Portal eKAI (24 października 2025) relacjonuje wypadek śmiertelny 35-letniej pracownicy fabryki MAN BUS w Starachowicach, przygniecionej przez autobus. Kobieta pozostawiła dwoje dzieci – 16-letniego Kacpra i 11-letnią Oliwkę. Artykuł informuje o zbiórce finansowej zorganizowanej przez Fundację „Zdążyć przed Panem Bogiem”, podkreślając, że „każda złotówka trafi bezpośrednio do dzieci”. Wspomina również o pogrzebie w „kościele” Wszystkich Świętych w Starachowicach, gdzie zwłoki złożono na cmentarzu w Bugaju.
Naturalistyczne zawężenie chrześcijańskiej odpowiedzi na tragedię
W całym tekście nie ma ani jednego wezwania do modlitwy za duszę zmarłej, ani zachęty do ofiarowania Mszy Świętej w intencji pokoju wiecznego dla Pauliny. Redukcja reakcji na śmierć do poziomu filantropii odsłania głęboką apostazję struktur posoborowych. Pius XI w Quas primas (1925) nauczał przecież: „nie było i nie będzie nikogo, kto przez wszystkich byłby tak umiłowany, jak Chrystus Jezus”. Tymczasem portal nazywający się katolickim pomija fundamentalną prawdę: najważniejszą pomocą dla zmarłej i osieroconych jest łaska wypływająca z Ofiary Kalwarii, nie zaś zbiórki organizowane przez instytucje o wątpliwym rodowodzie.
Fundacja „Zdążyć przed Panem Bogiem” już samą nazwą zdradza modernistyczną mentalność. Inspiracja tytułem książki Hanny Krall i Marka Edelmana – żydowskiego działacza, który otwarcie odrzucał wiarę w Opatrzność – to jawna prowokacja wobec katolickiego pojmowania śmierci. Jak przypomina Syllabus Piusa IX (1864), potępiony jest pogląd, że „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (pkt 80). Tymczasem ta instytucja, patronując zbiórce, szerzi naturalistyczne przekonanie, że ludzki wysiłek może „ubiec” Boże wyroki.
Posoborowe milczenie o grzechu i sądzie
Artykuł nie zadaje kluczowych pytań katolickiej teologii moralnej:
„Czy za tragedią stoi czyjś grzech zaniedbania zasad BHP? Czy rodzina zapewniła zmarłej katolicki pochówek z prawdziwą Mszą żałobną? W jakim stanie łaski opuściła ten świat?”
Milczenie na te tematy jest wymowne. Św. Pius X w Lamentabili sane (1907) potępił tezę, że „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej” (pkt 63). Tymczasem sekta posoborowa, skupiona na „pomocy humanitarnej”, zdradza swój antychrześcijański charakter. Gdzie jest wezwanie do pokuty za możliwe zaniedbania w fabryce? Gdzie napomnienie, by dzieci korzystały z sakramentów w obliczu utraty matki?
„Kościół” bez Krzyża – instytucjonalne świętokradztwo
Wspomniany „pogrzeb” w Bugaju to kolejny przykład posoborowej deformacji. Jak czytamy w dekrecie Lamentabili: „Chrystus nie zamierzał założyć Kościoła jako społeczności trwającej na ziemi” (pkt 52). Neo-kościół potwierdza tę herezję, redukując obrzędy pogrzebowe do „uroczystości” pozbawionych modlitwy za duszę zmarłej. Gdyby chodziło o prawdziwy katolicki pochówek, portal wspomniałby o Mszy ekspiacyjnej i modlitwach za zmarłych!
Organizatorzy zbiórki zapewniają: „Dzieci zostały z bólem, z tęsknotą i z trudną codziennością”. Ale czy ktoś zatroszczył się o ich dusze? Gdzie zapewnienie o duchowym wsparciu przez prawowitych kapłanów? Gdzie wezwanie do ofiarowania Różańca w ich intencji? Pius XI w Quas primas przypominał: „Trzeba, aby Chrystus panował w umyśle człowieka, którego obowiązkiem jest z zupełnym poddaniem się woli Bożej przyjąć objawione prawdy”. Tymczasem struktury okupujące Watykan propagują czysto świeckie podejście do tragedii.
Duchowy wymiar katolickiej caritas
Prawdziwy Kościół nigdy nie ograniczyłby pomocy do zbiórki pieniędzy. Św. Wincenty à Paulo, patron dzieł miłosierdzia, łączył wsparcie materialne z głoszeniem prawdy o grzechu, śmierci i sądzie. Tymczasem Fundacja „Zdążyć przed Panem Bogiem” – jak wynika z opisu – zajmuje się głównie „walką z nowotworami”, co ponownie odsłania naturalistyczną mentalność. Czyż nie jest to jawna herezja potępiona przez Piusa IX w Syllabusie: „Cały człowiek jest tylko materią” (pkt 58)?
Prawowici biskupi przedsoborowi nieustannie przypominali, że pierwszym aktem miłosierdzia wobec osieroconych jest zapewnienie im łaski chrztu (jeśli nie są ochrzczone), dostępu do sakramentów i katolickiego wychowania. Tymczasem artykuł milczy o stanie duchowym dzieci – czy otrzymały sakrament bierzmowania? Czy dziadkowie zapewnią im katolicką formację? To milczenie jest bardziej wymowne niż jakiekolwiek słowa.
Posoborowa apostazja w działaniu
Ta smutna historia obnaża głębię kryzysu w strukturach neo-kościoła. Gdy prawdziwi katolicy widzieliby w tragedii wezwanie do modlitwy, pokuty i ofiary, sekta posoborowa proponuje wyłącznie materialne wsparcie. Jak czytamy w Syllabusie: „Kościół nie powinien mieszać się w doczesne sprawy państwa” (pkt 55) – tymczasem współczesne „fundacje katolickie” zajmują się wyłącznie doczesnością!
Na koniec warto zadać prowokacyjne pytanie: Czy śmierć w fabryce MAN BUS – niemieckiego koncernu – nie jest symboliczną konsekwencją porzucenia katolickiej nauki społecznej? Gdyby Polska uznała publiczne panowanie Chrystusa Króla (Pius XI, Quas primas), może takiej tragedii by nie było…
Za artykułem:
24 października 2025 | 22:31Zbiórka środków na pomoc dla dzieci, które straciły matkę w wypadku w KielcachW starachowickiej fabryce MAN BUS 17 października doszło do tragicznego wypadku, w którym śmie… (ekai.pl)
Data artykułu: 31.10.2025
