Portal eKAI (3 listopada 2025) relacjonuje IV edycję licytacji „Jasiek dla Śpiocha” organizowanej przez Fundację Ewy Bławczyk „Akogo?”, gdzie trzydziestu artystów tworzy dzieła na poduszkach, by sfinansować terapię osób w śpiączce. Wydarzenie w Bibliotece Koszykowej w Warszawie ma charakter czysto świecki, redukujący chrześcijańską miłosierność do humanitarnego gestu pozbawionego nadprzyrodzonej perspektywy.
Redukcja miłosierdzia do naturalistycznego humanitaryzmu
Organizatorzy chwalą się, że ich akcja „łączy działania charytatywne ze środowiskiem sztuki”, całkowicie pomijając podstawowy cel katolickiej caritas (miłości bliźniego) – zbawienie dusz. Pius XI w encyklice Quas primas przypominał: „nie można ograniczać panowania Chrystusa do spraw ściśle religijnych lub prywatnych. On ma prawo do całego człowieka i wszystkich dziedzin życia społecznego”. Tymczasem opisana inicjatywa:
„dochód z licytacji zostanie przeznaczony na wsparcie osób pozostających w śpiączce, objętych opieką Fundacji”
to klasyczny przykład modernistycznej herezji immanentyzmu, gdzie pomoc ogranicza się wyłącznie do doczesnej rehabilitacji ciała, przy milczącym założeniu, że stan łaski u chorych, możliwość sakramentów czy modlitwa o cud są nieistotne. Św. Paweł w 1 Kor 13:3 ostrzega: „I choćbym rozdał na jałmużnę całą majętność moją (…), a miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże”.
Duchowa śpiączka sekty posoborowej
Fundacja „Akogo?” – jak większość struktur neo-kościoła – funkcjonuje w teologicznej próżni, gdzie:
- Nie wspomina się o modlitwie różańcowej za chorych (nawet w opisie prac artystów brak religijnych motywów)
- Brak wezwania do ofiarowania cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników (dogmat o wartości zadośćuczynienia zniesiony przez Novus Ordo)
- Nie ma zachęty do korzystania z sakramentów dla rodzin osób w śpiączce (czyżby uznano, że „terapia” zastąpi łaskę uświęcającą?)
Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie o sakramencie ostatniego namaszczenia nauczał: „Przez to święte namaszczenie i przez modlitwę kapłana grzesznikowi zostaje odpuszczony grzech, jeżeli nie mógł otrzymać rozgrzeszenia” (sesja XIV). W omawianym przedsięwzięciu brak nawet wzmianki o kapłanach odwiedzających chorych!
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Wydarzenie odbywa się w świątyni laicyzmu – Bibliotece Publicznej, a nie w kościele czy klasztorze, co doskonale ilustruje zasadę soborowej konstytucji Gaudium et spes: „Człowiek jest jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego”. Artystyczne poduszki wystawione na licytację to symbol bałwochwalczego kultu kreatywności, gdzie:
„Każda z prac jest pojedynczym egzemplarzem, przygotowanym specjalnie na tę edycję wydarzenia”
podczas gdy katolicka asceza nakazuje pokorę i contemptus mundi (pogardę dla świata). Św. Jan od Krzyża w Droga na Górę Karmel przestrzega: „Aby dojść do tego, czego nie znasz, musisz iść drogą, której nie znasz. Aby posiąść to, czego nie posiadasz, musisz iść drogą posiadania niczego”.
Systemowa apostazja w działaniu
Udział domu aukcyjnego Art in House i platformy OneBid demaskuje korporacyjne oblicze neo-kościoła, który:
- Zastąpił modlitwę performatywnymi eventami
- Sakramenty zamienił na „terapię”
- Więź z Chrystusem Królem zastąpił kontraktami z artystami
Pius IX w Syllabusie błędów potępił taką postawę w punkcie 39: „Błądzą ci, którzy twierdzą, że Państwo jest źródłem i początkiem wszystkich praw” – tu zaś fundacja „Akogo?” działa jak państwowa agenda, nie wspominając nawet o obowiązku podporządkowania cywilnego porządku prawom Chrystusa Króla.
Prawdziwe oblicze posoborowego miłosierdzia
Pod pozorem pomocy chorym realizuje się program naturalistycznej indoktrynacji:
| Element wydarzenia | Katolicka alternatywa | Źródło doktrynalne |
|---|---|---|
| Licytacja poduszek artystycznych | Publiczna modlitwa różańcowa w intencji chorych | Leon XIII, encyklika Supremi apostolatus officio |
| Rehabilitacja fizyczna jako cel | Ofiarowanie cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników | Pius XII, encyklika Mystici Corporis Christi |
| Środowisko sztuki jako partner | Bractwa religijne i zakony kontemplacyjne | Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917, kan. 684 |
Brak nawet cienia zachęty do memento mori (pamiętaj o śmierci) czy refleksji nad stanem duszy osób w śpiączce – a przecież św. Alfons Liguori w Przygotowaniu do śmierci nauczał: „W chwili śmierci decyduje się nasza wieczność. Wszystko zależy od tej jednej chwili”.
Duchowe kalectwo modernistów
Opisywana aukcja to szczególnie jaskrawy przykład teologicznego bankructwa posoborowia. Gdy:
- Ofiara Mszy Świętej została zastąpiona licytacją obrazów
- Wstawiennictwo Świętych – terapią fizjoterapeutyczną
- Opiekę kapłanów – „systemowymi działaniami” fundacji
wówczas wypełniają się słowa Piusa X z encykliki Pascendi dominici gregis: „Moderniści (…) w dziedzinie wiary są raczej niszczycielami”. Prawdziwie katolicka odpowiedź na problem śpiączki wymagałaby:
1. Codziennej Mszy w intencji chorych
2. Organizacji wotywnych nabożeństw do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych
3. Udzielania sakramentów chorym przez kapłanów w rycie trydenckim
4. Zachęty do ofiarowania cierpienia w intencji triumfu Niepokalanego Serca Maryi
Tymczasem „Aukcja Jasiek dla Śpiocha” to jedynie pobożna maskarada, która – jak wszystkie inicjatywy neo-kościoła – prowadzi dusze na manowce naturalizmu, z dala od jedynego źródła zbawienia: Krzyża Chrystusowego i Jego Królewskiego panowania nad narodami.
Za artykułem:
w najbliższym czasie Warszawa, 6 listopadaIV edycja licytacji na rzecz osób w śpiączceW Warszawie 6 listopada odbędzie się IV Aukcja Charytatywna „Jasiek dla Śpiocha”, organizowana przez Fundację Ewy … (ekai.pl)
Data artykułu: 03.11.2025
