Portal eKAI (7 listopada 2025) relacjonuje działalność brata Damiana Wojciechowskiego SJ w Kirgistanie, przedstawiając ją jako wzór zaangażowania misyjnego. Artykuł podkreśla „szacunek dla muzułmanów”, działalność charytatywną oraz redukcję ewangelizacji do „prostego opowiadania o Jezusie” dostosowanego do lokalnego kontekstu kulturowego. Pominięto całkowicie nadprzyrodzony cel misji – nawrócenie niewiernych i ustanowienie społecznego panowania Chrystusa Króla.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
Opisane przez portal działania „jezuitów” sprowadzają się głównie do pomocy społecznej i edukacyjnej skierowanej do muzułmanów. „Kościół utrzymuje się dzięki pomocy z zagranicy i prowadzi działalność charytatywną i edukacyjną, której odbiorcami są głównie muzułmanie” – czytamy. To jawna zdrada „depozytu wiary” (1 Tm 6:20), gdyż:
„Pierwszym i najważniejszym obowiązkiem nie jest troskliwość o doczesne dobro i społeczny postęp ludzi, lecz otwarcie umysłów na łaskę Pana Jezusa” (Pius XI, Mens nostra).
Brat Wojciechowski otwarcie przyznaje: „Nawrócenia zdarzają się, ale głównie na protestantyzm”. To dowód duchowej bankructwa metody polegającej na zastąpieniu głoszenia dogmatów „życiowym opowiadaniem”. Jak przypomina św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści starają się zepchnąć człowieka do sfery czysto ziemskiej i zaspokoić go filantropią”.
Relatywizm religijny pod płaszczem „dialogu”
Artykuł promuje synkretyzm: „Szanujemy to, że są muzułmanami, a oni to, że jesteśmy chrześcijanami. To dobrze funkcjonuje”. To jawne pogwałcenie kanonu Soboru Laterańskiego IV: „Jest jedna powszechna społeczność wierzących, poza którą nikt nie może dostąpić zbawienia”. Pokój z błędem jest zdradą Chrystusa – przypomina Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy można znaleźć jedynie w Królestwie Chrystusowym”.
Milczenie o obowiązku nawracania nieochrzczonych stanowi złamanie prawa kanonicznego (CIC 1917, kan. 1350) i zdradę nakazu misyjnego: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28:19).
Demontaż kapłaństwa i krytyka „klerykalizmu”
Brat Wojciechowski atakuje rzekomy „klerykalizm”: „Niektórzy księża próbują siedzieć w kruchcie i czekać, aż ktoś przyjdzie, ale tak się na misjach nie da. Klerykalizm w takich warunkach to śmierć”. To modernistyczne przeinaczenie pojęć:
„Kapłan jest narzędziem Chrystusa do rozdawania łask sakramentalnych. Jego pierwszym obowiązkiem jest sprawowanie Ofiary i udzielanie sakramentów, nie zaś działalność społeczna” (Św. Pius X, Haerent animo).
Stwierdzenie, że „czasem ważniejsze jest prawo jazdy niż święcenia kapłańskie” stanowi bluźnierczą redukcję kapłaństwa do funkcji technicznej. Jak przypomina Sobór Trydencki: „Kapłaństwo Nowego Testamentu ustanowione zostało przez Chrystusa Pana jako prawdziwy i właściwy sakrament” (sesja XXIII).
Pomijanie nadprzyrodzonego celu Kościoła
Cały artykuł skupia się na doczesnych aspektach działalności „jezuitów”, całkowicie pomijając:
- Konieczność chrztu dla zbawienia (Mk 16:16)
- Obowiązek publicznego wyznawania wiary (Mt 10:32)
- Nadprzyrodzone skutki sakramentów
- Groźbę wiecznego potępienia dla nieochrzczonych
To przejaw naturalizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (pkt 15-17). Brak jakiegokolwiek odniesienia do Maryi jako Pośredniczki Łask czy konieczności życia w stanie łaski uświęcającej dowodzi, że mamy do czynienia z religią humanitarną, nie zaś z katolicyzmem.
Krytyka „hermetyczności” Kościoła jako furtka modernizmu
Zdanie br. Wojciechowskiego: „Nasz Kościół jest wciąż zbyt hermetyczny i nastawiony na ludzi z bliskiego kręgu kulturowego” stanowi atak na uniwersalizm katolicyzmu. Kościół nie jest klubem kulturowym, lecz Arką Zbawienia. Jak naucza Pius XII w Mystici Corporis: „Do społeczności Kościoła należą tylko ci, którzy przyjęli chrzest, wyznają prawdziwą wiarę i poddają się prawowitej władzy”.
Propozycja dostosowania doktryny do „prostych pojęć miejscowych ludzi” prowadzi do relatywizacji prawd wiary, co św. Oficjum potępiło w dekrecie Lamentabili (pkt 21, 22, 58).
Podsumowanie: misja bez Krzyża
Prezentowany model „misji” to:
- Wymazanie konieczności nawrócenia z islamu
- Zastąpienie łaski sakramentalnej pomocą społeczną
- Redukcja kapłaństwa do roli pracownika NGO
- Milczenie o grzechu, sądzie i wieczności
Taka działalność nie ma nic wspólnego z misją przekazaną przez Chrystusa. Jak przypomina papież Pius XI: „Cały rodzaj ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa. Społeczeństwa nie mogą bezpiecznie i szczęśliwie istnieć, gdy usuną publiczne panowanie naszego Pana” (Quas Primas). Brak tego fundamentalnego nauczania w artykule portalu eKAI demaskuje prawdziwy cel posoborowych struktur: budowę religii uniwersalnej pozbawionej Krzyża.
Za artykułem:
07 listopada 2025 | 15:56„Kirgizi chcą słuchać o Jezusie, ale trzeba umieć im o Nim opowiadać” – polski jezuita o misjach w Kirgistanie (ekai.pl)
Data artykułu: 07.11.2025
