Portal Catholic News Agency (12 listopada 2025) relacjonuje przyjęcie przez Konferencję „biskupów” Stanów Zjednoczonych (USCCB) specjalnego przesłania sprzeciwiającego się „bezlitosnym masowym deportacjom” nielegalnych imigrantów. Dokument, poparty przez 95% głosujących „hierarchów”, zawiera szereg tez jawnie sprzecznych z niezmienną nauką katolicką o obowiązkach władzy świeckiej i prawie naturalnym.
Teologiczny bankructwo „pastoralnego przesłania”
Przyjęty tekst pomija fundamentalną zasadę doktrynalną wyrażoną przez Piusa XII w Exsul Familia (1952): „Państwo ma nie tylko prawo, ale obowiązek kontrolować napływ obcokrajowców” w imię ochrony dobra wspólnego. Tymczasem dokument USCCB redukuje sprawę do emocjonalnego dyskursu:
„Jesteśmy zasmuceni współczesną debatą i demonizowaniem imigrantów… Modlimy się o koniec nieludzkiej retoryki i przemocy”.
To klasyczny przykład modernistycznej metody: zastąpienie obiektywnego prawa moralnego subiektywnymi „doznaniami”. Jak zauważył św. Pius X w Pascendi dominici gregis (1907), moderniści „uczucia religijne stawiają ponad rozumem”, co doskonale ilustruje omawiany dokument.
Milczenie o prawie naturalnym i obowiązkach imigrantów
Szokujące jest całkowite przemilczenie kwestii legalności pobytu. Katechizm św. Piusa X jasno naucza: „Cudzoziemcy winni są szacunku i posłuszeństwa prawom kraju, który ich przyjmuje” (Rozdział III, art. 5). Tymczasem „biskupi” skupiają się wyłącznie na „arbitralnej utracie statusu prawnego”, co stanowi jawną promocję anarchii prawnej.
Dokument wspomina wprawdzie o „odpowiedzialności rządów do regulowania granic”, ale natychmiast dodaje, że „godność ludzka i bezpieczeństwo narodowe nie są w konflikcie”. To sofizmat, gdyż de facto kwestionuje się tu prawo państwa do egzekwowania prawa imigracyjnego, przedstawiając deportacje jako „bezlitosne” per se.
Polityczna agitacja pod płaszczykiem „towarzyszenia”
„Bp” Mark Seitz zapowiedział podczas zgromadzenia „narodową inicjatywę towarzyszenia migrantom zagrożonym deportacją”, co stanowi jawną polityczną agitację pod pozorem działalności duszpasterskiej. Wspomina się przy tym o „solidarności poprzez modlitwę i publiczne świadectwo”, co w praktyce oznacza organizowanie protestów przeciwko władzom.
To ewidentne naruszenie zasady św. Pawła: „Nie ma władzy, która by nie była od Boga” (Rz 13,1). Jak przypominał Leon XIII w Immortale Dei (1885), „Kościół zabrania buntowania się przeciwko władzy, chyba że nakazywałaby czegoś wyraźnie sprzecznego z prawem naturalnym lub Bożym” – czego w przypadku deportacji nielegalnych imigrantów nie ma.
Bergogliońska inspiracja i fałszywy ekumenizm
Tekst ujawnia swoją ideologiczną proweniencję, powołując się na „zachętę” ze strony antypapieża Leona XIV (Franciszka), który miał stwierdzić: „Kościół nie może milczeć wobec niesprawiedliwości. Stoisz ze mną, a ja stoję z tobą”. To echo jego rewolucyjnej adhortacji Evangelii Gaudium (2013), gdzie potępił „globalizację obojętności” wobec migrantów, mieszając pojęcia teologiczne z marksistowską retoryką.
Współautorstwo Dylana Corbetta z Hope Border Institute – organizacji promującej „teologię uchodźstwa” i współpracującej z lewicowymi aktywistami – demaskuje prawdziwe oblicze tej inicjatywy: nie chodzi o ewangelizację, lecz o budowę frontu politycznego pod szyldem „sprawiedliwości społecznej”.
Zawieszenie sakramentów jako pretekst
Artykuł wspomina kontrowersje wokół odmawiania Komunii św. w ośrodkach detencyjnych, przedstawiając to jako przejaw „braku dostępu do opieki duszpasterskiej”. Tymczasem przedstawiciel Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego wyjaśnił, że „osoby są przetrzymywane tylko krótko na potrzeby procesowe”, zaś kapłani mają dostęp do regularnych ośrodków detention.
To kolejny przykład manipulacji: przedstawianie praktycznych ograniczeń logistycznych jako „prześladowania religijne”. W tradycyjnej teologii katolickiej możliwość przyjmowania sakramentów nie jest „prawem człowieka”, lecz przywilejem zależnym od stanu łaski i okoliczności.
Konkluzja: Kościół przeciwko Kościołowi
Przesłanie USCCB stanowi klasyczny przykład apostazji posoborowego establishmentu. Gdy św. Pius X w Lamentabili sane (1907) potępił tezę, że „Kościół nie może milczeć wobec postępu nauk” (propozycja 57), to właśnie przed taką „ewolucją doktryny” przestrzegał. Dzisiejsi modernistyczni „hierarchowie” odrzucili nie tylko prawo naturalne, ale i własną misję głoszenia pełnej prawdy o grzechu przeciwko IV przykazaniu (nielegalna imigracja) i VIII przykazaniu (fałszywe zeznania).
Jak pisał Pius XI w Quas Primas (1925), „Pokój Chrystusowy zajaśnieje narodom dopiero wówczas, gdy wszystkie państwa i jednostki uznają władzę Chrystusa Króla” – co obejmuje także posłuszeństwo prawowitej władzy świeckiej. Amerykańscy „biskupi”, promując anarchię imigracyjną, występują nie tylko przeciwko państwu, ale przeciwko samemu Chrystusowi Królowi.
Za artykułem:
America’s bishops express opposition to indiscriminate mass deportations (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 12.11.2025
