowej, gdzie głównym zadaniem jest „budowanie narracji” zamiast głoszenia niezmiennej prawdy.
Św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis demaskował tę metodę: „Moderniści (…) chcą, by Kościół się powoli i stopniowo przystosowywał do warunków dzisiejszych, i że jeśli się nie da inaczej, nawet do zgody z nowożytnymi formami myślenia”. Brak choćby jednej wzmianki o obowiązku obrony doktryny, trosce o zbawienie dusz czy krzewieniu kultu Bożego odsłania prawdziwy cel tych spotkań – permanentne dostosowywanie się do świata pod płaszczykiem „profesjonalizacji”.
Milczenie o prawdziwych źródłach kryzysu
W całym tekście ani razu nie pada słowo „grzech”, „herezja” czy „apostazja”. Problem migracji omawiany jest wyłącznie w kontekście logistyczno-medialnym, podczas gdy prawdziwe niebezpieczeństwo tkwi w religijnym synkretyzmie promowanym przez struktury posoborowe. Pius XI w Quas Primas nauczał nieomylnie: „Państwa winny nie tylko publiczną cześć oddawać imieniu Chrystusa, ale także kierować się w wydawaniu praw i w wymiarze sprawiedliwości, jak i w wychowaniu i wykształceniu młodzieży w zdrowej nauce i czystości obyczajów zasadami chrześcijańskimi”.
Ks. Leszek Gęsiak SJ podkreśla: „rzecznicy nie tylko zajmują się kwestiami kryzysowymi, trudnymi, ale także mówią o rzeczach dobrych, które dzieją się w diecezjach i zakonach”. To klasyczny przykład naturalistycznej pułapki, gdzie „dobro” definiowane jest przez świeckie standardy społecznego zaangażowania, nie zaś przez wierność depozytowi wiary. Jakże odmienne stanowisko prezentował Leon XIII w Immortale Dei: „Kościół, nie mogąc aprobować tego, co w nowych urządzeniach jest niezgodne z religią, tym usilniej bronić musi nienaruszalności wiary i czci należnej Bogu”.
Zastępowanie kapłaństwa funkcją medialną
Fakt, że większość rzeczników to „księża lub zakonnicy” zaangażowani w budowanie wizerunku, a nie w posługę duszpasterską, stanowi wymowny symbol degradacji stanu kapłańskiego. Św. Pius X w Haerent animo przypominał: „Kapłan nie jest szafarzem dóbr ziemskich ani sługą ludzkich pożądań, lecz szafarzem łaski Bożej i sługą samego Boga”. Tymczasem świecka rzecznik z „diecezji” płockiej, Ilona Krawczyk-Krajczyńska, opisuje swoją rolę w kategoriach czysto technicznych: „Mam takie usposobienie, że bardzo szanuję czyjąś pracę, więc niezależnie od tego, czy ktoś przychodzi do mnie z pytaniem trudnym czy łatwiejszym, wychodzę z założenia, że należy to uszanować”.
To jawne odrzucenie munus docendi (urzędu nauczania) wynikające z posoborowej herezji wolności religijnej potępionej w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 15, 77-79). Brak zdecydowanego sprzeciwu wobec błędnych pytań czy fałszywych założeń dziennikarzy to zdrada obowiązku obrony wiary, który spoczywa na każdym duchownym.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
W całym artykule nie ma ani jednego odniesienia do Najświętszej Ofiary, sakramentów czy obowiązku modlitwy. Nawet wzmianka o Mszy św. odprawionej przez „biskupa” seniora Edwarda Dajczaka została zredukowana do informacyjnego marginesu. To symptomatyczne dla całkowitej sekularyzacji posoborowej struktury, gdzie centralne miejsce zajmuje ludzka aktywność, nie zaś adoracja Boga.
Pius XI w Quas Primas stanowczo nauczał: „Doroczny obchód tej uroczystości napomni także i państwa, że nie tylko osoby prywatne, ale i władcy i rządy mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Tymczasem omawiane spotkanie, podobnie jak cała działalność „Biura Prasowego KEP”, koncentruje się na budowaniu ludzkiej aprobaty, nie zaś na głoszeniu królewskiej władzy Chrystusa nad narodami.
Duchowa pustka jako konsekwencja apostazji
Plan spotkania – obejmujący „wyjazd nad morze do Kołobrzegu” i zwiedzanie muzeum – przypomina raczej program integracyjny firmy ubezpieczeniowej niż spotkanie odpowiedzialnych za duchowy przekaz. To wymowny symbol teologicznej bankructwa sekty posoborowej, która utraciła nadprzyrodzoną perspektywę.
Św. Pius X w motu proprio Sacrorum antistitum przestrzegał: „Pasterze niech pamiętają, że zostali ustanowieni dla strzeżenia owczarni, a nie dla ulegania błądzącym owcom”. Dopóki „rzecznicy” będą traktować kryzys wiary jako problem wizerunkowy, a nie duchową katastrofę wymagającą pokuty i nawrócenia, ich działania pozostaną jedynie **pyrrusowym teatrem** odwracającym uwagę od prawdziwej apokalipsy dokonującej się w duszach.
Za artykułem:
23 października 2025 | 04:00Ogólnopolskie spotkanie rzeczników prasowych w KoszalinieDoroczne ogólnopolskie spotkanie rzeczników prasowych diecezjalnych i zakonnych odbyło się w tym roku w Koszalinie…. (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025
