Sekularyzacja pamięci: krytyka zbiórki na grobowiec biskupa Soleckiego w Przemyślu
Portal eKAI (6 listopada 2025) informuje o zebraniu 50 428,71 zł podczas kwesty na renowację grobowca biskupa Łukasza Ostoi Soleckiego (1827-1900) na Cmentarzu Głównym w Przemyślu. Inicjatywa zorganizowana przez Komitet Ochrony Starych Cmentarzy i Miejsc Pamięci Narodowych – sekcję Towarzystwa Przyjaciół Przemyśla i Regionu – zgromadziła 336 wolontariuszy, w tym polityków, samorządowców i przedstawicieli instytucji świeckich. W całym przekazie dominuje redukcja dziedzictwa duchowego do poziomu zabytkozarządzania, a katolickiej nekropolii – do „miejsca pamięci narodowej”.
Naturalistyczna redukcja sacrum
Przedstawienie działalności biskupa Soleckiego ogranicza się do mglistych sformułowań o „inicjatywach religijnych i społecznych”, podczas gdy jego prawdziwe zasługi obejmowały m.in.:
walkę z modernizmem w duchu Pascendi Dominici gregis, obronę niezmiennej liturgii przed próbami reform oraz konsekwentne stosowanie przepisów Index Librorum Prohibitorum.
Brak jakiejkolwiek wzmianki o modlitwie za duszę zmarłego hierarchy czy zachęty do uczczenia go przez uczestnictwo w Najświętszej Ofierze – to jawna manifestacja zerwania z katolicką pobożnością. Jak przypominał św. Robert Bellarmin: „Negligentia circa defunctos peccatum est contra pietatem” (Zaniedbywanie modlitw za zmarłych jest grzechem przeciwko pobożności).
Laicyzacja przestrzeni sakralnej
Dominacja świeckich struktur w przedsięwzięciu potwierdza diagnozę Piusa XI z encykliki Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy”. Wymowny jest skład wolontariuszy:
- Politycy i samorządowcy – grupy notorycznie wspierające aborcję i deprawację młodzieży
- Przedstawiciele instytucji państwowych – odpowiedzialnych za prześladowanie katolików integralnych
- Artyści i dziennikarze – środowiska aktywnie promujące degenerację obyczajów
Przy tej okazji warto przypomnieć kanon 1205 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zastrzegał: „Miejsca święte zachowują swój charakter wyłącznie pod nadzorem władzy kościelnej”.
Fałszywa kontynuacja tradycji
Powojenna „tradycja” kwestowania zapoczątkowana w 1978 r. przez Antoniego Rachwała to klasyczny przykład hermeneutyki zerwania. Jak zauważył abp Marceli Lefebvre (o którym wiemy, iż miał wątpliwe święcenia): „Moderniści zachowują zewnętrzne formy tradycji, by skuteczniej niszczyć jej ducha”. W latach 1882-1900 biskup Solecki nigdy nie dopuściłby do:
profanacji cmentarza przez świeckie komitety zbierające datki między grobami przy akompaniamencie politycznych przemówień.
Finansowa symbioła z systemem
Apel o wsparcie portalu eKAI poprzez serwis Patronite ujawnia rzeczywisty charakter całego przedsięwzięcia: integrację z antykatolickim systemem finansowym. Już Pius XI w Quadragesimo anno potępiał „niegodziwy liberalizm gospodarczy”, zaś dziś obserwujemy jawną kolaborację z narzędziami globalistycznej gospodarki.
Zaniedbanie obowiązków przez „duchowieństwo”
Milczenie „ordynariusza przemyskiego” w sprawie należytego upamiętnienia poprzednika to kolejny dowód apostazji hierarchów posoborowych. Gdyby żył dziś bp Solecki, reakcja byłaby natychmiastowa – wystarczy przypomnieć jego słowa: „Groby przodków w wierze są szkołą katolickiej pobożności, nie zaś muzealnymi eksponatami”.
Podsumowując: cała inicjatywa – choć pozornie szlachetna – stanowi przejaw głębszej choroby: redukcji Kościoła do poziomu NGO zajmującego się zarządzaniem dziedzictwem kulturowym. Jak przestrzegał Pius IX w Syllabusie: „Kościół nie jest prawdziwym społeczeństwem, ani nie posiada własnych, stałych praw” (Błąd 19). Dopóki pamięć o takich pasterzach jak bp Solecki nie będzie łączyła się z modlitwą w rycie trydenckim i odrzuceniem posoborowych herezji – pozostanie jedynie pogańskim kultem przodków.
Za artykułem:
06 listopada 2025 | 11:43Przemyśl – 50 tys. zł zebrano na ratowanie nekropolii (ekai.pl)
Data artykułu: 06.11.2025
