Antypapież Leon XIV propaguje rewolucyjny humanitaryzm w miejsce zbawienia dusz
Portal Catholic News Agency z 7 listopada 2025 roku relacjonuje przemówienie antypapieża Leona XIV do zgromadzeń zakonnych, w którym nawołuje do „pozwalania się przezywać przez cierpiących” i „porzucania bezpieczeństwa” w imię fałszywie pojętej solidarności. Przesłanie to stanowi jawną zdradę nadprzyrodzonej misji Kościoła na rzecz świeckiego aktywizmu.
Naturalizm zastępujący nadprzyrodzoność
Podczas audiencji dla tak zwanych Religieuses de Jésus-Marie oraz Missionary Sisters of St. Charles Borromeo, antypapież stwierdził:
„pozwólcie, by obecność cierpiących was przezywała, bez lęku przed porzuceniem własnego bezpieczeństwa”
To stwierdzenie jest bezpośrednim zaprzeczeniem katolickiej doktryny o roztropności (prudentia), która – jak nauczał św. Tomasz z Akwinu – jest „matką wszystkich cnót” (Summa Theologiae II-II, q. 47).
Papież Pius XI w encyklice Quas Primas jasno określił cel Kościoła: „przywracając panowanie Pana naszego”, podczas gdy Leon XIV redukuje działalność zakonną do pracy socjalnej. Wspomniane zgromadzenia – jedno zajmujące się „młodymi w trudnej sytuacji”, drugie migrantami – zostały przedstawione jako wzór „miłości do ubogich”, choć pomija się ich podstawowy obowiązek prowadzenia dusz do stanu łaski.
Fałszywa duchowość „otwartości”
Leon XIV podkreślał rzekomą konieczność
„pokornego słuchania Boga i odważnej uwagi na potrzeby innych”
, co w rzeczywistości jest przejawem modernizmu potępionego przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili sane exitu. Stwierdzenie, że
„najważniejsze wnioski dojrzewają «na kolanach»”
to czysta sofistyka, gdyż modlitwa w strukturach posoborowych pozbawiona jest obiektywnej więzi z depozytem wiary.
Wspomniani założyciele zgromadzeń – Claudine Thévenet (†1837) i Giovanni Battista Scalabrini (†1905) – działali w czasach, gdy Kościół jeszcze zachowywał integralność doktrynalną. Dziś ich dzieła zostały przejęte przez rewolucję posoborową, co widać w zestawieniu przez antypapieża ich „trudnych początków”: rewolucji francuskiej (która mordowała katolików) i migracji (owocu liberalnego kapitalizmu).
Manipulacja Pismem Świętym
Antypapież zestawił dewizy zgromadzeń: „Jezus sam przybliżył się” (Łk 24,15) oraz „Gdziekolwiek pójdziesz, pójdę” (Rt 1,16), nazywając je „uzupełniającymi się tematami”. To jawne nadużycie egzegezy:
1. Fragment Łukaszowy opisuje objawienie się Zmartwychwstałego, nie zaś ogólną „bliskość” z cierpiącymi
2. Słowa Rut są wyrazem wierności przymierzu, nie programem społecznym
Taka dowolna interpretacja została jednoznacznie potępiona przez św. Piusa X w Lamentabili (propozycja 61) jako „sprzeczna z katolicką zasadą nieomylnego znaczenia Pisma”.
Milczenie o istotnych prawdach wiary
Najbardziej wymowne jest całkowite pominięcie w przemówieniu Leona XIV:
– Konieczności łaski uświęcającej do zbawienia
– Obowiązku głoszenia prawdy niewiernym
– Roli sakramentów w życiu zakonnym
Tymczasem Pius XI w Quas Primas nauczał: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem ludzi”. Posoborowie odwróciło tę hierarchię, stawiając doczesny „postęp” ponad zbawienie dusz.
Rewolucyjne korzenie nowej doktryny
Wspomnienie przez antypapieża rewolucji francuskiej jako kontekstu działalności zgromadzeń nie jest przypadkowe. Jak wykazał Pius IX w Syllabusie błędów (propozycja 63), „wolno odmówić posłuszeństwa legalnym książętom, a nawet zbuntować się przeciw nim” to błąd potępiony. Tymczasem Leon XIV gloryfikuje ducha oporu przeciwko prawowitej władzy – zarówno świeckiej, jak i kościelnej.
Podsumowanie: apostazja w działaniu
Przemówienie antypapieża Leona XIV ujawnia wszystkie cechy modernizmu potępionego przez św. Piusa X:
1. Relatywizacja prawdy – poprzez emocjonalne zaangażowanie zastępujące dogmat
2. Redukcja religii do etyki – pominięcie nadprzyrodzonego celu Kościoła
3. Fałszywa ekumenia – milczenie o konieczności nawracania heretyków i schizmatyków
Jak ostrzegał Apostoł: „Jeśli nawet my albo anioł z nieba głosiłby wam ewangelię odmienną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8). Neo-kościół posoborowy, głosząc „nową ewangelię” humanitarnego aktywizmu, wpisuje się w proroctwo o synagodze szatana (Ap 2,9).
Za artykułem:
Pope Leo XIV: We should allow ‘ourselves to be challenged’ by those who suffer (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 07.11.2025
