Portal CNA (7 listopada 2025) relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV do uczestników włoskiej konferencji na temat uzależnień. Antypapież ostrzega przed „nowymi formami nałogów” jak hazard, pornografia czy „nadmierna obecność na platformach cyfrowych”, wskazując je jako „objaw społecznego kryzysu wartości”. Wzywa do „budowania kultury solidarności” poprzez „dialog” i „wzmacnianie samooceny młodzieży”.
Naturalistyczna redukcja grzechu do patologii
Najbardziej uderzające w tym modernistycznym wystąpieniu jest konsekwentne sprowadzanie ciężkich grzechów przeciwko czystości i sprawiedliwości do kategorii medycznych „zaburzeń”. Gdy Leon XIV mówi o pornografii jako „objawie wewnętrznego niepokoju” czy „nadmiernym używaniu internetu”, całkowicie pomija status moralis tych czynów. Tymczasem Kościół katolicki zawsze nauczał, że „nieczystość jest grzechem wołającym o pomstę do nieba” (Katechizm Rzymski, rozdział VII).
Pornografia nie jest „uzależnieniem” na równi z alkoholizmem, lecz śmiertelnym grzechem przeciwko VI i IX przykazaniu, niszczącym łaskę uświęcającą w duszy – przypomina św. Alfons Liguori w Theologia Moralis (ks. VI, rozdz. 2).
Milczenie o sakramentach i łasce
W całym wystąpieniu brak najmniejszej wzmianki o jedynym skutecznym lekarstwie na grzech: sakramencie pokuty i Eucharystii. Modernistyczny „kościół” zastępuje nadprzyrodzone środki zbawienia psychologizującymi frazesami o „wsparciu”, „dialogu” czy „wzmacnianiu samooceny”. Tymczasem Pius XI w encyklice Divini illius Magistri stanowczo potępił takie redukcjonizmy:
„Edukacja czysto naturalna, która pomija lub lekceważy nadprzyrodzony cel człowieka i środki łaski, jest z istoty swojej wypaczona” (pkt 7).
Co więcej, sam Leon XIV promuje herezję w swoim wezwaniu, by młodzi „kształtowali sumienia” poprzez „pozytywne relacje z rówieśnikami”. To jawne odrzucenie katolickiej zasady, że sumienie kształtuje się poprzez posłuszeństwo niezmiennemu prawu Bożemu, a nie względnym opiniom środowiska.
Fałszywa eklezjologia i utopia „solidarności”
Wezwanie do „budowania kultury solidarności” bez odniesienia do Social Reign of Christ the King jest klasycznym przykładem modernizmu. Kiedy „papież” apeluje do „instytucji, Kościoła i całego społeczeństwa”, by słuchali „krzyku młodych o pomoc”, czyni to w oderwaniu od jedynego fundamentu porządku społecznego – publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa.
Jak przypomina Pius XI w Quas primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – oto jedyna droga zbawienia dla społeczeństw” (pkt 1).
Tymczasem neo-kościół proponuje bezbożną utopię „spotkania” i „relacji”, gdzie „wszystkie formy zachowania są równe” (jak przyznaje sam Leon XIV), bo brakuje „moralnych granic”. To logiczna konsekwencja odrzucenia dogmatycznej nauki o grzechu głównym i cnotach kardynalnych.
Duchowe bankructwo posoborowej sekty
Najbardziej wymownym znakiem apostazji jest całkowite milczenie o szatanie jako źródle wszelkiego grzechu. W miejsce walki duchowej z Księciem Ciemności, neo-kościół oferuje terapię społeczną. Gdzie wezwanie do modlitwy różańcowej – najskuteczniejszej broni przeciwko nieczystości? Gdzie zalecenie częstej spowiedzi i adoracji Najświętszego Sakramentu?
Słowa Leona XIV potwierdzają diagnozę św. Piusa X z Pascendi Dominici gregis:
„Moderniści redukują religię do subiektywnego doświadczenia, pomijając jej nadprzyrodzony charakter i obowiązki moralne” (pkt 14).
Ta „konferencja o uzależnieniach” to jedynie kolejne przedstawienie w teatrze antropocentrycznej sekty, która dawno utraciła moc wypędzania demonów (por. Mt 17,20). Prawdziwi katolicy wiedzą, że jedyną odpowiedzią na kryzys moralny jest powrót do niezmiennej doktryny, prawowitej hierarchii i Najświętszej Ofiary – wszystkiego, czego pseudo-kościół posoborowy świadomie się wyrzekł.
Za artykułem:
Pope Leo XIV warns about new addictions: pornography and internet abuse (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 07.11.2025
