Klasyczny katolicki kapłan w tradycyjnych ornatach błogosławi grupę niesłyszących w kościele, symbolizując walkę o wiarę w czasach odrzucenia nauczania katolickiego.

Synodalne złudzenia w służbie niesłyszących – dezercja od nadprzyrodzonego powołania Kościoła

Podziel się tym:

Portal eKAI (11 października 2025) relacjonuje jubileuszową pielgrzymkę osób niesłyszących w archidiecezji katowickiej pod przewodnictwem „biskupa pomocniczego” Marka Szkudły. W homilii cytującej ewangeliczne „błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego”, hierarcha sekty posoborowej redukuje misję Kościoła do psychologicznego wsparcia w pokonywaniu „trudności w słuchaniu”, przemilczając całkowicie nadprzyrodzony charakter łaski, konieczność stanu łaski uświęcającej do zbawienia oraz obowiązek społecznego panowania Chrystusa Króla.


Naturalistyczne zafałszowanie istoty wiary

„Są tacy, którzy mają doskonały słuch. Słyszą, co Bóg do nich mówi, ale i tak robią po swojemu. Uważają: „Ja mam lepszy plan na życie”. Wy musicie się przebijać przez różne trudności, żeby usłyszeć to słowo”

Retoryka „bpa” Szkudły odsłania typowo modernistyczne przekształcenie depositum fidei (depozytu wiary) w terapię samorealizacji. Zamiast przypomnieć słowa św. Pawła: „Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Chrystusa” (Rz 10,17), które odnoszą się do nadprzyrodzonej łaski wiary, sekciarski hierarchy operuje językiem psychologii sukcesu. Pomija fundamentalną prawdę, że „bez łaski Bożej ludzie nie mogą zbliżyć się do wiary, jak również współdziałać w doprowadzeniu do usprawiedliwienia” (Sobór Trydencki, sesja VI, kanon 3).

Milczenie o koniecznych warunkach zbawienia

W całym przemówieniu brak jakiegokolwiek nawiązania do:

  • Konieczności chrztu dla zbawienia (Mk 16,16; „Extra Ecclesiam nulla salus”)
  • Obowiązku życia w stanie łaski uświęcającej
  • Śmiertelnego niebezpieczeństwa przyjmowania „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Najświętsza Ofiara została zastąpiona protestancką wieczerzą
  • Obowiązku wyznawania wiary integralnej pod groźbą apostazji (kanon 1325 Kodeksu Prawa Kanonicznego 1917)

Tymczasem Pius XI w encyklice Quas Primas jasno nauczał: „Panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. „Bp” Szkudło głosi herezję faktycznego indyferentyzmu, sugerując, że wystarczy „pokonywać trudności” w słuchaniu, by stać się „szczęśliwcami”.

Duszpasterstwo bez dusz – technokratyczne podejście sekty posoborowej

Wspomniane „11 ośrodków duszpasterskich” to przejaw technokratycznej mentalności Kościoła Nowego Adwentu. Zamiast prawdziwej troski o zbawienie dusz – przez zapewnienie dostępu do ważnych sakramentów i niezmiennej doktryny – mamy do czynienia z działalnością społeczną na wzór protestanckich NGO-sów. Żaden z założeń „Syllabusu błędów” Piusa IX nie został zachowany:

„Kiedy potwierdza tę pochwałę dla swojej Matki, jednocześnie mówi, że to każdy z nas, którzy słuchamy słowa Bożego, może być takim błogosławionym, szczęśliwym”

„Bp” Szkudło świadomie pomija nauczanie Piusa XII: „Nie wolno modlić się razem z heretykami i schizmatykami” (Instrukcja Św. Oficjum Ecclesia Catholica, 1949). Tymczasem osoby niesłyszące są wprowadzane w błąd co do ważności „sakramentów” udzielanych przez nieposłanych szafarzy.

Fałszywa ekumenia zamiast prawdziwej miłości bliźniego

Komentowany artykuł stanowi klasyczny przykład zastosowania modernistycznej metody: pod płaszczykiem „troski o wykluczonych” dokonuje się destrukcji nadprzyrodzonej misji Kościoła. Jak nauczał św. Pius X w Lamentabili sane exitu:

„Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (potępiona teza 22)

Redukcja wiary do „pokonywania trudności w słuchaniu” dokładnie odpowiada potępionemu błądowi. Prawdziwa miłość wobec głuchych wymagałaby:

  1. Ostrzeżenia przed nieważnością „mszy” posoborowej
  2. Wskazania kapłanów w łączności z przedsoborową sukcesją apostolską
  3. Nauczania o obowiązku publicznego wyznawania wiary i społecznego panowania Chrystusa Króla

Żadnego z tych elementów nie znajdziemy w relacji eKAI, co demaskuje prawdziwy cel struktur okupujących Watykan: zastąpienie Królestwa Chrystusowego „królestwem tego świata, gdzie nie ma miejsca dla Krzyża” (Pius XI, Quas Primas).


Za artykułem:
11 października 2025 | 17:10Jubileusz niesłyszących i słabosłyszącychW sobotę 11 października odbyła się kolejna pielgrzymka jubileuszowa. Eucharystii, w której uczestniczyli niesłyszący i słabosłyszą…
  (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.