Milczenie pseudo-biskupów wobec skandalu: bierzmowanie homoseksualisty w strukturach posoborowych
Portal LifeSiteNews (13 listopada 2025) relacjonuje groteskowy epizod z posiedzenia Konferencji „Biskupów” USA (USCCB), gdzie „bp” Joseph Strickland ośmielił się wskazać na jawne pogwałcenie dyscypliny kościelnej. Chodzi o bierzmowanie Gio Beniteza – otwarcie homoseksualnego dziennikarza ABC News – którego do struktur posoborowych wprowadził jezuita o. James Martin, notoryczny promotor ideologii LGBT. „Bp” Strickland został zignorowany przez pseudo-hierarchów, a przewodniczący obrad „bp” Daniel Flores zbył jego interwencję zdawkowym „dziękuję”, przechodząc do porządku dziennego nad publicznym zgorszeniem. Tymczasem „papież” Leon XIV podejmował w Watykanie „małżeństwa” homoseksualne, zaś papieski biograf Austen Ivereigh wyszydzał Stricklanda w mediach. Ten teatr absurdu obnaża całkowitą apostazję neo-kościoła, który porzucił nawet pozory wierności Chrystusowemu prawu.
Demolowanie sakramentów w służbie rewolucji obyczajowej
Jak podkreśla portal, Benitez otwarcie chwalił „o.” Martina za przyjęcie go „takim, jakim jest” – czyli nie tylko w stanie grzechu ciężkiego, ale z publicznym „małżonkiem” Tommy’m DiDario jako sponsorem bierzmowania. „Kapłani i inni zgromadzili się, celebrując bierzmowanie człowieka żyjącego otwarcie z mężczyzną” – wskazywał Strickland. Jego słowa spotkały się z zastraszającym milczeniem zgromadzonych „biskupów”, którzy nie podjęli nawet próby obrony podstawowych zasad moralności katolickiej.
„Dziękuję, Biskupie” – zbył Flores, natychmiast przechodząc do następnego punktu agendy.
Ta dramatyczna scena stanowi jedynie wierzchołek góry lodowej. Jak przypomina portal, Katechizm Kościoła Katolickiego – dokument już sam w sobie naznaczony modernizmem – w punkcie 2357 stwierdza, że „akty homoseksualne są głęboko nieuporządkowane” i „nie mogą otrzymać aprobaty w żadnych okolicznościach”. Tymczasem struktury posoborowe od dziesięcioleci systematycznie podważają tę naukę, stosując strategię gradualizmu zalecaną przez masonerię. Już Pius XI w encyklice Divini Redemptoris (1937) przestrzegał: „Nieprzyjaciel nie śpi. Zawsze czuwa. Jeśli nie może nakłonić Kościoła do przyjęcia zasad, stara się przynajmniej o współpracę praktyczną”. Bierzmowanie Beniteza to właśnie taka „współpraca praktyczna” w destrukcji sakramentów.
Teologia zgorszenia: od akomodacji do jawności apostazji
Szczególnie obrzydliwy jest udział „o.” Jamesa Martina – jezuity konsekwentnie promującego homoseksualny styl życia jako „dar Boży”. Jego działalność stanowi ewidentne pogwałcenie kanonu 2318 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który nakłada ekskomunikę latae sententiae na tych, którzy „propagują herezję lub schizmę”. Tymczasem zamiast potępienia, Martin otrzymuje aplaus od władz neo-kościoła. Jego słynne zdanie: „Przyjmuję cię takim, jakim jesteś” to czysta herezja pelagiańska, negująca konieczność łaski uświęcającej i nawrócenia.
Wiara katolicka zawsze głosiła, że sakramenty udzielane są „nie dla potępienia, ale dla zbawienia” (Rytuał Rzymski). Św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane (1907) potępił jako modernistyczny błąd tezę, że „dogmaty nie są prawdami pochodzenia Boskiego, lecz interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22). Tymczasem cała afera Beniteza-Martina opiera się na relatywizacji prawdy objawionej do subiektywnych „doświadczeń”.
Watykańska legitymizacja perwersji: „papież” Leon XIV i jego dwór
Dopełnieniem skandalu jest reakcja Austena Ivereigha – członka „zespołu Franciszka” i głównego apologety posoborowej rewolucji. Na platformie X (dawny Twitter) napisał szyderczo:
„W dniu, gdy zdyskredytowany „bp” Strickland występował na spotkaniu USCCB, by potępić „o.” Jamesa Martina za przyjęcie do Kościoła geja w związku, papież Leon serdecznie przyjął parę gejów, uśmiechając się i przytakując, gdy chwalili „o.” Martina za jego posługę”.
Ivereigh powołał się na artykuł opisujący audiencję u „papieża” Leona XIV dla homoseksualnej „pary” już w październiku. Choć daty nie pokrywają się, jak błędnie twierdził papieski sługa, to sam fakt watykańskiego przyjęcia dla wyznawców sodomskiego grzechu jest wymowny. Przypomina to słowa Piusa XI z encykliki Quas Primas (1925): „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw (…), zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”.
Nic nowego pod słońcem apostazji
Cała ta sytuacja stanowi jedynie logiczną konsekwencję soborowej rewolucji. Już w 1864 roku Pius IX w Syllabusie błędów potępił jako herezję tezę, że „Kościół powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (propozycja 80). Dziś widzimy, jak „duch soborowy” prowadzi do jawnego świętowania grzechu. „Bp” Strickland – sam będąc częścią skorumpowanej struktury – zdaje się nie rozumieć, że jego koledzy „hierarchowie” dawno porzucili nawet minimalne pozory wierności Ewangelii. Jak pisał św. Paweł: „Nie możecie pić z kielicha Pańskiego i z kielicha demonów” (1 Kor 10,21).
Katolicy wierni Tradycji powinni tym bardziej trwać przy niezmiennej nauce Kościoła, odrzucając wszelkie kompromisy z neo-kościołem Antychrysta. Jak nauczał Pius XII w encyklice Humani generis (1950): „Zadaniem Magisterium Kościoła jest strzeżenie depozytu wiary i czuwanie, aby nauki Boskie były przekazywane wiernie”. Gdzie dziś znajdziemy to czuwanie? Tylko poza strukturami posoborowymi.
Za artykułem:
WATCH: USCCB ignores Bp. Strickland’s concerns about confirmation of homosexual ‘married’ ABC anchor (lifesitenews.com)
Data artykułu: 13.11.2025
