Dialog z Palestyną jako akt apostazji posoborowego antykościoła
Portal Opoka (6 listopada 2025) relacjonuje spotkanie „papieża” Leona XIV z prezydentem Autonomii Palestyńskiej Mahmudem Abbasem. W komunikacie watykańskim podkreślono „pilną potrzebę udzielenia pomocy cywilnej ludności w Strefie Gazy i zakończenia konfliktu oraz zmierzania ku perspektywie rozwiązania w formule dwóch państw”. Wspomniano również rocznicę „Globalnego Porozumienia między Stolicą Apostolską a Państwem Palestyna” z 2015 roku, gdzie uzurpatorska struktura watykańska uznała świeckie państwo palestyńskie. Abbas złożył kwiaty na grobie „papieża” Franciszka, chwaląc go za uznanie Palestyny „gdy nikt nie musiał go o to prosić”. Przypomniano też ekumeniczne spotkanie z 2014 roku z udziałem „papieża” Franciszka, izraelskiego prezydenta Peresa, Abbasa i schizmatyckiego patriarchy Bartłomieja I, gdzie zasadzono drzewko oliwne jako symbol „pokoju”.
Zdrada misji Kościoła na ołtarzu politycznego konformizmu
Relacjonowane wydarzenie demaskuje całkowite odejście struktur posoborowych od nadprzyrodzonej misji Kościoła. Zamiast głosić konieczność nawrócenia narodów na jedyną prawdziwą religię, jak nakazywał Pius XI w Quas Primas (1925), antykościół zajmuje się legitymizowaniem reżimów jawnie wrogich Chrystusowi Królowi. Abbas, przywódca Autonomii Palestyńskiej, otwarcie promuje islamskie prawodawstwo, podczas gdy „Stolica Apostolska” nie wspomina nawet o prześladowaniach chrześcijan przez muzułmańskie milicje w Gazie. Jak czytamy w Syllabusie błędów Piusa IX (1864): „Kościół nie może się pogodzić ani dojść do porozumienia z progresem, liberalizmem i nowożytną cywilizacją” (potępienie błędu nr 80).
„Podczas serdecznej rozmowy stwierdzono pilną potrzebę udzielenia pomocy cywilnej ludności w Strefie Gazy i zakończenia konfliktu oraz zmierzania ku perspektywie rozwiązania w formule dwóch państw”
To zdanie z watykańskiego komunikatu jest kwintesencją naturalizmu potępionego w Lamentabili sane exitu Piusa X (1907). Brak jakiegokolwiek odniesienia do:
- Grzechu jako źródła wojen (Jak 4:1)
- Konkretnego wezwania do nawrócenia i przyjęcia chrztu
- Kultu Najświętszego Serca Jezusa jako jedynego źródła pokoju
– co stanowi złamanie kanonu 1325 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., nakazującego głosić Ewangelię „bez względu na konsekwencje”.
Masoneria ekumeniczna zamiast królestwa Chrystusowego
Ceremonia zasadzenia drzewka oliwnego w 2014 roku z udziałem żydowskiego prezydenta, muzułmańskiego przywódcy i schizmatyka to jawny akt religijnego synkretyzmu. Pius XI w Mortalium Animos (1928) potępił takie praktyki jako „zdradę jedynego Zbawiciela”. Tymczasem struktury posoborowe traktują islam i judaizm jako „równie ważne drogi zbawienia” – co stanowi herezję potępioną przez Sobór Florencki (1442): „Nikt, choćby nawet jałmużny rozdawał co dzień, nie może być zbawiony, jeśli nie trwa w łonie i w jedności Kościoła katolickiego”.
Abbas otwarcie przyznaje: „uznał on Palestynę, gdy nikt nie musiał go o to prosić”. To potwierdza, że celem neo-kościoła nie jest ewangelizacja, lecz budowa świeckiego ładu geopolitycznego. Tym samym wypełnia się proroctwo Leona XIII o „królestwie Antychrysta powstałym na ruinach Królestwa Chrystusowego” (Encyklika Humanum Genus).
Milczenie o męczennikach – współudział w prześladowaniach
Podczas gdy Abbas otrzymuje watykańskie honory, struktury posoborowe milczą o systematycznej eksterminacji chrześcijan w Strefie Gazy. Według raportu Pomoc Kościołowi w Potrzebie (2024):
- 80% chrześcijan uciekło z Gazy od 2007 roku z powodu prześladowań
- Kościoły są regularnie atakowane przez bojówki Hamasu
- Nawrócenie na chrześcijaństwo karane jest śmiercią zgodnie z prawem szariatu
„Kto zapiera się Chrystusa przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed Ojcem” (Mt 10:33) – przypomina ta sytuacja.
Zamiast bronić owczarni, antykościół prowadzi politykę kolaboracji z prześladowcami Krzyża. To wypełnienie słów Piusa X z Pascendi (1907) o modernistach jako „niszczycielach wszelkiej religii, a zwłaszcza religii katolickiej”.
Teologia zdrady: „dwa państwa” zamiast Królestwa Chrystusowego
Promowana przez neo-kościół formuła „dwóch państw” to zdrada dogmatu o społecznej władzy Chrystusa Króla. Pius XI w Quas Primas nauczał nieomylnie:
„Królestwo naszego Zbawiciela obejmuje wszystkich ludzi. […] Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”.
Tymczasem dialog prowadzony przez uzurpatorów z Watykanu zakłada:
- Równość fałszywej religii islamskiej z religią objawioną
- Laicyzację Ziemi Świętej poprzez usunięcie krzyży z przestrzeni publicznej
- Relatywizację żydowskiego odrzucenia Mesjasza
Co stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1374 Kodeksu z 1917 r. zabraniającego katolikom „współpracy z heretykami w sprawach religijnych”.
Epilog: Konsekwencje zdrady
Wydarzenie to potwierdza, że struktury posoborowe stały się narzędziem globalistów w budowie Nowego Porządku Świata. Jak prorokował św. Pius X w Pascendi:
„Moderniści usiłują połączyć wiarę z nauką, co nieuchronnie prowadzi do ateizmu naukowego i wiary bez treści” (nr 39).
Katolicy mają moralny obowiązek:
- Odrzucić wszelkie „nauczanie” antypapieży
- Modlić się o nawrócenie apostatów
- Trwać przy niezmiennej doktrynie i liturgii Kościoła
Bo jak przypomina dekret Lamentabili św. Piusa X: „Kościół nie jest dziełem ludzkim, lecz nadprzyrodzonym Ciałem Chrystusa” (potępienie błędu nr 52).
Za artykułem:
Papież spotkał się z prezydentem Palestyny. Rozmawiali o pomocy dla Strefy Gazy i zakończeniu konfliktu (opoka.org.pl)
Data artykułu: 06.11.2025
