Portal LifeSiteNews (5 listopada 2025) relacjonuje najnowszy dokument struktury okupującej Watykan, który odradza używanie tytułu „Pośredniczka Wszystkich Łask” wobec Najświętszej Marji, argumentując rzekomym brakiem podstaw w Objawieniu i „ograniczeniami w rozumieniu wyjątkowej roli Marji”. Cytowany artykuł przeciwstawia się tej tezie, przywołując nauczanie przedsoborowych papieży. Taka próba rewizji katolickiej doktryny nie jest jednak niespodziewana – stanowi logiczny owczek aggiornamento sekty posoborowej.
Dokument jako akt jawnej apostazji
Wspomniany dokument „dyskryminacyjny” (jak słusznie określa go portal) stanowi bezprecedensową próbę podważenia depositum fidei (depozytu wiary). Już sam tytuł sugerujący „ograniczenia” w rozumieniu roli Matki Bożej stanowi bluźnierstwo przeciwko niezmiennemu nauczaniu Magisterium. Jak przypomina portal:
„[B]oża dobroć i miłosierdzie ukazują się w tym, że dał nam Marję jako Pośredniczkę”.
W rzeczywistości mamy do czynienia z kolejnym etapem systematycznej dekonstrukcji kultu Marji w sektach posoborowych, zapoczątkowanej przez heretyckie postanowienia pseudo-soboru „Watykańskiego II”.
Konfrontacja z niezmienną doktryną katolicką
Portal słusznie przywołuje szereg niepodważalnych orzeczeń Magisterium:
- Papież Pius IX w Ineffabilis Deus (1854): „Wszelką nadzieję pokładamy w Najświętszej Marji – wszechpięknej i niepokalanej, która skruszyła głowę okrutnego węża”. Nazywa Ją „wszechmocną Pośredniczką i Pojednawczynią całego świata”.
- Papież Leon XIII w Octobri Mense (1891): „Jak nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przez Syna, tak nikt nie przychodzi do Chrystusa inaczej jak tylko przez Jego Matkę”.
- Papież Benedykt XV w Inter Sodalicia (1918): „Wszelka łaska płynąca ze skarbca odkupienia jest jakby rozdystrybuowana przez ręce tej samej Bolesnej Dziewicy”.
W 1921 r. papież Benedykt XV zatwierdził Mszę i Oficjum o Najświętszej Marji Pośredniczce Wszystkich Łask. Pius XI w trzech różnych dokumentach nazywał Ją „skarbnicą wszystkich łask u Boga”.
Teologiczny wymiar zdrady
Posoborowa sekta posunęła się do otwartego zaprzeczenia dogmatycznej prawdy o powszechnym pośrednictwie Marji, co stanowi jawną herezję przeciwko:
- Orzeczeniu Kongregacji Świętego Oficjum z 1945 r. (pod papieżem Piusem XII), które potwierdziło, że nauka o powszechnym pośrednictwie Marji jest „pobożną i zbawienną doktryną” przyjętą przez wszystkich teologów.
- Nauce św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, którego pisma zostały potępione przez modernizm właśnie za radykalizm maryjny.
Jak trafnie zauważa portal: „Takie są poglądy Kościoła, jego Świętych, Ojców, Doktorów i Papieży”. Tymczasem posoborowcy występują przeciwko nim w imię „hermeneutyki ciągłości” – która okazuje się narzędziem systematycznej destrukcji.
Język jako objaw modernizmu
Retoryka dokumentu zdradza typowo modernistyczne cechy:
- Relatywizacja pojęć: „ograniczenia w rozumieniu”, „brak solidnych podstaw” – frazesy mające zasugerować rzekomą niepewność doktrynalną tam, gdzie Kościół zawsze głosił pewność.
- Naturalizm: pominięcie nadprzyrodzonego wymiaru pośrednictwa na rzecz psychologicznych „interpretacji”.
- Historycyzm: implicite zakłada się „ewolucję doktryny”, podczas gdy Magisterium jedynie wyjaśnia niezmienne depozyt.
Jak nauczał św. Pius X w Lamentabili: „Dogmaty mogą otrzymywać różne znaczenie stosownie do różnych czasów i miejsc” – co jest właśnie błędem potępionym w punkcie 22.
Duchowe konsekwencje apostazji
Negacja pośrednictwa Marji nie jest błędem akademickim. Jak nauczał papież Leon XIII w Iucunda Semper (1894): „Bóg w swej najłaskawszej Opatrzności dał nam tę Pośredniczkę”. Odrzucenie tego daru:
- Uniemożliwia dostęp do łask koniecznych do zbawienia
- Niszczy zasadę ex Maria omnia (wszystko przez Marję)
- Podkopuje doktrynę o Niepokalanym Poczęciu, gdyż pośrednictwo wynika właśnie z tego przywileju
W świetle encykliki Piusa XI Quas Primas (1925) jest to element szerszej rebelii przeciwko królewskiemu panowaniu Chrystusa, którego Marja jest Królową.
Podsumowanie: tylko integralny katolicyzm
Omawiany dokument nie jest „błędem”, ale jawnym aktem apostazji struktury okupującej Watykan. Potwierdza ona słuszność stanowiska sedewakantystów, którzy odrzucili tę antykatolicką sekcję. Jak pisał św. Pius X w Pascendi: „Modernista miesza się z heretykiem, w końcu staje się jednym z nich”.
Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje trwanie przy niezmiennej doktrynie katolickiej sprzed 1958 roku i odrzucenie wszelkich „dokumentów” wydawanych przez uzurpatorów. Jak przypomina portal za papieżem Leonem XIII: „Żaden, o Matko Boża, nie osiąga zbawienia oprócz ciebie” – prawda ta pozostaje niezmienna, niezależnie od apostazji neo-kościoła.
Za artykułem:
Here’s why we must say Mary is the Mediatrix of all Graces (lifesitenews.com)
Data artykułu: 05.11.2025
