Portal Konferencji Episkopatu Polski (8 listopada 2025) informuje o wprowadzeniu 9 listopada „wspomnienia lokalnych świadków wiary” – rzekomej inicjatywy „papieża” Franciszka. Według artykułu, chodzi o „świętych i błogosławionych, a także tych, których proces beatyfikacyjny jest w toku i względem których zatwierdzono dekrat o heroiczności cnót”. Ojciec Święty Franciszek miał w liście z 2024 roku stwierdzić, iż „powszechne powołanie do świętości jest istotą nauczania Soboru Watykańskiego II”, zachęcając do promowania postaci, które „naznaczyły lokalną drogę chrześcijańską”.
Demontaż katolickiej koncepcji świętości
Przedsoborowy Kościół katolicki w kan. 2102 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. określał świętych jako tych, którzy „heroicznym aktem praktykowali cnoty teologalne i kardynalne”, zaś bulla Dei miseratione Urbana VIII (1634) ustanawiała ścisłe procedury beatyfikacyjne, mające zapobiec lokalnemu kultowi niezweryfikowanych postaci. Tymczasem posoborowa sekta, łamiąc odwieczne reguły, wprowadza nieformalne wspomnienie osób bez odpowiedniego procesu, co stanowi jawne odrzucenie zasady heroiczności cnót na rzecz subiektywnego „lokalnego znaczenia”. Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Kult świętych jest czcią względną, która musi być podporządkowana czci należnej jedynie Bogu” (De Ecclesia Triumphante).
Vaticanum II jako źródło herezji
Artykuł bezkrytycznie powtarza modernistyczne kłamstwo, jakoby „powszechne powołanie do świętości było istotą nauczania Soboru Watykańskiego II”. Tymczasem prawdziwe Magisterium Kościoła w osobie Piusa XII w encyklice Mystici Corporis Christi (1943) nauczało: „Do prawdziwego Kościoła Chrystusowego wchodzi się przez chrzest i wyznawanie prawdziwej wiary, nie zaś przez niejasne pragnienia czy subiektywne uczucia”. Posoborowa herezja „powszechnego powołania” stanowi zaś zaprzeczenie dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus potwierdzonego przez papieża Bonifacego VIII w bulli Unam Sanctam (1302).
Relatywizacja liturgii i tradycji
Przytoczony fragment listu Franciszka mówi o „wspominaniu postaci w homilii lub w innym czasie uznanym za stosowny”, co demaskuje prawdziwy cel tej inicjatywy: stopniowe usuwanie stałych świąt liturgicznych na rzecz płynnych, lokalnych improwizacji. Wbrew słowom Psalmu 44: „Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków” (Ps 44,7 Wlg), neo-kościół ruguje stały kalendarz na rzecz „duchowości lokalnej”, będącej w istocie synkretyzmem religijnym. Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) stanowczo potępiał takie praktyki: „Jeśliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa” – przypominał, podkreślając uniwersalny, a nie lokalny charakter Królestwa Chrystusowego.
Fałszywi „świadkowie wiary”
Warto zauważyć, że wśród promowanych przez posoborowców „błogosławionych” znajdują się heretycy jak John Henry Newman (ewolucjonista doktrynalny) czy rodzina Ulmów (uchwaleni przez modernistów bez dowodów na męczeństwo za wiarę). Jak trafnie zauważył św. Pius X w dekrecie Lamentabili (1907): „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22 potępiona). Tym samym cała posoborowa machina „kanonizacyjna” jest nieważna, gdyż opiera się na modernistycznej koncepcji ewolucji dogmatów.
Zamach na jedność Kościoła
Wprowadzenie lokalnych „wspomnień” stanowi realizację masonkiego planu rozbicia Kościoła na narodowe społeczności, o czym pisał papież Pius IX w Syllabusie (1864), potępiając błąd: „Narodowe kościoły, oderwane od władzy rzymskiego papieża i całkowicie oddzielone, mogą być założone” (propozycja 37). Słusznie zauważył bp Lefebvre (choć sam wątpliwy teologicznie): „Rzym przestał być stolicą katolicką, stał się centrum synkretyzmu religijnego”.
W świetle niezmiennego Magisterium, omawiana inicjatywa jest kolejnym ogniwem w łańcuchu apostazji posoborowej sekty. Jedyną właściwą odpowiedzią wiernych pozostaje odrzucenie tych antyliturgicznych innowacji i trwanie przy katolickiej tradycji wyrażonej w słowach św. Pawła: „Trzymajcie się tradycji, których się nauczyliście” (2 Tes 2,14 Wlg).
Za artykułem:
9 listopada – wspomnienie lokalnych świadków wiary (episkopat.pl)
Data artykułu: 08.11.2025
