Portal LifeSiteNews informuje o kontrowersyjnych wypowiedziach „premiera” Manitoby Waba Kinewa, który w reakcji na decyzję kanadyjskiego Sądu Najwyższego o uznaniu obowiązkowego rocznego wyroku za posiadanie dziecięcej pornografii za „niekonstytucyjne”, stwierdził:
„Obrazy i filmy przedstawiające seksualne wykorzystywanie dzieci to jedna z najgorszych rzeczy, jakich można się dopuścić. Nie tylko powinieneś iść do więzienia na długi czas, powinni cię pogrzebać pod więzieniem”.
Wymiar sprawiedliwości jako wyraz apostazji cywilizacyjnej
Orzeczenie sądu z 31 października 2023 r. stanowi jaskrawy przykład totalnego zerwania z chrześcijańskim porządkiem prawnym. Sędziowie, odrzucając minimalny wyrok za zbrodnie przeciwko niewinności dzieci, kierowali się relatywizmem moralnym charakterystycznym dla modernistycznej herezji potępionej przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907). Twierdzenie, że „te przestępstwa mogą być popełniane w różny sposób, w różnych okolicznościach i przez różnych przestępców” to klasyczny przejaw:
- Protestanckiego subiektywizmu w prawie („każdy sędzia swoim sumieniem decyduje o karze”)
- Naturalistycznej negacji obiektywnego zła moralnego (Syllabus błędów, pkt 56-60)
- Podporządkowania prawa Bożego ludzkiej samowoli („konstytucja” jako najwyższy autorytet)
„Politycy” w służbie antykultury
Reakcja „premiera” Kinewa, choć pozornie radykalna, jest jedynie cynicznym populizmem. Jego partia (NDP) konsekwentnie wprowadza ustawy sprzeczne z prawem naturalnym:
„Zakaz pro-life’owej agitacji przed ośrodkami aborcyjnymi oraz oficjalne uznanie radykalnej ideologii gender”.
Jak pogodzić rzekomą „ochronę dzieci” z równoczesnym promowaniem:
- Zabójstw nienarodzonych (Quaestio 64, Art. 8 Summa Theologica św. Tomasza)
- Demoralizacji młodzieży przez genderową pseudonaukę („Pascendi Dominici gregis” 37)
- Prześladowań katolików broniących życia („Quas Primas” Piusa XI)
To klasyczny przykład duplex lingua (podwójnego języka) modernistów – publicznie oburzających się na niektóre przejawy zepsucia, równocześnie systemowo niszczących podstawy cywilizacji chrześcijańskiej.
Milczenie o źródłach kryzysu
Żaden z komentujących – ani „konserwatywni” przywódcy jak „premier” Smith czy Poilievre, ani „liberałowie” – nie wskazuje rzeczywistego rozwiązania: publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa nad narodami. Pius XI w „Quas Primas” (1925) nauczał jednoznacznie:
„Państwa nie tylko nie mogą obejść się bez religii, ale religia ta musi być katolicka, jedynie bowiem katolicka jest religią prawdziwą. (…) Państwo, które nie żyje według nauki i przepisów Chrystusa, nie może spodziewać się wielkich dobrodziejstw od Boga” (pkt 31).
Kanadyjska klasa polityczna, od lewicy po tzw. konserwatystów, tkwi w błędzie laicyzmu potępionego w Syllabusie (pkt 77-80). Skutkiem jest:
- Prawo oparte na zmiennej „moralności większości” zamiast na Dekalogu
- Usankcjonowanie najgorszych zboczeń pod pozorem „wolności” („Quas Primas” 32)
- Systemowa bezsilność wobec eskalacji zbrodni przeciwko niewinnym
Nadprzyrodzona perspektywa kary
Katolicka doktryna zawsze głosiła, że kara ziemska musi służyć zbawieniu dusz i naprawie społecznego ładu. Św. Tomasz z Akwinu w „Summa contra gentiles” (III, 140) podkreślał:
„Kara ma na celu odwrócenie od zła, naprawienie winy i przywrócenie porządku sprawiedliwości”.
Propozycja „premiera” Kinewa o „grzebaniu pod więzieniem” to jedynie zemsta w duchu lex talionis, pozbawiona:
- Nadprzyrodzonej perspektywy zadośćuczynienia
- Możliwości nawrócenia przestępców (choć nie zwalniającej od sprawiedliwej kary)
- Rozróżnienia między zbrodnią a zbrodniarzem (potępienie czynu, nie nienawiść do osoby)
Brak tu katolickiego pojmowania kary jako medicina peccatorum (lekarstwa dla grzeszników), o czym przypominał Pius XII w przemówieniu do prawników (5 X 1953).
Teologiczny kontekst zbrodni
Wzrost przestępstw przeciwko czystości to nieuchronny owoc:
- Legalizacji pornografii (Syllabus, pkt 65-67)
- Rozpadu rodziny poprzez rozwody i antykoncepcję („Casti Connubii” Piusa XI)
- Systemowej demoralizacji młodzieży w szkołach („Divini Illius Magistri” Piusa XI)
Św. Alfons Liguori w „Theologia Moralis” (VI, 912) klasyfikował pornografię dziecięcą jako grzech wołający o pomstę do nieba, jednak współczesne „elity” ignorują nadprzyrodzone konsekwencje. Brakuje wezwania do:
- Publicznej pokuty za narodowe grzechy (Jana III, 10)
- Restytucji publicznego kultu Niepokalanego Serca Marji („Quas Primas” 31)
- Przywództwa hierarchii katolickiej w obronie moralności („Pascendi” 3)
Kanadyjska debata pozostaje więc w sferze czysto naturalistycznej – walki politycznych frakcji, nie zaś duchowej wojny o dusze i cywilizację.
Za artykułem:
Manitoba premier says anyone caught with child pornography should be ‘buried under the prison’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 04.11.2025
