Biuro Prasowe „Stolicy Apostolskiej” poinformowało o rzekomym „incydencie antysemickim” przy jednym z wejść do Watykanu, gdzie wykryto „elementy interpretowane jako mające wymowę antysemicką”. Rzecznik Matteo Bruni potwierdził wszczęcie „wewnętrznego postępowania sprawdzającego” wśród członków Gwardii Szwajcarskiej w związku ze sporem powstałym podczas prośby o zrobienie zdjęcia.
„Gwardia Szwajcarska, stosownie do swojej wielowiekowej tradycji służby, potwierdza swoje nieustanne zaangażowanie w zapewnienie, aby wykonywanie jej misji zawsze odbywało się z poszanowaniem godności każdej osoby oraz podstawowych zasad równości i niedyskryminacji”
Ta biurokratyczna nowomowa demaskuje całkowite zerwanie z katolickim rozumieniem sprawiedliwości społecznej. W miejsce regnum Christi (królestwa Chrystusowego) wprowadza się świecką religię „praw człowieka”, gdzie pojęcie „antysemityzmu” służy jako pałka do tępienia katolickiej doktryny o żydowskiej odpowiedzialności za śmierć Zbawiciela. Już Pius X w liście do Edouarda Drumonta z 1904 roku przestrzegał: „Synagoga szatana wykorzysta każdą sposobność, by zniesławić obrońców prawdy”.
Proceduralny fałsz zamiast teologicznej prawdy
W komunikacie brak jakiegokolwiek odniesienia do nauczania Syllabusa errorum (Syllabusa błędów) Piusa IX, który potępił „fałszywe pojęcie równości religijnej” (błąd 77). Wręcz przeciwnie – rzecznik posoborowej struktury powołuje się na „podstawowe zasady równości”, które w istocie są zaprzeczeniem katolickiej zasady extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia).
Milczenie o teologicznym statusie judaizmu potwierdza apostazję neo-kościoła. Św. Pius X w liście do kard. Merry del Val z 1910 roku przypominał: „Żydzi pozostają zabójcami Chrystusa aż do skruchy i przyjęcia chrztu”. Tymczasem współczesna „gwardia” – dawniej elitarne wojsko broniące Ojca Świętego przed heretykami – degradowana jest do roli ochroniarzy świeckich zasad ONZ.
Symbol upadku Gwardii Szwajcarskiej
Wielowiekowa tradycja Gwardii, sięgająca bohaterskiej obrony Klemensa VII podczas Sacco di Roma (1527), zostaje dziś sprofanowana przez służalczość wobec żydowskich roszczeń. Jakże daleko od postawy kard. Alfredo Ottavianiego, który w 1965 roku protestował przeciwko zmianom w deklaracji Nostra aetate, wołając: „Nie możemy zaprzeczać prawdzie, że naród żydowski zbiorowo odpowiada za śmierć Pana!”
Brak w komunikacie jakiegokolwiek duchowego wymiaru zdarzenia. Nie ma wzmianki o możliwości świętokradztwa, bluźnierstwa czy znieważenia symboli katolickich – jedyne „naruszenie” to rzekome wykroczenie przeciwko świeckiemu dogmatowi „walki z antysemityzmem”. To potwierdza, że posoborowie całkowicie porzuciło misję głoszenia odium fidei (nienawiści do wiary) jako jedynego uzasadnienia męczeństwa.
Kryminalizacja katolickiej doktryny
Cała sprawa służy utrwaleniu narracji, w której nauczanie papieży od Piusa VI do Piusa XII ma być traktowane jako „mowa nienawiści”. Jakże wymowny jest fakt, że do „incydentu” doszło podczas audiencji generalnej – tej samej formy, w której św. Pius V ogłaszał zwycięstwa pod Lepanto!
Dziś „audiencje” stały się teatrem religijnego synkretyzmu, gdzie miejsce katolickiej doktryny zajmuje kult człowieka. W świetle dekretu Lamentabili sane exitu (1907) potępiającego modernizm, całe zdarzenie należy rozumieć jako logiczną konsekwencję przyjęcia zasady: „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem” (błąd 58).
Ostatnim aktem tej tragifarsy będzie zapewne dyscyplinarne ukaranie gwardzistów za „brak wrażliwości” – podczas gdy prawdziwą zbrodnią jest zdrada katolickiej doktryny przez watykańskich uzurpatorów.
Za artykułem:
10 listopada 2025 | 18:14Dochodzenie w sprawie incydentu antysemickiego przy jednym z wejść do Watykanu (ekai.pl)
Data artykułu: 10.11.2025
