Portal VaticanNews.pl (7 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie „kardynała” Pietro Parolina podczas konferencji COP30 w Belém, gdzie sekretarz stanu struktury okupującej Watykan wezwał do „etycznej odpowiedzi” na zmiany klimatyczne. Przedstawiona narracja stanowi modelowy przykład bałwochwalczego substytutu religijnego, gdzie lex naturalis (prawo naturalne) zostaje zastąpione ekologistycznym kultem ziemi, zaś Objawienie – technokratycznym aktem wiary w „wielostronność” instytucji globalistycznych.
Redukcja transcendentnego porządku do naturalistycznej utopii
Czas jest krótki […] podstawowe pytanie brzmi: czy jesteśmy świadomi, że czas się kończy?
Retoryka rzekomej „nagłości klimatycznej” służy tu wyłącznie demontażowi katolickiej eschatologii. Gdy św. Paweł mówił „tempus breve est” (czas jest krótki – 1 Kor 7,29), wskazywał na konieczność przygotowania duszy na Sąd Ostateczny. Tymczasem Parolin przekształca tę maksymę w narzędzie terroryzmu emocjonalnego na rzecz agendy ONZ. Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quas primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Etyka bez Boga jako narzędzie apostazji
Parolin deklaruje: „Podstawowym wkładem […] jest podnoszenie świadomości i udzielenie odpowiedzi, która będzie odpowiedzią etyczną na problem zmian klimatycznych”. To jawna kontynuacja błędów potępionych w Syllabus errorum Piusa IX (1864), gdzie odrzucono twierdzenie, że „moralne prawa nie potrzebują sankcji Bożej” (pkt 56).
Projekt ten pomaga wychowywać [dzieci] w duchu nowego podejścia, także wobec stworzenia
Opis wizyty w ośrodku dla dzieci ujawnia prawdziwy cel tej pseudoduszpasterskiej aktywności: formowanie pokolenia neopogan czczących „Matkę Ziemię” zamiast Boga Trójjedynego. Instytucja promująca „produkcję biogazu z odpadów” jako element „duchowości” to kwintesencja materialistycznej perwersji, gdzie cultus (kult) zostaje zastąpiony recyklingiem.
Demontaż katolickiej nauki o stworzeniu
W całym przemówieniu brak jakiegokolwiek odniesienia do imago Dei (obrazu Bożego) w człowieku czy teocentrycznego charakteru stworzenia. Przeciwnie – Parolin powołuje się na dokumenty „Franciszka” Laudato si’ i Laudate Deum, które:
1. Relatywizują wyjątkowość człowieka w porządku stworzenia (sprzeczne z Gen 1,26-28)
2. Przedkładają „ekologię integralną” nad odkupieńczą misję Kościoła
3. Promują synkretyzm z religiami animistycznymi (jak wykazała analiza rytuałów podczas synodu amazońskiego)
Migranci jako nowi święci laickiej religii
Twierdzenie, że „liczba przesiedleńców jest większa z powodu zmian klimatycznych niż z powodu konfliktów” służy stworzeniu kulturowego fetyszu. Podczas gdy Kościół zawsze nauczał o obowiązkach miłosierdzia wobec uchodźców (Mt 25,35), sekta posoborowa czyni z migranta novus homo (nowego człowieka) – bezbronnego wobec klimatycznych „bogów”, wymagającego absolutnego posłuszeństwa od „sprawiedliwości klimatycznej”.
Wielostronność przeciw Królestwu
Problem zmian klimatycznych staje się prawdziwą okazją do ożywienia wielostronnych starań
Termin „wielostronność” to współczesne nomen sacrum (święte imię) religii globalizmu, otwarcie zwalczającej doktrynę o Regno Sociale Christi (Społecznym Królestwie Chrystusa). Jak przypominał Pius XI: „Państwa i narody […] mają obowiązek publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”. Tymczasem Parolin aktywnie wspiera budowę antykościoła ONZ, gdzie miejsce Krzyża zajmuje agenda 2030.
Teologia wyzwolenia w ekologicznym przebraniu
Opisywane „Farmy Nadziei” to ewidentne nawiązanie do marksistowskiej teologii wyzwolenia, potępionej przez św. Piusa X w Lamentabili sane exitu (1907). Przekształcanie dzieci w „świadomych klimatycznie” aktywistów stanowi:
– Naruszenie prawa rodziców do wychowania (Pius XI, Divini illius Magistri)
– Instrumentalizację miłosierdzia dla celów ideologicznych
– Preparowanie kadr dla globalnego zarządzania opartego na ekototalitaryzmie
Całość wystąpienia Parolina stanowi doktrynalną abominację, gdzie:
– Grzech pierworodny zostaje zastąpiony „śladami węglowymi”
– Eschatologia – apokalipsą klimatyczną
– Odkupienie – technokratyczną „transformacją energetyczną”
Jak ostrzegał św. Paweł: „zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny […] ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów” (Rz 1,23). W obliczu tej apostazji jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje nieustanne wyznawanie prawdy: Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat! (Chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus panuje!)
Za artykułem:
Kard. Parolin podczas COP 30: kończy się czas na realizację zobowiązań (vaticannews.va)
Data artykułu: 07.11.2025
