Portal eKAI (14 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie antypapieża Leona XIV na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie przedstawił trzy główne założenia dla środowisk akademickich sekty posoborowej: „braterstwo i wzajemne relacje w pracy naukowej, utrzymanie wysokiego poziomu naukowego, troska o dobro wspólne”. W przemówieniu tym, będącym kwintesencją modernistycznej apostazji, całkowicie pominięto nadprzyrodzony cel Kościoła – zbawienie dusz – na rzecz naturalistycznej utopii społecznej.
Braterstwo bez Ojcostwa Bożego: rewolucja antropocentryczna
Leon XIV deklaruje: „w centrum formacji musi znajdować się braterstwo oraz kwestia wzajemnych relacji”, ostrzegając przed „prymatem «ja»”. Ta pozornie szlachetna idea odarta jest jednak z fundamentu teologicznego. Prawdziwe braterstwo chrześcijańskie wypływa wyłącznie z przybranego synostwa Bożego przez łaskę chrztu (Rz 8,15-17). Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi… nie tylko same narody katolickie”. Tymczasem neo-Kościół proponuje humanitarną wspólnotę opartą na czysto naturalnych więzach, co stanowi jawne odrzucenie unicum katolickiego – nadprzyrodzonej jedności w Ciele Mistycznym Chrystusa.
„Zadaniem uniwersytetów jest pomóc wyjść z autoreferencyjności i promować kulturę wzajemnych relacji i dialogu, mając świadomość różnorodności”
Ta „świadomość różnorodności” to kodowa fraza relatywizmu religijnego, potępionego przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili (pkt 21, 22, 65). W miejsce katolickiej zasady „Extra Ecclesiam nulla salus” wprowadza się herezję niewidzialnego Kościoła powszechnego, skupionego na „dialogu” ze światem.
Teologia zredukowana do nauki społecznej
Antypapież lamentuje nad rzekomym brakiem uznania dla pracy akademickiej w „społeczności kościelnej”, przeciwstawiając „praktykę duszpasterską” przygotowaniu teologicznemu. To sztuczny podział, któremu zaprzecza cała tradycja Kościoła – od św. Tomasza z Akwinu („Contra impugnantes Dei cultum et religionem”) po św. Piusa X, który w Lamentabili potępił tezę, jakoby „wiara chrześcijańska była w opozycji do rozumu ludzkiego” (pkt 6).
Gdy Leon XIV mówi o „poszukiwaniu prawdy oraz intensywnej konfrontacji z innymi naukami”, pomija kluczową zasadę katolicką: teologia jest królową nauk, a wszystkie inne dyscypliny muszą być jej podporządkowane. Jak ujął to Leon XIII w Aeterni Patris: „Filozofia, pozbawiona światła rozumu i wiary, staje się narzędziem zniszczenia społecznego pokoju”.
Ekologia zamiast eschatologii: kult stworzenia
Szczytem apostazji jest zaakcentowanie „nauk o pokoju oraz ekologii i środowiska” jako rzekomej części „najnowszego Magisterium Kościoła”. To bezprecedensowe nadużycie pojęcia Magisterium, które przecież „nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (potępione w Lamentabili, pkt 4).
„Pokój jest z pewnością darem Boga, ale wymaga jednocześnie kobiet i mężczyzn zdolnych budować go na co dzień”
To jawne zaprzeczenie nauki Piusa XI z Quas Primas, gdzie czytamy: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym… nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Propagowanie „ekologii integralnej” to powrót do pogańskiego kultu Matki Ziemi, podczas gdy prawdziwy katolik winien wielbić Stwórcę, nie stworzenie (Rz 1,25).
Wiara jako narzędzie zmian społecznych
Najgroźniejszą tezą jest stwierdzenie, że „wiara chrześcijańska powinna być komunikowana w różnych obszarach życia… wzbudzać profetyczne zmiany wobec dramatów i ubóstwa naszego czasu”. To klasyczna marksistowska teologia wyzwolenia, potępiona przez Piusa IX w Syllabus Errorum (pkt 24, 39, 63). Kościół katolicki głosił zawsze, że:
„Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem ludzi” (Pius XI, Quas Primas).
Tymczasem neo-Kościół antypapieża Bergoglio i jego sukcesora redukuje wiarę do narzędzia rewolucji społecznej, odrzucając jej właściwy cel: uświęcenie dusz i oddanie chwały Bogu. Jakże aktualne są dziś słowa Piusa XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw… stało się iż zburzone zostały fundamenty”.
W obliczu tej apostazji jedyną odpowiedzią wiernych katolików pozostaje trwanie przy niezmiennej doktrynie, ważnych sakramentach i modlitwa o rychłe przywrócenie widzialnej Głowy Kościoła – prawowitego następcy św. Piotra.
Za artykułem:
Leon XIV: nauka potrzebuje braterstwa i wysokich standardów (ekai.pl)
Data artykułu: 14.11.2025
