Ukraiński profesor przemilcza prawdziwe źródło nadziei w czasie wojny
Portal eKAI (16 listopada 2025) relacjonuje wypowiedź „profesora” Konstantego Sigowa z Akademii Kijowsko-Mohylańskiej, który w wywiadzie przedstawia muzykę jako formę oporu wobec rosyjskiej agresji. „Dziś najważniejsze jest wspieranie młodego pokolenia na Ukrainie, aby ich twarze i historie były znane w Polsce, Europie i na świecie” – stwierdza Sigow, całkowicie pomijając transcendentny wymiar ludzkiego cierpienia i jedyne prawdziwe źródło nadziei – Ofiarę Kalwarii uobecnianą w katolickiej Mszy Świętej.
„Naszym obowiązkiem jest teraz podjęcie konkretnych decyzji, abyśmy wybrali `muzykę życia` i nie pozwolili, aby `muzyką śmierci` zdominowała nasze niebo”
Redukcja heroizmu do estetyki
Opisując pogrzeb poległego fotografa Konstantyna Guzenki, Sigow skupia się na „pięknych twarzach”, „eleganckich ubraniach” i „muzycznym rytmie pożegnania”. Tymczasem Katechizm Rzymski naucza, że prawdziwy heroizm męczenników wypływa wyłącznie z łaski Bożej i nadprzyrodzonej miłości (De martyrio, cap. III). Brak choćby wzmianki o modlitwie za zmarłych, o potrzebie pokuty czy o nadziei zmartwychwstania odsłania czysto naturalistyczną perspektywę.
Fałszywy uniwersalizm kulturowy
Promowanie muzyki Arvo Pärta i Wałentyna Silwestrowa jako „formy oporu” stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji. Pius XI w Quas primas (1925) jednoznacznie stwierdza: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo, jak przez to, że uznaje panowanie Chrystusa Króla” (§31). Tymczasem Sigow proponuje substytut: estetyczną ucieczkę od rzeczywistości zamiast duchowej walki poprzez modlitwę, post i ofiarę.
Jego zachwyt nad faktem, że „muzyka Silwestrowa nie potrzebuje słów”, przypomina modernistyczny postulat „ucieczki od dogmatów” potępiony w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907): „Dogmaty… są tylko interpretacją faktów religijnych” (propozycja 22). Tymczasem św. Paweł Apostoł nakazuje: „Słowem Chrystusowym niechaj mieszka w was obficie” (Kol 3,16).
Milczenie o głównym źródle zła
Sigow słusznie wskazuje na rosyjskie zbrodnie wojenne, lecz całkowicie pomija ich duchowe korzenie: apostazję narodów od wiary katolickiej. Św. Pius X w Pascendi dominici gregis ostrzegał, że „moderniści dążą do zniszczenia wszelkiej religii objawionej” (§1). Federacja Rosyjska jawi się tu jako wykonawca tego planu, czego „profesor” nie ma odwagi nazwać po imieniu.
„Musimy się zdecydować, czy wybierzemy dźwięk śmierci czy dźwięk życia”
To fałszywa dychotomia! Katolik wie, że jedynym Źródłem Życia jest Chrystus Król. Jak przypomina Pius XI: „Państwo, które nie uznaje panowania Chrystusa, staje się ofiarą nieskończonych niepokojów” (Quas primas). Sigow proponuje wybór między dwiema świeckimi opcjami, podczas gdy prawdziwa alternatywa brzmi: Chrystus czy chaos.
Niebezpieczne związki wydawnicze
Wspomniane wydawnictwo „Duch i Litera”, kierowane przez Sigowa, publikuje dzieła Jana Pawła II – postaci odpowiedzialnej za ekumeniczne zgorszenia i kult człowieka potępiony w Syllabusie Piusa IX (1864): „Każdy człowiek jest wolny w przyjmowaniu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą” (propozycja 15). Brak w ofercie dzieł św. Roberta Bellarmina czy św. Piusa X świadczy o ideologicznym ukierunkowaniu.
Potrzeba heroizmu łaski, nie estetycznych uniesień
W obliczu wojny Kościół katolicki nie proponuje „muzycznego oporu”, lecz konkretne duchowe oręża: Różaniec, nabożeństwo do Najświętszego Serca, adorację Przenajświętszego Sakramentu. Jak uczył papież Benedykt XV podczas I wojny światowej: „Pokój jest darem Bożym, który można otrzymać tylko na kolanach”. Dopóki Ukraina i świat nie powrócą do publicznego uznania panowania Chrystusa Króla, wszelkie ludzkie zabiegi pozostaną jak „wosk przed ogniem” (Ps 67,3).
Za artykułem:
Prof. Sigow: dziś najważniejsze jest wspieranie młodego pokolenia na Ukrainie (ekai.pl)
Data artykułu: 16.11.2025
