Obraz przedstawiający rzekome seminarium w Nigerii wypełnione kandydatami w nowoczesnych habitach kleryckich przed nowoczesną kaplicą bez tradycyjnych elementów katolickich.

Masowy nabór do pseudo-seminariów w Nigerii: Triumf liczebności nad łaską sakramentalną

Podziel się tym:

Portal Opoka (9 listopada 2025) informuje o rzekomym „dynamicznym rozwoju” struktur posoborowych w Nigerii, gdzie 14 „seminariów” ma być przepełnionych kandydatami. „Bp” John Bogna Bakeni z diecezji Maiduguri chwali się: „W Nigerii wszystkie większe seminaria pękają w szwach… kształci się tam tysiąc studentów przygotowujących się do święceń kapłańskich”. Ten pozorny triumf okazuje się jednak przejawem głębokiego kryzysu tożsamości kapłańskiej w strukturach Nowego Adwentu.


Kryzys ważności święceń w świetle Tradycji

Podana przez portal liczba „powołań” budzi fundamentalne pytanie o ważność sakramentu święceń w strukturach posoborowych. Sobór Trydencki w sesji XXIII kan. 4 naucza: „Jeśliby ktoś twierdził, że przez święcenia nie jest udzielany Duch Święty i że daremnie mówi się: «Przyjmij Ducha Świętego», albo że przez nie nie jest wyciskany charakter, albo że ten, kto raz został kapłanem, może powtórnie stać się laikiem – niech będzie wyklęty”.

Tymczasem posoborowa „reforma” święceń, szczególnie poprzez zmianę formuły sakramentalnej w obrządku łacińskim (Paweł VI, konstytucja Pontificalis Romani), naruszyła istotne elementy materii i formy. Kardynał Alfredo Ottaviani w memoriale z 1969 r. ostrzegał: „Nowy ryt święceń usuwa konsekracyjne przekazanie władzy, redukując kapłaństwo do funkcji społecznej”. W Nigerii, gdzie islamiści systematycznie mordują katolików za wiarę, masowy napływ do instytucji pozbawionych ważnych święceń stanowi szczególną tragedię.

Selekcja według kryteriów naturalnych

Przyznanie się „bpa” Bakeniego do konieczności „dokonywania selekcji kandydatów” odsłania drugą płaszczyznę problemu. W tradycyjnym rozumieniu, jak podkreśla św. Karol Boromeusz w Acta Ecclesiae Mediolanensis, selekcja seminarzystów opierała się na: 1) czystości doktryny, 2) prawowierności moralnej, 3) autentycznym powołaniu nadprzyrodzonym. Tymczasem współczesne „seminaria” stosują wyłącznie psychologiczno-społeczne kryteria selekcji, całkowicie ignorując wymóg doctrinae integritas (integralności doktrynalnej).

Fałszywa martyrologia bez Królestwa Chrystusowego

Opisywane prześladowania: „porwania dziewczynek”, „dyskryminacja w pracy”, „wyłączenie polityczne” – choć rzeczywiste – zostają przedstawione w oderwaniu od kluczowego kontekłu teologicznego. Pius XI w Quas Primas nauczał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Portal Opoka przemilcza obowiązek publicznego wyznawania władzy Chrystusa Króla, redukując cierpienie wiernych do walki o „prawa człowieka” – konstrukt całkowicie obcy katolickiej nauce społecznej.

Statystyka zamiast świętości

Entuzjazm wobec liczby „tysiąca seminarzystów” w Enugu przypomina metody ewangelizacji protestanckich sekt, gdzie sukces mierzy się liczbą nawróceń, a nie jakością życia łaską. Św. Wincenty à Paulo w Conferences to the Sisters of Charity przestrzegał: „Prawdziwe powołanie poznaje się po owocach świętości, a nie po statystykach rekrutacji”. Tymczasem w Nigerii – podobnie jak w całym neo-kościele – sukces zastąpił świętość jako kryterium oceny.

Duchowa pułapka „odwagi w prześladowaniach”

Stwierdzenie: „młodzi ludzie, zamiast uciekać od zagrożeń, decydują się na życie w służbie Chrystusa” stanowi szczególnie perfidną manipulację. W rzeczywistości kandydaci ci przygotowują się do sprawowania nieważnych „mszy”, głoszenia zrelatywizowanej „ewangelii” i administrowania nieważnych „sakramentów”. Jak zauważył arcybiskup Marcel Lefebvre: „Największym prześladowcą Kościoła stał się on sam przez zdradę własnej tożsamości” (Kazanie z Ecône, 29 czerwca 1976).

W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, sytuacja w Nigerii przypomina raczej masową rekrutację do struktur apostazji niż autentyczny rozkwit życia duchowego. Jak pisał św. Hilary z Poitiers: „Melius est pro Christo occidi quam cum apostatis vivere” (Lepiej być zabitym dla Chrystusa, niż żyć z apostatami).


Za artykułem:
Bp John Bogna Bakeni: Mimo rosnących prześladowań, seminaria w Nigerii pękają w szwach
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 09.11.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.