Portal eKAI (10 listopada 2025) informuje o nominacji kard. Pietro Parolina na „legata papieskiego” na obchody 150. rocznicy sprowadzenia wizerunku Matki Bożej Różańcowej do Pompejów. „Antypapież” Leon XIV określił sanktuarium jako „przybytek pokoju”, wychwalając rzekome „dzieła miłosierdzia” zainicjowane przez Bartłomieja Longo – postać podejrzanego kultu w kręgach posoborowych.
Teologiczne bankructwo „przybytku pokoju”
Podkreślenie przez uzurpatora Bergoglio „przybytku pokoju” stanowi jawne odejście od katolickiej nauki wyrażonej w encyklice Quas primas, gdzie Pius XI nauczał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym”. Tymczasem posoborowa retoryka sprowadza pokój do naturalistycznej utopii, odrywając go od obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla. Jak stwierdza dokument: „Jednostki, rodziny, państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego” (Quas primas).
„Po przybyciu czcigodnego obrazu Matki Bożej Różańcowej do Doliny Pompejów […] zadanie Dziewicy w tajemnicy Słowa Wcielonego i Ciała Mistycznego oraz obowiązki wiernych szczęśliwie połączyły się, dając początek wielkim dziełom miłosierdzia”
To zdanie demaskuje typową dla modernizmu redukcję nadprzyrodzonej misji Kościoła do socjalnego aktywizmu. Prawdziwe miłosierdzie – zgodnie z nauką św. Tomasza z Akwinu – polega przede wszystkim na doprowadzeniu dusz do stanu łaski uświęcającej, a nie na budowie warsztatów czy szkół. Jak zauważa Syllabus błędów Piusa IX: „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, trwając przy przestarzałych poglądach” (pkt 63).
Bartłomiej Longo – święty czy prekursor apostazji?
Wychwalana postać Bartłomieja Longo (1841-1926) budzi poważne wątpliwości doktrynalne:
- Jego kanonizacji w 1980 r. dokonał antypapież Jan Paweł II – heretyk i apostata, co samo w sobie unieważnia akt
- Kult „Matki Bożej Pompejańskiej” nosi znamiona przesadnego maryjnego entuzjazmu, pomijającego centralną rolę Chrystusa Kapłana i Ofiary
- Działalność Longo koncentrowała się na zewnętrznych dziełach, podczas gdy Lamentabili sane potępia: „skupienie się na zagrożeniach zewnętrznych (komunizm), pomijając główne niebezpieczeństwo: modernistyczną apostazję w łonie Kościoła” (Fałszywe objawienia fatimskie).
Parodia władzy kanonicznej
Nominacja kard. Parolina – jednego z architektów bergogliańskiej rewolucji – jako „legata” stanowi drwiny z instytucji prawnych Kościoła. Kanon 188.4 Kodeksu z 1917 r. stwierdza: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu […] jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Tymczasem cała hierarchia posoborowa, akceptująca herezje Vaticanum II, automatycznie utraciła jurysdykcję.
Rzekome sanktuarium w Pompejach funkcjonuje dziś jako narzędzie ekumenicznej deformacji wiary. W miejsce katolickiej pobożności proponuje się synkretyczny kult „Matki wszystkich”, co doskonale wpisuje się w plan masonerii opisany w dokumencie: „Strategia dezinformacji: przejęcie narracji przez modernistów, ukrycie III Tajemnicy, ekumeniczna reinterpretacja” (Fałszywe objawienia fatimskie).
Duchowa trucizna w złotym kielichu
Opisywane obchody to kolejny etap zastępowania prawdziwego kultu maryjnego – opartego na hyperdulii i podporządkowanego czci Boga – przez sentymentalną religijność pozbawioną wymagań doktrynalnych. Pius XI w Quas primas podkreślał: „Królestwo Odkupiciela […] obejmuje wszystkich ludzi […] najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem neokościół proponuje karykaturę wiary, gdzie Matka Boża staje się bożkiem tolerancji i dialogu.
W obliczu tych bluźnierczych praktyk, wierni katolicy winni trwać przy niezmiennej nauce Kościoła, który – jak uczy św. Robert Bellarmin – „jest społecznością doskonałą, żądającą pełnej wolności i niezależności od władzy świeckiej” (Quas primas). Jedyną odpowiedzią na posoborową apostazję pozostaje wierność Tradycji i odrzucenie wszelkich form współpracy z antykościołem.
Za artykułem:
10 listopada 2025 | 06:00Kard. Parolin papieskim wysłannikiem do Pompejów (ekai.pl)
Data artykułu: 10.11.2025
