Portal Opoka relacjonuje inicjatywę Marty Nawrockiej, małżonki prezydenta Polski, która podczas panelu „Hejt? Nie, dziękuję!” w Wiśle zapowiedziała powstanie fundacji „Blisko Ludzkich Spraw”. Jej celem ma być walka z hejtem, zagrożeniami w sieci, wsparcie niepełnosprawnych i wyrównywanie szans. Nawrocka podkreśla: „niebawem rozpocznie działalność fundacja, dzięki której, liczę na to mocno, narodzi się mnóstwo dobra”, wskazując na osobiste doświadczenia hejtu wobec rodziny podczas kampanii wyborczej.
Naturalistyczne redukcjonizm w służbie politycznej poprawności
Proklamowane przez Nawrocką cele fundacji odsłaniają typowo modernistyczne przesunięcie akcentów z nadprzyrodzonych na czysto naturalistyczne. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Boga, grzechu pierworodnego czy konieczności łaski w zwalczaniu społecznych patologii świadczy o przyjęciu laickiego paradygmatu. Pius XI w Quas primas (1925) nauczał nieodwołalnie: „Nie można sprzeciwić się, że Chrystus panuje nad nami nie tylko prawem natury Swojej, lecz także i prawem, które nabył sobie przez odkupienie nasze”. Tymczasem projekt Nawrockiej sprowadza rozwiązanie problemów społecznych do poziomu czysto humanitarnego, ignorując źródło wszelkiego zła – bunt przeciwko panowaniu Chrystusa Króla.
Semantyczne oszustwo: hejt zamiast grzechu
Retoryka walki z „hejtem” stanowi klasyczny przykład demolowania języka katolickiej moralności. Gdy Nawrocka mówi: „Nie możemy tolerować hejtu. Nie ma na to mojej zgody ani jako kobiety, ani jako matki”, zastępuje teologiczne pojęcie grzechu (bluźnierstwa, oszczerstwa, braku miłości bliźniego) psychologiczno-socjologicznym terminem „hejt”. To niebezpieczne uproszczenie, które – jak ostrzegał Pius X w Pascendi Dominici gregis (1907) – prowadzi do „zniszczenia wszelkiej religii, przede wszystkim zaś katolickiej” przez relatywizację zła moralnego.
Ewidentne przemilczenia: aborcja eugeniczna vs. pomoc niepełnosprawnym
Szczególną hipokryzją trączy deklaracja wspierania osób niepełnosprawnych przy jednoczesnym całkowitym przemilczeniu aborcji eugenicznej. Nawrocka zapowiada projekt „oddech dla bohaterek” dla matek dzieci niepełnosprawnych, lecz nie wspomina, że w Polsce wciąż legalnie morduje się dzieci podejrzane o niepełnosprawność. To jawne łamanie zasady niesprzeczności – jak można jednocześnie „wspierać niepełnosprawnych” i milczeć wobec ich eksterminacji w prenatalnym Holokauście? Pius XII w przemówieniu do położników (1951) stanowczo potępił „bezpośrednie zabójstwo niewinnej istoty ludzkiej” jako zbrodnię wołającą o pomstę do nieba.
Kult świeckości: sukienka jako symbol „dobra”
Szokujący jest wybór sukienki jako symbolu fundacji. Nawrocka tłumaczy: „Niech symbolem fundacji będzie ta sukienka, którą mam dzisiaj na sobie. Może pamiętacie, jaką falą hejtu w mediach społecznościowych wywołało to, że założyłam ją drugi raz”. To przejaw skandalicznego spłaszczenia duchowości do poziomu pop-kulturowego performansu. Katolicka asceza zawsze uczyła, że prawdziwe dobro płynie z umartwienia i zaparcia siebie (Łk 9,23), nie zaś z prowokowania medialnych dyskusji garderobianymi wyborami. Św. Jan od Krzyża w Nocy ciemnej przestrzegał przed przywiązaniem do rzeczy materialnych, które „wiąże duszę i nie pozwala jej iść naprzód w służbie Bożej”.
Brak fundamentu nadprzyrodzonego: świecki aktywizm jako substytut łaski
Proponowane przez fundację środki zaradcze – warsztaty, licytacje, „uświadamianie” – całkowicie pomijają konieczność modlitwy, pokuty i sakramentalnego życia. Nawrocka twierdzi: „Będziemy mówić, także, a może przede wszystkim, do rodziców. Bardzo wierzę w edukację, w rozmowy, uświadamianie”, co stanowi echo potępionego modernizmu. Sobór Trydencki w dekrecie o usprawiedliwieniu (1547) nauczał wyraźnie, że „żadna z tych rzeczy, które poprzedzają usprawiedliwienie, czy to wiara, czy uczynki, nie zasługuje na samą łaskę usprawiedliwienia” (kan. 3). Tymczasem projekt fundacji wpisuje się w pelagiańską herezję samozbawienia przez działalność społeczną.
Polityczna instrumentalizacja wartości
Niepokojące jest wykorzystywanie figury „pierwszej damy” do promowania ideologicznego projektu. Nawrocka deklaruje: „Chcę być dla was i z wami blisko ludzkich spraw, tych, które bolą, poruszają, cieszą i tych, o których chcielibyście mi opowiedzieć”, co przypomina bardziej kampanię wyborczą niż działalność charytatywną. Kard. August Hlond w liście pasterskim O katolickie zasady moralne (1936) ostrzegał: „Gdy polityka wkracza na teren religii i moralności, czyni zawsze zamęt i klęskę”. Brak wyraźnego odróżnienia sfery świeckiej od religijnej prowadzi do niebezpiecznego pomieszania porządków.
Podsumowanie: natura bez łaski to zdrada Chrystusa Króla
Inicjatywa Nawrockiej stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji katolicyzmu do humanitarnej filantropii. Jak trafnie diagnozował Pius IX w Syllabusie błędów (1864), jest to przejaw błędu nr 40: „Nauka Kościoła katolickiego jest wroga dobru i pożytkowi społeczeństwa ludzkiego”. Prawdziwe rozwiązanie problemów wskazanych przez Nawrocką – hejt, cyberprzemoc, wykluczenie – wymaga najpierw uznania panowania Chrystusa Króla nad jednostkami i narodami. Bez odwołania do „królestwa prawdy i życia, królestwa świętości i łaski, królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju” (Prefacja o Chrystusie Królu), wszelkie świeckie inicjatywy skazane są na porażkę lub – co gorsza – stają się narzędziem dalszej dechrystianizacji.
Za artykułem:
„Nie pozwolimy, by atakowano dzieci, tak jak naszą córkę Kasię”. Nawrocka walczy z hejtem i zakłada fundację (opoka.org.pl)
Data artykułu: 17.11.2025
