Nowa Zelandia: „Owijanie dzieci w kocyk aż do śmierci” jako owoc apostazji państwa
Portal „Opoka” informuje o raporcie organizacji Family First New Zealand, który ujawnia, że od 2020 roku średnio jedno dziecko miesięcznie przeżywa próbę aborcji, lecz zostaje pozbawione opieki medycznej. W niektórych okręgach praktykowano „owijanie dziecka w kocyk i trzymanie go do momentu śmierci”. Choć dane są wstrząsające, analiza nie wykracza poza humanitarny dyskurs, ignorując teologię moralną i dogmatyczne nauczanie Kościoła o nienaruszalności życia.
Naturalizm zamiast Objawienia
Podane statystyki – 80 dzieci pozostawionych na śmierć w latach 2020–2025 – potwierdzają prawo naturalne (lex naturalis) wpisane w sumienie: „Nie zabijaj” (Wj 20,13). Jednak komentarz portalu ogranicza się do krytyki „braku równości w opiece medycznej”, całkowicie pomijając:
- Grzech aborcji jako morderstwa (homicidium innoxiorum) potępiony przez Sobór Laterański V (1513) i Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 2350).
- Obowiązek chrztu w niebezpieczeństwie śmierci (kan. 737 KPK 1917), o którym nie wspomina się w kontekście dzieci przeżywających aborcję.
- Duchowy wymiar zbrodni: „Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych… biłoby mu się kamień młyński u szyi” (Mt 18,6).
„Nie chodzi o politykę, chodzi o serce” – powiedział Bob McCoskrie, dyrektor generalny Family First NZ.
To zdanie demaskuje redukcję problemu do emocjonalnego humanitaryzmu. Gdy w 2020 roku odrzucono poprawkę wymagającą leczenia przeżywających aborcję, parlamentarzyści Nowej Zelandii uczynili to nie z braku „serca”, lecz na mocy systemowej apostazji państwa, które w 1961 roku zalegalizowało aborcję, a w 2020 roku usunęło ją całkowicie z kodeksu karnego. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas (1925): „Nie przez co innego szczęśliwe państwo… gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw”.
Medycyna bez duszy, prawo bez Boga
Przywołane badania ze Swiss Medical Weekly i „JAMA” dowodzą, że 11,2% aborcji w II trymestrze kończy się żywym porodem, zaś szanse przeżycia w 22. tygodniu wzrosły do 41%. To nie „statystyki”, ale dowód na postęp medycyny służący kulturze śmierci. Portal nie zauważa tej sprzeczności, podczas gdy Kościół zawsze nauczał: „Cel nie uświęca środków” (finis non sanctificat media – św. Tomasz z Akwinu, Summa Theologiae II-II, q.64, a.7).
Raport ujawnia, że decyzję o leczeniu pozostawiano rodzicom. To kwintesencja liberalnego bałwochwalstwa wolności wyboru ponad prawem Bożym. Jak przypomina Pius XII w przemówieniu do położników (1951): „Żadna władza ludzka nie może przyznać prawa do rozporządzania niewinnym życiem”.
Duchowa pustka pseudo-katolickich mediów
„Opoka”, podając te informacje, nie wskazuje na:
- Grzech śmiertelny wszystkich zaangażowanych w aborcję (lekarzy, parlamentarzystów, rodziców).
- Konieczność publicznej pokuty i zadośćuczynienia za zbrodnie.
- Obowiązek katolików do sprzeciwu sumienia wobec praw zezwalających na zabijanie.
To milczenie jest przejawem modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (1907), który ostrzegał przed redukcją wiary do „świadomości religijnej” oderwanej od dogmatów. Portal, używając terminów jak „pro-life” czy „ochrona życia”, podziela świecki język praw człowieka, zamiast głosić kult Najświętszego Serca Jezusowego jako źródła miłosierdzia dla oprawców i ofiar.
Koniec cywilizacji bez Chrystusa Króla
Przypadki Nowej Zelandii są nieuchronną konsekwencją odrzucenia kryterium wieczności w życiu publicznym. Gdy Pius XI ogłaszał święto Chrystusa Króla, przestrzegał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze społeczeństwa, zburzone zostały fundamenty władzy”. Największą zbrodnią nie jest więc samo „owijanie w kocyk”, ale całkowita apostazja narodu, który w 2019 roku zalegalizował aborcję do urodzenia pod rządami premier Jacindy Ardern – wielbionej przez „papieża” Leona XIV (Bergoglio) za „troskę o ekologię”.
Katolicka odpowiedź na tę hekatombę musi być radykalna: publiczne wynagrodzenie przez poświęcenie Nowej Zelandii Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Marji, przywrócenie prawa Bożego jako fundamentu ustawodawstwa oraz bezkompromisowe głoszenie, że poza Kościołem nie ma zbawienia (extra Ecclesiam nulla salus – Sobór Florencki, 1442).
Za artykułem:
Nowa Zelandia. Od 2020 roku 80 dzieci przeżyło aborcję, ale nie otrzymało opieki podtrzymującej życie (opoka.org.pl)
Data artykułu: 10.11.2025
