Katolicki żołnierz w tradycyjnym mundurze modli się przed krzyżem, symbolizując duszpasterskie wezwanie do nawrócenia i przywrócenia Królestwa Chrystusa jako jedynego rozwiązania dla wojennych zbrodni.

Zbrodnie wojskowe jako owoc odrzucenia Królestwa Chrystusowego

Podziel się tym:

Portal Gość Niedzielny (30 października 2025) relacjonuje dane rosyjskiego portalu Verstka o masowych egzekucjach i torturach w armii rosyjskiej:

„Egzekucje w armii mają masowy charakter […] żołnierze są rozstrzeliwani bez sądu przez własnych towarzyszy broni lub dowódców”

W artykule podkreślono wzrost liczby zabójstw z 20 (2023) do 40 (2024) w jednym batalionie oraz 12 tysięcy skarg do prokuratury wojskowej. Komentowana relacja, choć szokująca w warstwie faktograficznej, stanowi jedynie świeckie potępienie efektów przy całkowitym pominięciu przyczyn metafizycznych tej moralnej degrengolady.


Naturalistyczna redukcja zła do wymiaru policyjnego

Przedstawienie wojennych okrucieństw jako wyłącznie problemu dyscypliny wojskowej lub korupcji („odmowy płacenia łapówek dowódcom”) świadczy o całkowitym zawieszeniu katolickiej hermeneutyki rzeczywistości. Kodeks prawa kanonicznego z 1917 r. (kan. 2351) jednoznacznie kwalifikuje zabójstwo jako crimen contra vitam podlegające ekskomunice latae sententiae, jednak współczesne media – nawet te deklarujące przywiązanie do wartości – systematycznie redukują zło do kategorii proceduralnych.

Brakuje tu fundamentalnego odniesienia do status naturae lapsae (stanu natury upadłej) oraz konieczności Odkupienia. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusowym”, zaś wojna jest konsekwencją odrzucenia tego panowania. Milczenie o tym związku przyczynowo-skutkowym czyni z doniesień jedynie krwawą sensację.

Demonstracja skutków społeczeństwa bez Boga

Opisywane praktyki „obnulenija” (dehumanizacji) stanowią logiczny finał 105-letniego eksperymentu bolszewickiego, który – jak przypomina Syllabus Piusa IX – był owocem systematycznego odrzucania:

„prawa Bożego jako podstawy prawa ludzkiego” (punkty 39-42)

i propagowania

„moralności opartej na pożytku materialnym” (punkt 58)

.

Rosyjscy żołnierze stali się żywą ilustracją tezy św. Roberta Bellarmina: „Gdy usunięto Boga, ludzie stają się wilkami dla ludzi”. Paradoksalnie, sekta posoborowa poprzez swój dialog z komunizmem (por. Ostpolitik „papieża” Jana XXIII i Pawła VI) współtworzyła klimat przyzwolenia dla tego barbarzyństwa.

Teologiczna ślepota na rzeczywiste lekarstwo

Największym grzechem omawianego materiału jest brak wskazania jedynego skutecznego środka naprawczego: nawrócenia Rosji do katolicyzmu. Żadne sankcje gospodarcze czy dochodzenia prokuratorskie nie uleczą narodu, który nigdy nie przyjął w pełni wiary rzymskiej (por. błąd schizmy focjańskiej z 867 r.).

Pius XI w Quas Primas stanowczo przypominał:

„Państwa mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać […] przypominając sąd ostateczny”

Tymczasem współczesne relacje medialne traktują zbrodnie wojenne jako problem zarządzania armią, nie zaś jako przejaw demonicznej destrukcji wymagającej egzorcyzmów wielkich.

Posoborowa zdrada intelektualna

Milczenie portalu o necessitas regni socialis Christi (konieczności społecznego panowania Chrystusa) jest symptomatyczne dla całego środowiska mediów związanych z neo-kościołem. Współczesne „katolickie” media stały się tubą:

  • Propagującą świeckie modele sprawiedliwości zamiast justitiae Dei (sprawiedliwości Bożej)
  • Akceptującą naturalistyczne narracje o „prawach człowieka” z pominięciem praw Króla Wszechświata
  • Przemilczającą obowiązek przywrócenia Rosji do jedności z Rzymem przez professionem fidei catholicae (wyznanie wiary katolickiej)

Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili:

„Moderniści redukują religię do uczuć społecznych” (punkt 22)

co w praktyce prowadzi do relatywizacji nawet największych zbrodni.

Duchowa pustka współczesnej narracji

Całkowity brak w tekście następujących elementów demaskuje jego modernistyczne korzenie:

  1. Wezwania do modlitwy ekspiacyjnej za grzechy zabójstw
  2. Przypomnienia o sądzie szczególnym i ostatecznym dla sprawców
  3. Nawiązania do obowiązku naprawienia krzywd przez sakrament pokuty
  4. Wskazania na Chrystusa Króla jako jedynego Źródła pokoju

Ta teologiczna amnezja stanowi większe niebezpieczeństwo niż same opisywane zbrodnie, gdyż utrwala iluzję, jakoby człowiek mógł rozwiązać swoje problemy bez Odkupiciela.

Tagi: Rosja, wojna, zbrodnie wojenne, armia rosyjska, moralność, Quas Primas, Lamentabili, Syllabus, modernizm, sekularyzacja


Za artykułem:
Media: egzekucje żołnierzy w rosyjskiej armii
  (gosc.pl)
Data artykułu: 30.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: gosc.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.