Portal Opoka (12 listopada 2025) relacjonuje spór w strukturach niemieckiego episkopatu wokół dokumentu „Stworzeni, zbawieni i kochani”, który promuje ideologiczną koncepcję „różnorodności tożsamości seksualnych” w szkołach. „Biskup” Pasawy Stefan Oster, choć zdystansował się od treści, pozostaje więźniem tej samej modernistycznej struktury, która porzuciła Regnum Christi na rzecz świeckiego humanitaryzmu.
Teologiczny relatywizm w służbie rewolucji obyczajowej
„Nawet jeśli na okładce broszury widnieje napis: «biskupi niemieccy», to tekst ten nie wyraża mojego stanowiska” – pisze „biskup” Oster.
„Krytyka” Ostera ogranicza się do powierzchownego sprzeciwu wobec skrajnych sformułowań, podczas gdy cały dokument jest jedynie logiczną konsekwencją apostazji posoborowej. Już Paweł VI w Humanae vitae przestrzegał: „Rozerwanie związku między ludzką miłością a odpowiedzialnością za życie otwiera drogę do wypaczenia moralnego” (n. 16). Tymczasem dokument episkopatu jawi się jako kwintesencja wypaczeń:
- Zastąpienie obiektywnej moralności „emocjonalnym superdogmatem” rzekomej miłości Bożej pozbawionej nawrócenia
- Relatywizacja płciowości poprzez promocję ideologii „transtożsamości”
- Redukcja misji Kościoła do świeckiej pedagogiki akceptacji
Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quas primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze stosunków społecznych, zburzono fundament władzy”. Dokument niemieckich modernistów potwierdza, że odrzucenie społecznego panowania Chrystusa prowadzi do całkowitej anarchii moralnej.
Genderowy zamęt jako owoc posoborowej apostazji
Oster słusznie wskazuje, że dokument „nieustannie sugeruje: «Nie za dużo moralności seksualnej»”. Jednakże sam uczestniczy w systemie, który od dziesięcioleci systematycznie niszczy katolicką etykę. Już w Syllabusie błędów Pius IX potępił jako herezję twierdzenie, że „moralność ma się obyć bez sankcji Bożej” (pkt 56).
Dokument episkopatu jawi się jako realizacja potępionych tez modernizmu:
„Każda różnorodność w zakresie orientacji seksualnej i tożsamości seksualnej jest zgodna z wolą Boga”.
To jawna herezja wobec niezmiennego nauczania św. Pawła: „Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy (…) ani mężczyźni współłożący z sobą (…) królestwa Bożego nie odziedziczą” (1 Kor 6,9-10). Jak zauważa „biskup” Oster, dokument całkowicie pomija kwestię grzechu i konieczności nawrócenia.
Antychrześcijańska rewolucja pod płaszczykiem pseudomiłosierdzia
Najjaskrawszą zdradą jest wykorzystanie języka teologicznego do promocji dewiacji:
- Fałszywe pojęcie „miłości Bożej” oderwane od sprawiedliwości i prawdy
- Przemilczenie kategorii łaski i walki duchowej
- Zastąpienie ewangelizacji „akceptacją” sprzeczną z nakazem Chrystusa: „Idźcie i już nie grzeszcie” (J 8,11)
Dokument stanowi realizację potępionej przez św. Piusa X zasady modernizmu: „Religia nie powinna ingerować w doczesne sprawy człowieka” (Encyklika Pascendi). Jak trafnie zauważył Oster: „Chodzi o fundamentalną kwestię rozumienia człowieka” – ale rozwiązaniem nie jest wewnętrzna korekta posoborowia, lecz powrót do integralnej doktryny katolickiej.
Schizma w schizmie: bezsilność „konserwatystów”
Choć Oster protestuje przeciw skrajnościom, sam pozostaje częścią struktury, która:
- Uznaje ważność heretyckich „soborów” Vaticanum II
- Akceptuje nieważne „święcenia” posoborowe
- Uczestniczy w pseudo-liturgiach Novus Ordo
Jego krytyka przypomina protesty abpa Lefebvre’a – nieskuteczne, bo nieodcinające się od źródła infekcji. Jak uczy św. Robert Bellarmin: „Papież jawny heretyk automatycznie traci urząd” (De Romano Pontifice). Analogicznie, cała struktura posoborowa, będąca w herezji, nie może reformować się od wewnątrz.
Podsumowując: Spór wewnątrz niemieckiego episkopatu odsłania bankructwo posoborowego projektu. Jak przepowiedział Leon XIII: „Gdy usunięto Chrystusa, wszystko obróciło się w ruinę” (Annum sacrum). Jedynym rozwiązaniem jest odrzucenie całego modernizmu i powrót do niezmiennej Tradycji.
Za artykułem:
Biskup Oster: dokument komisji episkopatu o tożsamościach seksualnych „nie wyraża mojego stanowiska” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 12.11.2025
