Portal Opoka (7 listopada 2025) informuje o przyznaniu nagrody „Pro Redemptione” ks. Markowi Gancarczykowi, byłemu redaktorowi naczelnemu „Gościa Niedzielnego” i obecnemu szefowi portalu Opoka.pl. Jak czytamy, jury doceniło jego „troskę o formację osób duchownych” poprzez media. O. Piotr Koźlak CSsR chwali Gancarczyka za uczynienie z „Gościa Niedzielnego” „najbardziej poczytnym tygodnikiem wśród tygodników opinii”, co nazywa „ekstraklasą”. Cała ceremonia stanowi jawną manifestację modernistycznej rewolucji w strukturach okupujących Watykan.
Demontaż kapłaństwa w przebraniu „formacji”
Nagroda przyznana w kategorii „troska o formację osób duchownych” to bluźniercza parodia katolickiego rozumienia kapłaństwa. Jak uczy św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis: „Moderniści pod pozorem odnowy niszczą samą istotę kapłaństwa, redukując je do funkcji społecznego animatora”. Tymczasem prawdziwa formacja kapłańska, zgodnie z dekretem Soboru Trydenckiego Cum adolescentium aetas, opiera się na:
niezmiennej doktrynie katolickiej, ascetyce zgodnej z tradycją świętych i ślepym posłuszeństwie Magisterium
Działalność Gancarczyka sprowadza kapłaństwo do roli media relations specialist, gdzie liczą się wskaźniki klikalności, a nie stan łaski uświęcającej. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice ostrzegał: „Kapłan szukający poklasku świata bardziej niż chwały Bożej staje się sługą mamony, nie Chrystusa”.
Inżynieria sumień według sekty posoborowej
Chwalenie Gancarczyka za „formowanie sumień kapłanów przez media” odsłania sedno kryzysu: zastąpienie teologii pastoralnej technikami socjotechniki. Pius XI w encyklice Quas primas przypominał: „Pokój możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusa, gdy narody uznają Jego panowanie”. Tymczasem portal Opoka.pl propaguje:
- Relatywizację dogmatów w imię „dialogu”
- Ekumeniczną zdradę pod płaszczykiem „otwartości”
- Psychologizację życia duchowego
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 138) wyraźnie zabrania duchownym angażowania się w dziennikarstwo bez zgody przełożonych, by uniknąć „zgorszenia i zamętu doktrynalnego”.
Redemptoryści – zdrajcy św. Alfonsa
Organizacja gali przez redemptorystów potwierdza ich całkowite zerwanie z duchowością św. Alfonsa Liguoriego. Wyróżnieni w innych kategoriach to:
- o. prof. Edmund Kowalski CSsR – relatywizator doktryny o czyśćcu
- ks. Teodor Sawielewicz – twórca „Teobańkologii”, czyli psychologizacji wiary
- ks. bp Czesław Kozon – architekt ekumenicznej zdrady w Skandynawii
- ks. prof. Krzysztof Góźdź – niszczyciel tomizmu na KUL
To katalog żywych pomników modernizmu, doskonale ilustrujący słowa Piusa X z dekretu Lamentabili sane exitu: „Błędy modernistów tworzą system wzajemnie powiązanych herezji”.
Sympozjum jako parodia teologii
Konferencja pt. „Słuchać czy nakazywać? Świętego Alfonsa Traktat o sumieniu” to klasyczny przykład posoborowego przewrotu pojęciowego. Św. Alfons w Homo apostolicus nauczał:
„Sumienie kapłana winno być uformowane wyłącznie na niezmiennych zasadach moralnych Kościoła, nie zaś na zmiennych opiniach współczesności”
Tymczasem współcześni „teologowie” jak ks. Miłosz Holda czy o. Antoni Karaś CSsR propagują subiektywistyczną wizję sumienia sprzeczną z nauczaniem Piusa IX (Syllabus errorum, pkt 56-64) i Piusa XII (Humani generis).
Kapituła nagrody: synagoga modernistów
Skład kapituły nagrody stanowi wymowny przykład degeneracji struktur neo-kościoła:
- bp Andrzej Czaja – propagator reformy liturgicznej
- ks. prof. Piotr Mazurkiewicz – architekt europejskiego laicyzmu
- prof. Eugeniusz Sakowicz – lider dialogu z neopogaństwem
Ich decyzje potwierdzają diagnozę Leona XIII z encykliki Humanum genus o „masonerii kościelnej” infiltrującej struktury Kościoła.
Medialna pseudoreformacja jako narzędzie destrukcji
Chwalenie „ekstraklasy” Gancarczyka w dziedzinie formacji kapłańskiej odsłania prawdziwy cel operacji: przebudowa katolickiej mentalności kapłanów według świeckich standardów dziennikarstwa. Jak trafnie zauważył kard. Alfredo Ottaviani w Inter Oecumenici:
„Kapłan ma być alter Christus, nie zaś medialnym celebrytą żądnym oklasków świata”
Tymczasem model kapłana-promotora własnego wizerunku jest zaprzeczeniem ideału z konstytucji Pastor aeternus Vaticanum I, gdzie czytamy: „Kapłan winien być wzorem świętości, nie zaś pogoni za świecką popularnością”.
Zamiast zakończenia: memento dla wiernych
Cała ta gala „nagród” stanowi jedynie potwierdzenie słów Apokalipsy: „Znam twoje czyny: masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły” (Ap 3,1). Dopóki kapłani będą szukać aplauzu świata zamiast pokuty i wierności Tradycji, dopóty struktury okupujące Watykan pozostaną synagoga Satanae (synagogą szatana) – jak nazwał je Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu.
Za artykułem:
Naczelny Opoki z prestiżową nagrodą. „Przez media formuje sumienia kapłanów. To, co zrobił, to ekstraklasa” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 07.11.2025
