Portal eKAI (18 listopada 2025) relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV do uczestników szczytu klimatycznego COP30 w Belém, w którym uzurpator watykański stawia walkę ze zmianami klimatycznymi jako priorytet „duszpasterski”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony cel Kościoła. „Amazonia pozostaje żywym symbolem stworzenia wymagającym pilnej troski” – głosi komunikat, błędnie utożsamiający ekosystem z sacrum, co stanowi jawny przejaw naturalizmu potępionego w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 1-2, 39).
Klimatyczny mesjanizm zamiast królestwa Chrystusowego
„Okno [na zatrzymanie zmian klimatycznych] się zamyka”
Teza o „oknie klimatycznym” odsłania scjentystyczną eschatologię neo-kościoła, gdzie naukowe modele zastępują sąd ostateczny, a redukcja CO₂ staje się pseudo-zbawieniem. W encyklice Quas primas Pius XI nauczał jednoznacznie: „Pokój Chrystusowy w królestwie Chrystusowym […] nie przez co innego szczęśliwe państwo […] ale przez posłuszeństwo przykazaniom Bożym”. Tymczasem Leon XIV proponuje ekologiczne utopie zamiast nawrócenia grzeszników.
Ewangelia według IPCC
Bezwstydne powoływanie się na Porozumienie Paryskie („nasze najsilniejsze narzędzie”) demaskuje bałwochwalczą wiarę w globalne zarządzanie. Kiedy „papież” stwierdza:
„Nie ono [porozumienie] zawodzi – to my zawodzimy w naszej odpowiedzi”
, dokonuje faktycznej kanonizacji dokumentu ONZ, podczas gdy Kościół katolicki zawsze nauczał, że jedyną uniwersalną władzą jest Chrystus Król („Daną mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” – Mt 28,18).
Ekologiczny synkretyzm
Wezwanie do „ramię w ramię [z] przywódcami i pasterzami wszystkich narodów i wyznań” stanowi zdradę nakazu misyjnego („Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” – Mt 28,19). Prawdziwy Kościół nie może bratać się z wyznawcami fałszywych religii w kulcie Matki Ziemi, co potwierdza Syllabus błędów: „Każdy człowiek jest wolny, by wyznawać religię, którą uzna za prawdziwą” (pkt 15) – błąd potępiony. Hasło „strażnicy stworzenia” zaczerpnięte wprost z pogańskich ruchów ekologistycznych, całkowicie wypacza biblijną koncepcję dominium terrae (Rdz 1,28).
Brak wiary w miejsce braku woli politycznej
Rzekomy „brak woli politycznej” to zasłona dymna dla systemowej apostazji struktur posoborowych. Gdy Leon XIV lamentuje nad „jedną na trzy osoby żyjącą w zagrożeniu klimatycznym”, przemilcza fakt, że 100% ludzkości żyje w zagrożeniu wiecznego potępienia – jedynego prawdziwego kryzysu. Pius XI w Quas primas wskazywał źródło nieszczęść: „Usunięto Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo ze swych obyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego”. Tymczasem neo-kościół sam stał się narzędziem tego usunięcia.
Ekonomia zamiast eschatologii
Obietnica „silniejszych i bardziej sprawiedliwych systemów gospodarczych” poprzez walkę z klimatem to czysto marksistowska utopia. Kościół nauczał zawsze, że sprawiedliwość społeczna płynie z przestrzegania prawa Bożego („Szukajcie najpierw królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane” – Mt 6,33), nie zaś z technokratycznych planów. Quadragesimo anno Piusa XI potępiało taką materialistyczną redukcję jako „dyktaturę ekonomiczną” (pkt 88).
Posoborowa herezja w akcji
Przesłanie Leona XIV stanowi modelowy przykład modernistycznej perwersji definiowanej przez św. Piusa X w Lamentabili (pkt 22, 58, 64): pominięcie grzechu pierworodnego, milczenie o Krzyżu jako jedynym ratunku, zastąpienie zbawienia „zrównoważonym rozwojem”. Gdy encyklika Pascendi demaskowała modernizm jako „syntezę wszystkich herezji”, miała właśnie na myśli takie właśnie podporządkowanie religii świeckim ideologiom.
Za artykułem:
18 listopada 2025 | 15:20Papież: zawodzimy ws. ochrony klimatu (ekai.pl)
Data artykułu: 18.11.2025
