Komisja przeglądu prawa aborcyjnego w Szkocji opublikowała 14 listopada 2025 roku raport postulujący całkowitą deregulację dzieciobójstwa prenatalnego. Dokument, powstały pod kierunkiem „ekspertów” związanych z przemysłem aborcyjnym, domaga się:
„Usunięcia wszelkich ograniczeń aborcji do 24. tygodnia ciąży, wymogu tylko jednej podpisu lekarza oraz depenalizacji aborcji w każdym momencie ciąży”
W praktyce oznaczałoby to de facto legalizację zabijania nienarodzonych aż do chwili porodu – rozwiązanie charakterystyczne dla reżimów totalitarnych, nie zaś narodów chrześcijańskich.
Naturalnoprawna zbrodnia wołająca o pomstę do nieba
Proponowane zmiany stanowią jawne pogwałcenie odwiecznego prawa naturalnego, które „Bóg wyrył w sumieniu każdego człowieka” (Pius XII, Discorso alle Ostetriche, 1951). Już Didache z I wieku nie pozostawia wątpliwości: „Nie zabijaj dziecka przez poronienie ani nie dopuszczaj się dzieciobójstwa”. Sobór Trydencki potępił aborcję jako morderstwo podlegające ekskomunice latae sententiae (Sesja XXIV, kan. 11), zaś Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) określił ją jako „zbrodnię podłą”, za którą „Bóg sam będzie sędzią i mścicielem”.
Demoniczna logika „prawa do zabijania”
Postulat „depenalizacji aborcji dla kobiet” to klasyczny przykład hermeneutyki rewolucyjnej, gdzie język praw człowieka zostaje wypaczony dla usprawiedliwienia najcięższych zbrodni. Jak nauczał Leon XIII w Libertas Praestantissimum (1888): „Żadne ludzkie prawo nie może zastąpić prawa naturalnego ani go unieważnić”. Tymczasem raport otwarcie głosi:
„Potrzeba ustawowego obowiązku świadczenia usług aborcyjnych”
– co stanowi jawną parodię pojęcia sprawiedliwości, gdyż „żadna władza nie ma prawa ustanawiać prawa, które byłoby sprzeczne z prawem Bożym” (Pius IX, Syllabus błędów, pkt 39).
Antychrześcijański kult śmierci w służbie państwa
Propozycja zniesienia ustawy o zakazie ukrywania porodu (Concealment of Birth Act) odsłania prawdziwe oblicze tej neo-pogańskiej legislacji. Jak zauważył św. Augustyn: „Gdy zniknie bojaźń Boża, łatwo ludzie decydują się na zbrodnie” (De Civitate Dei, IV, 4). Usankcjonowanie tajnych pochówków zamordowanych dzieci to logiczne zwieńczenie kultury, która „umiłowała ciemność bardziej niż światłość” (J 3,19).
Fałszywa miłosierność i zdrada lekarzy
Redukcja wymogu konsultacji do jednego „lekarza” (w rzeczywistości często abortera) demaskuje hipokryzję całego systemu. Przypomina to ostrzeżenia Piusa XII przed „lekarzami, którzy zapominają o świętym obowiązku bronienia niewinnego życia” (Przemówienie do położnych, 29 października 1951). W tradycyjnym Kodeksie Etyki Lekarskiej (art. 47) czytamy zaś jednoznacznie: „Lekarz nie może uczestniczyć w żadnej formie przerywania ciąży”.
Duchowa odpowiedzialność katolików
Organizacje określające się jako „pro-life” (jak cytowane SPUC) popełniają błąd tolerowania wyjątków od zasady nienaruszalności życia. Katolicka odpowiedź musi być radykalna: całkowity zakaz aborcji bez żadnych kompromisów, jak stanowi kanon 2350 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Jak nauczał św. Alfons Liguori: „Żaden parlament nie ma władzy legalizować zbrodni” (Theologia Moralis, VI, 4).
Propozycje szkockiej komisji to nie tylko akt barbarzyństwa, ale publiczne wyrzeczenie się fundamentów cywilizacji łacińskiej. Gdy narody odrzucają Królestwo Chrystusa, stają się królestwem śmierci – „bo kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Łk 11,23).
Za artykułem:
‘Expert group’ convened by Scottish government calls for abortion up to birth (lifesitenews.com)
Data artykułu: 14.11.2025
