Tradycyjni kapłani katolickie w liturgicznych szatach stają przed ołtarzem w historycznej polskiej kościele z dokumentem symbolizującym kontrowersyjne ekumeniczne "pojednanie" między biskupami polskimi i niemieckimi.

Ekumeniczna zdrada a fałsz pojednania w posoborowym dokumencie

Podziel się tym:

Portal eKAI (18 listopada 2025) publikuje wspólne oświadczenie „przewodniczących” Konferencji Episkopatów „Polski” i „Niemiec” z okazji 60. rocznicy wymiany listów biskupów z 1965 roku. Dokument sygnowany przez „abp” Tadeusza Wojdę i „bp” Georga Bätzinga wychwala „prorockiego ducha” rzekomego pojednania, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar pokuty i zadośćuczynienia. Tekst utrzymany w tonie świeckiego humanitaryzmu zawiera liczne heretyckie przesłania, sprzeczne z niezmienną doktryną katolicką.


Relatywizacja winy i herezja „wzajemnego przebaczenia”

Autorzy dokumentu określają historyczną wymianę listów jako „kamień milowy”, cytując ze czcią słowa:

„przebaczamy i prosimy o przebaczenie”

. Ta formuła stanowi teologiczne zgorszenie, gdyż zrównuje zbrodniczego agresora z ofiarą, co jest sprzeczne z zasadą sprawiedliwości. Pius XII w encyklice Summi Pontificatus (1939) nauczał, że narody ponoszą moralną odpowiedzialność za swoje czyny i winny dokonać reparatio (zadośćuczynienia) wobec Boga i pokrzywdzonych. Tymczasem posoborowi dostojnicy:

„Prośba o przebaczenie nie oznaczała, że niemieckie zbrodnie […] mogą zostać zapomniane”

– piszą, jednocześnie relatywizując winę przez zestawienie niemieckich zbrodni wojennych z rzekomymi „wysiedleniami Niemców”. To jawna zdrada nauczania Leona XIII, który w Libertas praestantissimum (1888) potępił moralny relatywizm jako „zniewolenie umysłu”.

Polityczna instrumentalizacja pseudo-duchowości

Dokument ujawnia swoje prawdziwe oblicze, gdy stwierdza:

„Kościół w Polsce i Kościół w Niemczech nie kierowały się polityczną logiką konfrontacji między blokami, lecz pragnieniem wkroczenia na drogę wspólnej transformacji”

. To potwierdza, że posoborowie całkowicie porzuciło nadprzyrodzone posłannictwo Kościoła na rzecz świeckiego inżynierowania społecznego. Św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis (1907) potępił modernizm za sprowadzenie religii do „uczucia i doświadczenia”, co w pełni realizuje się w obecnym dokumencie.

Szczególnie obłudnie brzmią zapewnienia o „chrześcijańskim duchu”, gdy równocześnie autorzy:

  • Wzywają do „przełamywania wrogości” z pominięciem konieczności nawrócenia heretyków
  • Powierzają się „wstawiennictwu Maryi, Matki Pokoju” – celowo pomijając tytuły Królowej Polski i Królowej Niemiec
  • Promują Fundację im. Maksymiliana Kolbego – postaci z wątpliwej kanonizacji, której kult służy ekumenicznej agendzie

Rewizjonizm historyczny w służbie globalizmu

Oświadczenie zawiera jawną apologetykę europejskiego federalizmu, gdy pisze:

„Należy oprzeć się pokusie podążania własną, narodową drogą i odchodzenia od polityki współpracy opartej na zasadach obowiązujących na arenie międzynarodowej”

. To bezpośrednie odrzucenie katolickiej nauki o prawach narodów, której bronił Pius IX w Syllabusie błędów (1864), potępiając tezę, że „narody mogą być pozbawione prawa do samostanowienia” (pkt 53).

W kontekście wojny rosyjsko-ukraińskiej dokument nawołuje do „solidarności z Ukrainą” w czysto świeckim duchu, pomijając całkowicie kwestię obrony katolickiej wiary przed schizmatycką inwazją. To potwierdza, że dla sygnatariuszy religia jest jedynie narzędziem politycznej inżynierii.

Demonstracja apostazji posoborowego antykościoła

Całość dokumentu stanowi żywą ilustrację declaratio haeresis (deklaracji herezji) poprzez:

  1. Zastąpienie katolickiej doktryny pokuty świeckim „dialogiem”
  2. Przyjęcie protestanckiej eklezjologii poprzez określenie „Kościół w Polsce” i „Kościół w Niemczech”
  3. Propagowanie bałwochwalczego ekumenizmu potępionego w Mortalium animos Piusa XI (1928)
  4. Odrzucenie społecznego panowania Chrystusa Króla, o którym Pius XI w Quas primas (1925) nauczał: „Pokój Chrystusa w królestwie Chrystusowym”

W obliczu tak jawnej apostazji, jedyną właściwą reakcją katolików jest contemptus (pogarda) wobec tych struktur i trwanie przy niezmiennej Wierze, odrzucając wszystkie posoborowe innowacje jako dzieła antychrysta.


Za artykułem:
2025Wspólne oświadczenie przewodniczących Konferencji Episkopatów Polski i Niemiec z okazji 60. rocznicy wymiany listów | 18 listopadaPrzewodniczący episkopatów Polski i Niemiec, abp Tadeusz Wojda i b…
  (ekai.pl)
Data artykułu: 18.11.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.