Portal Gość Niedzielny (3 listopada 2025) relacjonuje plan budowy „Wiecznej ściany wysłuchanych modlitw” – 50-metrowego pomnika w kształcie wstęgi Möbiusa, mającego stanąć pod Birmingham jako „dzieło sztuki w przestrzeni publicznej”. Projekt Richarda Gamble’a, byłego kapelana klubu piłkarskiego, ma symbolizować „moc modlitwy” poprzez milion cegieł reprezentujących domniemane wysłuchane błagania ludzi różnych wyznań i niewierzących.
Symulakra sacrum w służbie synkretyzmu
„Choć pomnik ściśle wiąże się z chrześcijaństwem, to będzie miał znacznie szersze grono odbiorców wśród wyznawców innych religii, a także osób niewierzących” – deklarują twórcy przedsięwzięcia. To jawny przejaw relatywizmu religijnego, potępionego przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (1907) jako błąd przypisujący wszystkim religiom jednakową wartość. Koncepcja „uniwersalnego sacrum” stojąca za monumentem stanowi zaprzeczenie słów Chrystusa: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6).
Topografia apostazji: między autostradami a komercją
Lokalizacja monumentu – przy skrzyżowaniu autostrad M6 i M42 – odsłania prawdziwy charakter przedsięwzięcia. Jak pisze portal, „koszt przedsięwzięcia oszacowano na 40 mln funtów; kwotę tę uzyskano dzięki zbiórce publicznej, brakuje jednak 5,7 mln funtów na powstanie parkingu i centrum dla turystów”. Redukcja modlitwy do produktu turystycznego stanowi złamanie zasady gratia non capitur venali (łaska nie może być przedmiotem handlu), głoszonej przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864).
Architektura jako manifestacja modernistycznej herezji
Wybór formy wstęgi Möbiusa – symbolu nieskończoności w okultyzmie i masonerii – nie jest przypadkowy. Figurę tę wykorzystywał już w XVIII w. Adam Weishaupt, założyciel Iluminatów Bawarskich. Geometria pomnika odzwierciedla panteistyczną wizję rzeczywistości, sprzeczną z katolickim rozumieniem Boga jako Actus Purus (Czystego Aktu) transcendentnego wobec stworzenia. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas (1925): „Pokój Chrystusowy może zapanować tylko w Królestwie Chrystusowym”, nie zaś w synkretycznej utopii.
Teologiczne bankructwo koncepcji „wysłuchanych modlitw”
Fundamentem ideowym monumentu jest heretyckie przekonanie, że „każda z miliona cegieł będzie symbolizować historię wysłuchanej modlitwy”. To jawna sprzeczność z nauką św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologiae II-II, q. 83), który wyjaśniał, że modlitwa wysłuchana jest zawsze podporządkowana woli Bożej i zbawieniu duszy. Utożsamianie spełnienia próśb z materialnym „sukcesem” modlitwy prowadzi do magicznego pojmowania relacji z Bogiem – co potępił Sobór Trydencki w dekrecie o usprawiedliwieniu (1547).
Duchowy wandalizm w służbie ekumenizmu
Projekt wpisuje się w posoborową strategię zastępowania prawdziwej pobożności ekumenicznymi spektaklami. Richard Gamble jako „były kapelan klubu piłkarskiego Leicester City” uosabia kryzys kapłaństwa w strukturach posoborowych, gdzie duchowość zastępuje się psychologią tłumu. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Ofiary Mszy Świętej, łaski uświęcającej czy kultu Marji w opisie monumentu demaskuje naturalistyczne podłoże całej inicjatywy. Jak przypominała Kongregacja Świętego Oficjum w dekrecie przeciw modernizmowi (1907): „Kościół nie jest zwykłym stowarzyszeniem religijnym, lecz nadprzyrodzonym Ciałem Mistycznym Chrystusa”.
Za artykułem:
W. Brytania: niedaleko Birmingham stanie największy chrześcijański pomnik w kraju (gosc.pl)
Data artykułu: 03.11.2025
