Ekumeniczny sabat w Watykanie: zdrada Chrystusa Króla pod płaszczykiem „dialogu”
Portal Catholic News Agency (6 listopada 2025) relacjonuje spotkanie uzurpatora bergogliońskiej sekty Jorge Mario Bergoglio (znanego jako „papież Leon XIV”) z przywódcami europejskich wspólnot protestanckich i schizmatyckich po podpisaniu zaktualizowanej Charta Œcumenica. W wydarzeniu uczestniczyli m.in. „abp” Gintaras Grušas z Litwy oraz prawosławny „arcybiskup” Nikitas Loulias, reprezentujący ekumeniczny establishment kontrkultury posoborowej.
Zdrada nieomylnego Magisterium pod pozorem „odpowiedzi na wyzwania współczesności”
Podpisanie dokumentu określanego jako „kamień węgielny współpracy ekumenicznej” stanowi jawną apostazję od niezmiennego nauczania Kościoła Katolickiego. Pius XI w encyklice Mortalium animos (1928) zdecydowanie potępił ekumenizm jako „bezsensowną nadzieję”, stwierdzając:
„Apostolska Stolica nigdy nie pozwoliła swym wiernym brać udziału w zgromadzeniach niekatolickich. […] Jedność bowiem może się podobać tylko Chrystusowi, gdy będzie oparta na prawdziwej wierze, miłości i posłuszeństwie wobec autorytetu pasterzy, a zwłaszcza Następcy św. Piotra”
. Tymczasem „Leon XIV” nazywa współpracę z heretykami i schizmatykami „świadectwem gotowości Kościołów Europy do spojrzenia na naszą historię oczami Chrystusa„, co jest bluźnierczym przeinaczeniem Ewangelii.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła do spraw doczesnych
Rzekome „wyzwania” wskazywane przez uczestników spotkania – migracje, nacjonalizm, przemoc – demaskują czysto naturalistyczną agendę struktury posoborowej. „Abp” Loulias otwarcie przyznaje: „Świat się zmienił […] teraz jest problem migracji, tego jak traktować migrantów i związanych z tym przepisów„. W całym tekście brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Obowiązku nawracania heretyków i schizmatyków (Extra Ecclesiam nulla salus)
- Najświętszej Ofierze jako jedynym źródł ł uświęcenia narodów
- Publicznym panowaniu Chrystusa Króla nad społeczeństwami
Zamiast tego mamy bezładne gadanie o „pokoju„, „harmonii” i „braterstwie” oderwane od konieczności poddania wszystkich narodów pod jarzmo Chrystusa (Ps 2:10-12). Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – tego hasła nie może skutecznie głosić ten, kto odrzuca lub przemilcza królewską godność Chrystusa”.
Synodalno-ekumeniczna herezja: równanie drogi do zatracenia z drogą zbawienia
Bergoglioński uzurpator posuwa się do stwierdzenia, że „droga synodalna jest ekumeniczna, tak jak droga ekumeniczna jest synodalna„, co stanowi jawną herezję potępioną przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (propozycja 61): „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego„. Tym samym „Leon XIV” sankcjonuje:
- Relatywizację dogmatów wiary jako „ewoluujących” wraz ze „zmieniającymi się realiami”
- Równanie świeckich z hierarchią w procesie „wspólnego rozeznawania”
- Uznanie schizmatyków za równych depozytariuszom Objawienia
Podczas gdy prawosławny „abp” Loulias chełpi się: „Sto lat temu nawet do siebie nie mówiliśmy„, katolik pamięta słowa św. Piusa X: „Moderniści zastępują boski autorytet Kościoła głosem ludu, który sam staje się najwyższym nauczycielem i sędzią prawdy” (Encyklika Pascendi).
Bałwochwalcza praktyka: kult człowieka zamiast kultu Boga
Opis spotkania zdradza typowo modernistyczną tendencję do personalizacji i emocjonalizacji relacji kosztem zasad doktrynalnych. Loulias zachwyca się: „Papież jest bardzo pokornym, bardzo refleksyjnym i bardzo życzliwym człowiekiem„, całkowicie ignorując fakt, że według kanonu 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) „każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu […] jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej„. Tymczasem sam uzurpator stwierdza: „Jezus Chrystus jest naszą nadzieją„, pomijając kluczowe określenie „jedyną” – co stanowi jawną kapitulację przed protestanckim indyferentyzmem religijnym.
Konsekwencje duchowe: świętokradztwo i apostazja
Całe to przedsięwzięcie stanowi jawne pogwałcenie prawa Bożego i akt zdrady Chrystusa Króla. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Papież jawny heretyk automatycznie traci urząd” (De Romano Pontifice), co znajduje potwierdzenie w bulli Pawła IV Cum ex Apostolatus Officio. Podpisując dokument uznający równość „Kościołów”, bergogliońska sekta:
- Wyrzeka się monopolu na prawdę przyznanego przez Chrystusa (Mt 16:18)
- Kwestionuje dogmatyczną definicję Unam Sanctam Bonifacego VIII
- Przygotowuje grunt pod globalną religię antychrysta
Brak jakiegokolwiek ostrzeżenia przed uczestnictwem w tych praktykach ze strony portalu religijnego dowodzi głębokiego zepsucia środowisk udających katolickie. Jak zapowiedziano w Syllabusie błędów Piusa IX: „Wolność sumienia i kultów jest błędem” (propozycja 15), zaś ekumenizm stanowi „bezsensowną nadzieję” prowadzącą dusze na zatracenie.
Za artykułem:
Pope Leo XIV receives European Christian leaders after signing of new Ecumenical Charter (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 06.11.2025
