Portal LifeSiteNews relacjonuje wydarzenie z 1 listopada 2025 roku, w którym „kardynał” Gerhard Müller odprawił „Mszę św.” w sanktuarium „Matki Bożej Częstochowskiej” w Filadelfii jako „dziękczynienie” za uniewinnienie Marka Houcka – aktywisty oskarżonego o naruszenie ustawy FACE podczas incydentu przed kliniką aborcyjną. W wydarzeniu uczestniczył także „biskup” Joseph Coffey. Artykuł podkreśla rolę pseudohierarchów w „wsparciu duchowym” dla rodziny Houcków po głośnej interwencji FBI we wrześniu 2022 roku, gdy agenci uzbrojeni w broń palną dokonali nalotu na ich dom w obecności dzieci. Dramaturgię relacji buduje cytat Houcka: „Z pokorą czekamy na następny krzyż, który nasz Pan dla nas przygotował”. To klasyczny przykład wykorzystania ludzkiego dramatu do sakralizacji struktur apostazji.
Teatr pseudopastoralnej troski wobec ofiar własnej zdrady
Cała narracja portalu – choć słusznie eksponująca skandal prześladowania obrońców życia – służy niepostrzeżenie do budowy fałszywego obrazu „Kościoła” zaangażowanego w walkę ze złem. Tymczasem sam Müller, jako były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, przez lata współtworzył systemowe podstawy obecnego kryzysu, nie reagując na herezje głoszone przez „papieża” Franciszka. Jego wizyta u Houcków w 2022 roku i obecna „liturgia” to czysto polityczny gest w stylu „dam vobis ostentationem libertatis” (dam wam pozór wolności), mający ukryć fakt, że struktury posoborowe od dekad systemowo zdradzają sprawę obrony życia poprzez milczącą akceptację aborcyjnego status quo pod płaszczykiem „dialogu”.
Duchowa pustka pod płaszczem rytualnej pobożności
Opisana „Msza” w sanktuarium zarządzanym przez paulinów – zakon głęboko skompromitowany współpracą z komunistyczną bezpieką w Polsce i dziś promujący ekumeniczne herezje – to modelowy przykład sakralizacji świeckiego aktywizmu oderwanego od nadprzyrodzonego celu Kościoła. Podczas gdy Święty Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu potępiło tezę, że „Kościół jest wrogiem postępu nauk przyrodniczych i teologicznych” (propozycja 57), obecne pseudo-duchowieństwo uczyniło z siebie służebnicę postępu rozumianego jako akomodacja do antychrześcijańskiego porządku prawnego. Brak w artykule jakiejkolwiek wzmianki o konieczności ekspiacji za świętokradztwo „komunii” przyjmowanej z rąk nieważnie wyświęconych szafarzy to wymowne milczenie.
„Z pokorą czekamy na następny krzyż, który nasz Pan dla nas przygotował” – deklaruje Houck, nie rozumiejąc, że uczestnictwo w spektaklu sprawowanym przez antyhierarchów jest właśnie przyjęciem krzyża ze złego źródła.
Strategia zastępcza: walka o życie przy milczącej akceptacji jego duchowych morderców
Podczas gdy Pius XI w encyklice Quas Primas nauczał, że „pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” możliwy jest tylko poprzez uznanie powszechnego panowania Chrystusa-Króla nad indywiduami, rodzinami i państwami, współczesny „aktywizm pro-life” w wydaniu posoborowym redukuje się do walki o zmianę paragrafów w kodeksach karnych. Dramat Houcka – niewątpliwie ofiary bezprawia – zostaje zawłaszczony przez tych samych ludzi, którzy przez dekady budowali teologię „praw człowieka” sprzeczną z Syllabusem błędów Piusa IX potępiającym tezę, że „Kościół powinien się pogodzić z liberalizmem” (propozycja 80).
Nietknięty rdzeń problemu: apostazja hierarchii jako źródło prześladowań
Największą hipokryzją relacji jest przemilczenie faktu, że FBI i cały aparat prześladowczy współczesnego państwa to owoc dekad milczenia hierarchy na laicyzację życia publicznego. Gdyby pseudoduchowni konsekwentnie głosili niezmienną doktrynę o obowiązku uznania władzy Chrystusa-Króla nad narodami (Pius XI, Quas Primas), nie doszłoby do sytuacji, gdzie obrona niewinnego życia jest penalizowana jako „przestępstwo”. Brak w tekście jakiegokolwiek wezwania do abdykacji uzurpatorów z Watykanu czy przywrócenia katolickiego porządku społecznego demaskuje prawdziwe intencje organizatorów tego medialnego spektaklu.
Duchowa pułapka zastępczej „walki” w ramach systemu Antychrysta
Sedewakantystyczna analiza musi podkreślić, że jakakolwiek współpraca z posoborowymi strukturami – nawet w słusznej sprawie obrony życia – stanowi uczestnictwo w ich auto-legitymizacji. Kanon 1884 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku jasno stwierdza, że urząd kościelny staje się ipso facto wakujący w przypadku publicznego odstępstwa od wiary. „Uczestnictwo” Houcka w tym pseudoliturgicznym widowisku – choć motywowane szczerą wdzięcznością – wzmacnia jedynie iluzję ważności tych, którzy utracili władzę przez herezję. Prawdziwy kult dziękczynny mógłby się odbyć jedynie w rycie trydenckim, pod przewodnictwem kapłana ważnie wyświęconego przed 1968 rokiem.
Za artykułem:
Mark Houck, pro-lifer raided by FBI, thanks Cardinal Müller for his support (lifesitenews.com)
Data artykułu: 04.11.2025
