Portal Opoka informuje o najnowszym raporcie Obserwatorium Nietolerancji i Dyskryminacji Chrześcijan (OIDAC), dokumentującym 2211 przypadków przestępstw z nienawiści wobec chrześcijan w Europie w 2024 roku. Artykuł wskazuje na wzrost fizycznych ataków na osoby (274 przypadki) oraz podpaleń kościołów (94 incydenty), szczególnie w Niemczech (33 podpalenia). Autorzy podkreślają trzy główne problemy: przemoc wobec chrześcijan, dyskryminację światopoglądową i religijny analfabetyzm elit. W tekście poruszono sprawę fińskiej polityk Päivi Räsänen, ściganej za cytowanie Biblii, oraz kuriozalne „ostrzeżenie przed przemocą” wobec tekstów biblijnych na brytyjskim Uniwersytecie w Sheffield. COMECE apeluje o unijnego koordynatora ds. zwalczania nienawiści antychrześcijańskiej, co spotyka się – według ks. Manuela Barriosa Prieto – z niezrozumieniem instytucji unijnych. „Wiemy jednak, że ten problem istnieje” – deklaruje duchowny, wskazując na mentalność urzędników kwestionujących potrzebę ochrony chrześcijan jako „większości”.
Kulturowe samobójstwo Europy
„Europa, wyrzekając się Chrystusa, wyrzeka się samej siebie” – przestrzegał Pius XI w encyklice Quas primas. Podczas gdy raport OIDAC dokumentuje jedynie zewnętrzne przejawy prześladowań, sedno problemu tkwi w systemowej apostazji europejskich elit, które – jak zauważył już św. Pius X – „przez zaniedbanie obowiązków nauczania, przez przyjęcie zasad niezgodnych z Ewangelią i przez tolerowanie w łonie Kościoła nauk zgubnych, przygotowały ruinę wiary w duszach” (List Apostolski Notre charge apostolique).
Ogień nienawiści i zimna obojętność
„Odnotowano 94 podpalenia – prawie dwa razy więcej niż w poprzednim roku. Jedna trzecia (33) z nich miała miejsce w Niemczech.”
Te statystyki nie są przypadkiem, lecz logiczną konsekwencją dekad ateizacji i relatywizacji sacrum. Gdy Pius XII ostrzegał, że „kościół pozbawiony ołtarzy stanie się wkrótce ruiną”, współcześni mu moderniści wyśmiewali te słowa jako „katastrofizm”. Dziś płonące świątynie we Francji, Niemczech i Hiszpanii są krwawym potwierdzeniem tej proroczej diagnozy. Co znaczące, sprawcy tych podpaleń rzadko są identyfikowani – czyżby europejskie państwa bały się konsekwentnie ścigać przestępstwa przeciwko chrześcijanom?
Dyktatura „inkluzywności”
Komentowany artykuł przytacza absurdalne orzeczenie polskiego sądu w sprawie krzyża w urzędzie wojewódzkim:
„Przeniesienie krzyża nie może obrażać uczuć religijnych w urzędzie, bowiem nie jest to miejsce kultu, nie jest to miejsce sprawowania obrzędów, a jest wyrazem tradycji, kultury, ale nie religii”.
To jawne zaprzeczenie całej tradycji prawnej Europy chrześcijańskiej. Już Sobór Trydencki w dekrecie De invocatione stwierdzał, że „krzyż jest znakiem zbawienia i powinien być czczony wszędzie, gdzie gromadzą się wierni”. Tymczasem współczesne państwa, kierując się pseudotolerancją, faktycznie wprowadzają dyktaturę antychrześcijańskiego sekularyzmu, gdzie symbole wiary mają być zamknięte w getcie domowych kapliczek.
Procesy za wierność Ewangelii
Sprawa Päivi Räsänen to nie odosobniony incydent, lecz modelowy przykład systemowej przemocy prawnej. Gdy brytyjski weteran Adam Smith-Connor zostaje ukarany grzywną 9000 funtów za cichą modlitwę przed kliniką aborcyjną, widzimy realizację potępionej przez Piusa IX w Syllabusie errorum tezy, że „wolność sumienia i kultów jest prawem przysługującym każdemu człowiekowi” (punkt 15). Tymczasem Katechizm Soboru Trydenckiego jednoznacznie naucza: „Grzeszy ciężko ten, kto nie potępia publicznych bluźnierstw, gdy może to uczynić” (Część III, V).
Religijny analfabetyzm elit
Przytoczony w artykule przypadek Uniwersytetu w Sheffield, ostrzegającego przed „przemocą” w biblijnych historiach Kaina i Abla czy Ukrzyżowania, to nie przejaw głupoty, lecz świadome działanie rewolucyjne. Jak pisał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści, aby łatwiej omamić umysły prostaczków, starannie usuwają ze studiów biblijnych wszystko, co mogłoby świadczyć o boskości Chrystusa”. Dziś obserwujemy kolejny etap tej strategii: nie tylko negację nadprzyrodzoności, ale wręcz demoniczne przeinaczanie sacrum w narrację przemocy.
Zdrada COMECE i milczenie „hierarchów”
Apel o unijnego koordynatora ds. prześladowań chrześcijan to klasyczny przykład iluzorycznego działania w ramach systemu, który sam jest źródłem prześladowań. Jak można domagać się ochrony od struktur, które w Traktacie Lizbońskim usunęły odniesienia do chrześcijańskich korzeni Europy? Ks. Barrios Prieto zdradza przy tym typową dla posoborowej mentalności naiwność: „Myślę, że to walka, którą wszyscy musimy stoczyć w Europie. To wojna kulturowa”. Tymczasem prawdziwa wojna toczy się nie o „kulturę”, lecz o zbawienie dusz – a tej wojny nie wygra się biurokratycznymi stanowiskami w Brukseli.
Antychrześcijańska Europa
Europa, która odrzuca swoje chrześcijańskie dziedzictwo, skazuje się na zagładę. Jak przepowiedział Pius XI: „Państwa, które nie żyją według praw Chrystusowych, upadną i zniszczą się wzajemnie” (Quas primas). Obecna fala prześladowań nie jest zaskoczeniem dla tych, którzy pamiętają słowa Chrystusa: „Jeżeli Mnie prześladowali, i was prześladować będą” (J 15,20 Wlg). Prawdziwi katolicy nie powinni jednak szukać ochrony u świeckich władz, lecz trwać niezłomnie przy Krzyżu, pamiętając, że – jak głosi niezmienna doktryna – „wszelka władza pochodzi od Boga” (Rz 13,1 Wlg) i tylko w Nim jest nasze ocalenie.
Za artykułem:
Coraz więcej podpaleń kościołów. Chrześcijanie atakowani we Francji, Wielkiej Brytanii i Niemczech (opoka.org.pl)
Data artykułu: 18.11.2025
