Portal Tygodnik Powszechny (18 listopada 2025) relacjonuje dramat polskich rolników zmuszonych do sprzedaży warzyw i owoców po kosztach produkcji, podczas gdy sieci handlowe osiągają rekordowe marże. Cebula skupowana za 20 groszy za kilogram sprzedawana jest w dyskontach po 3-4 zł, podobnie ziemniaki kupowane od rolników po 10-20 groszy lądują na półkach po 2-3 zł. Autor Marek Rabij wskazuje na strukturalną nierównowagę rynkową, gdzie wielkie sieci i przetwórnie dyktują warunki rozdrobnionym producentom.
Naturalistyczna utopia oderwana od katolickiej nauki społecznej
„Z danych Eurostatu wynika, że ceny detaliczne produktów spożywczych w Polsce stanowią obecnie około 87 proc. unijnej średniej, choć jeszcze w 2015 roku było to zaledwie 63 proc.”
Lament nad wzrostem cen żywności pomija fundamentalną przyczynę: odrzucenie katolickich zasad sprawiedliwego ładu gospodarczego. Już Leon XIII w encyklice Rerum Novarum (1891) nauczał: „Wynagrodzenie nie powinno być niedostateczne do utrzymania pracownika wstrzemięźliwego i dobrego” (RN 45). Tymczasem skupowa cena cebuli (20 gr/kg) nie pokrywa nawet kosztów produkcji szacowanych na 12 tys. zł/ha, co jest jawnym pogwałceniem zasady słusznej ceny.
Modernistyczny kult mammony w służbie globalistów
Komentowany artykuł ujawnia symptomatyczną cechę posoborowej mentalności: redukcję człowieka do trybika maszyny konsumpcyjnej. Gdy portal pisze o „udziale kosztów zakupu jedzenia w budżecie przeciętnego gospodarstwa domowego” (27,2% w Polsce vs. 9,5% w Luksemburgu), nie dostrzega duchowego wymiaru tej dysproporcji. Pius XI w Quadragesimo Anno przestrzegał: „Nieograniczona wolność konkurencji prowadzi do ruiny silniejszych i pochłania słabszych” (QA 88).
Sieci handlowe osiągające w Polsce wyższe marże niż w krajach macierzystych (Biedronka: 8,3% vs. 5,6% w Portugalii; Lidl: 7,9% vs. 7,1% w Niemczech) stanowią żywą ilustrację potępionej przez Piusa IX w Syllabus Errorum (1864) tezy, że „wolna konkurencja jest ostatecznym prawem gospodarczym” (błąd 56).
Ekonomiczne niewolnictwo jako owoc apostazji
Fenomen „samozbiorów” – gdzie rolnicy pozwalają odbierać plony za symboliczną opłatą – demaskuje całkowity upadek państwowych struktur w służbie dobra wspólnego. Gdy urzędnicy zamiast interweniować, straszą rolników podatkiem VAT od „nieodpłatnego przekazania towarów”, wypełniają się słowa Piusa X z encykliki Vehementer Nos (1906): „Państwo, które nie służy Kościołowi, nie służy samemu sobie”.
Zapomniana katolicka alternatywa: spółdzielczość vs. liberalny wyzysk
Autor słusznie wskazuje na brak lokalnych struktur przetwórczych jako przyczynę uzależnienia rolników od pośredników, lecz pomija katolicki model spółdzielczości, który św. Pius X nazywał „prawdziwym lekarstwem na wyzysk proletariatu”. Włoskie case study (Parmigiano Reggiano, Prosciutto di Parma) dowodzą, że tylko gospodarka zakorzeniona w corpus mysticum Kościoła może przełamać dominację globalnego kapitału.
Gospodarczy syndrom „neo-kościoła”: pozory działania bez substancji
Próba utworzenia Krajowej Grupy Spożywczej przez „rząd PiS” i jej spektakularna klęska finansowa stanowią idealne odzwierciedlenie posoborowej metody: tworzenie struktur pozbawionych duchowego fundamentu. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi (1907), moderniści „wprowadzają w życie Kościoła zasady świeckie, prowadząc go do samozniszczenia”.
Katastrofa polskiego rynku spożywczego nie jest przypadkiem, lecz koniecznym owocem społeczeństwa porzucającego Sociale Regnum Christi. Dopóki Polska nie uzna publicznie panowania Chrystusa Króla – czego domagał się Pius XI w Quas Primas (1925) – dopóty rolnicy będą niewolnikami sieci handlowych, a konsumenci zakładnikami cenowych gier.
Za artykułem:
Drożyzna w sklepach. Kto naprawdę zarabia na polskim jedzeniu? (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 18.11.2025
