Portal eKAI (29 października 2025) relacjonuje uroczystości 40-lecia uznania watykańskiego szpitala Bambino Gesù za „Instytut Opieki i Leczenia o charakterze naukowym”. Wychwalane są osiągnięcia techniczne placówki – od przeszczepów serca po terapię genową – oraz jej „uniwersalne otwarcie” na pacjentów z „terenów konfliktów”. Kardynał Pietro Parolin miał deklarować, że każde dziecko to „oblicze Chrystusa”, podczas gdy prezes Tiziano Onesti podkreślał pomoc „trzem młodym Palestyńczykom” z zapewnieniem schronienia ich rodzinom.
Medycyna jako substytut nadprzyrodzonego porządku
„Opieka i badania, to obie drogi tego samego powołania w służbie życia” – oświadczył Parolin, redukując misję Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu. W Quas Primas Pius XI jednoznacznie nauczał: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo (…) bo jeśli poszczególni ludzie i rodziny i państwa pozwoliły się rządzić Chrystusowi, wówczas to wreszcie […] będzie można uleczyć tyle ran”. Tymczasem szpital-promotor „terapii genowej” działa w oderwaniu od jedynego źródła uzdrawiania – łaski płynącej z Najświętszej Ofiary.
„Badacze i lekarze, którzy znajdują rozwiązania, zespoły interdyscyplinarne, które przekształciły ścieżki leczenia”
To jawny kult ludzkiego rozumu, sprzeczny z kanonem 4 Syllabusu Piusa IX: „Wszystkie prawdy religijne wypływają z sił rozumu ludzkiego”. Brak jakiejkolwiek wzmianki o kapłanach zapewniających sakramenty chorym, spowiedzi czy Wiatyku demaskuje czysto świecki charakter instytucji.
Ekumeniczna zdrada pod płaszczem „miłosierdzia”
Przyjęcie „młodych Palestyńczyków” i ich rodzin bez żadnego warunku nawrócenia na katolicyzm to klasyczny przykład posoborowego synkretyzmu. W Lamentabili sane św. Pius X potępił tezę 65: „Protestantyzm jest niczym więcej niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej”. Tymczasem struktury okupujące Watykan finansują leczenie wyznawców islamu, podczas gdy Mortalium Animos Piusa XI stanowczo zabraniało „współpracy z heretykami w sprawach religijnych”.
„Każde dziecko, każda cierpiąca osoba to oblicze Chrystusa, które należy przyjąć i ukochać”
To puste hasło maskujące brak ewangelizacji. Św. Pius X w Pascendi Dominici Gregis demaskował modernistów: „Religia nie jest zewnętrznym przedmiotem, który można narzucić człowiekowi, lecz wewnętrznym uczuciem”. Gdzie w Bambino Gesù jest głoszenie konieczności chrztu, stanu łaski i poddania się pod panowanie Chrystusa Króla?
Technokratyczny kult postępu
Entuzjazm wobec „nowego laboratorium terapii genowej” na 700 m² odsłania masoniczną wiarę w naukę jako zbawiciela. Kardynał Parolin posuwa się do bluźnierczego porównania lekarzy do ewangelicznych przyjaciół paralityka:
„Znaleźć przejście tam, gdzie inni widzą granicę”
Tymczasem żadne ludzkie technologie nie zastąpią łaski płynącej z Krzyża. Co więcej, terapie genowe otwierają drzwi do niekontrolowanych eksperymentów na ludzkich embrionach – praktyk jednoznacznie potępionych w Casti Connubii Piusa XI.
Duchowa pustka w miejsce prawdziwego miłosierdzia
W całym artykule ani razu nie pada słowo „nawrócenie”, „grzech” czy „zbawienie”. „Zawierzenie” rzekomo katolickiego szpitala bł. Jerzemu Frassatiemu to kolejny przejaw posoborowego kultu „świętych” podejrzanych doktrynalnie. W rzeczywistości placówka funkcjonuje jak każdy świecki szpital UNICEF-u, tyle że z watykańskim logo.
Gdy Pius XI ustanawiał święto Chrystusa Króla, podkreślał: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi nieśmiertelnej pamięci Poprzednik nasz, Leon XIII, którego słowa chętnie tu przytaczamy: «Panowanie Jego mianowicie nie rozciąga się tylko na same narody katolickie (…), lecz panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan»”. Bambino Gesù zaś głosi ewidentnie przeciwną doktrynę: leczymy wszystkich, nie wymagając uznania prawdziwej Wiary.
„Zrównoważony rozwój – aby nie było marnotrawstwa”
To język korporacyjnych raportów, nie katolickiej caritas. Gdzież tu „łaska nad łaskami” (św. Tomasz), gdzież duch św. Kamila de Lellis, który całował rany chorych jako „święte perły”? W szpitalu-maszynie liczą się tylko wskaźniki efektywności i publikacje w pismach „Science”.
Kryzys jako owoc apostazji
Upadek Bambino Gesù w czeluść naturalizmu to logiczna konsekwencja soborowej rewolucji. Gdy odrzucono dogmat o Chrystusie Królu społeczeństw, miejsce sakralnej służby chorym zajęła technokratyczna biurokracja. Niech świadczy o tym sam język artykułu: „interdyscyplinarne zespoły”, „zrównoważony rozwój”, „innowacyjne badania kliniczne” – frazesy wyjęte wprost z manifestów Światowego Forum Ekonomicznego.
W obliczu tej hybris rozumu przypomnieć trzeba kanon 13 Syllabusu: „Metoda i zasady, za pomocą których starzy doktorzy scholastyczni rozwijali teologię, nie odpowiadają już wymaganiom naszych czasów i postępowi nauk”. Bambino Gesù to pomnik właśnie tej modernistycznej herezji – wiary, że Kościół musi „nadążać za postępem”, zamiast głosić niezmienne Veritatis Splendor.
Za artykułem:
Szpital Bambino Gesù: Nowoczesność i otwarcie na pacjentów (vaticannews.va)
Data artykułu: 29.10.2025
