Portal Opoka informuje o obchodach Światowego Dnia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc (POChP) pod hasłem „Duszność? Pomyśl o POChP”, rozwijanym w Polsce jako kampania „Pokochaj Płuca. Unikaj kolejnych zaostrzeń”. Artykuł koncentruje się na statystykach zachorowań (1,3 mln zdiagnozowanych w Polsce), objawach (duszność, kaszel), diagnostyce (badanie spirometryczne) oraz promowaniu aplikacji „Moje POChP”. Wspomniano o stygmatyzacji pacjentów i konieczności wczesnego leczenia. Partnerem kampanii jest firma AstraZeneca, a patronem merytorycznym Polskie Towarzystwo Chorób Płuc.
Naturalistyczne przesłanie: redukcja człowieka do wymiaru biologicznego
Opisywana kampania wpisuje się w materialistyczną wizję człowieka, całkowicie pomijającą jego wymiar duchowy i nadprzyrodzone przeznaczenie. Gdy portal stwierdza: „POChP to nie wyrok – przy odpowiedniej opiece i właściwej terapii można z nią dobrze żyć”, utrwala błędne przekonanie, jakoby celem życia było jedynie fizyczne funkcjonowanie, a nie zbawienie duszy. Tymczasem Salus animarum suprema lex (zbawienie dusz najwyższym prawem) – jak przypomina Sobór Trydencki i cała Tradycja Kościoła.
Zatrute źródła: moralnie wątpliwe metody leczenia
Artykuł bezkrytycznie powiela zalecenia dotyczące „szczepień ochronnych”, nie wspominając o fundamentalnym problemie moralnym związanym z wykorzystaniem linii komórkowych pochodzących z aborcji w produkcji niektórych szczepionek. Katechizm Piusa X jasno naucza: „Współdziałanie formalne w aborcji jest zbrodnią” (De abortu procurato). Milczenie w tej kwestii czyni z kampanii narzędzie promocji farmaceutycznego przemysłu lekceważącego prawa Boże.
Fałszywa antropologia: „jakość życia” ponad stan łaski
Powtarzające się w materiale określenie „jakość życia” odsłania hedonistyczną mentalność autorów. W katolickiej perspektywie cierpienie – choć samo w sobie będące skutkiem grzechu pierworodnego – może stać się narzędziem uświęcenia przez zjednoczenie z Męką Chrystusa. Św. Paweł napomina: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i dopełniam na ciele moim niedostatki udręk Chrystusowych” (Kol 1,24). Brak choćby wzmianki o tej nadprzyrodzonej wartości cierpienia demaskuje czysto świecki charakter akcji.
Niebezpieczne pominięcia: lekceważenie duchowych przyczyn chorób
W tekście nie znajdziemy żadnej refleksji nad możliwymi duchowymi przyczynami chorób płuc. Tymczasem Katechizm Rzymski przypomina: „Grzechy przeciwko cnocie umiarkowania, szczególnie nieczystość i pijaństwo, niszczą zdrowie ciała”. Palenie tytoniu – główna przyczyna POChP – jest przecież formą zniewolenia zmysłów, wymagającą nie tylko medycznej interwencji, ale przede wszystkim sakramentalnego leczenia poprzez spowiedź i modlitwę.
Kult postępu technologicznego: aplikacja zamiast rachunku sumienia
Promocja aplikacji „Moje POChP” jako „pierwszej polskiej aplikacji działającej na zasadzie elektronicznego dzienniczka” to przejaw ślepej wiary w technokratyczne rozwiązania. Podczas gdy współczesny człowiek zapisuje każdy oddech w smartfonie, zaniedbuje o wiele ważniejszy „dzienniczek duchowy” – rachunek sumienia. Św. Ignacy Loyola w Ćwiczeniach Duchownych nakazywał: „Examen particulare – szczegółowy rachunek sumienia – dwa razy dziennie”. To właśnie regularna kontrola stanu duszy, a nie płuc, stanowi prawdziwą profilaktykę wiecznych konsechencji grzechu.
Strukturalne współudział: mroczne powiązania koncernów farmaceutycznych
Partnerstwo firmy AstraZeneca w kampanii budzi poważne wątpliwości moralne. Koncern ten jest zaangażowany w produkcję szczepionek wykorzystujących komórki z abortowanych płodów (np. współpraca z Moderną), co stanowi współudział w zbrodni aborcji. Pius XI w encyklice Casti Connubii potępił wszelkie ataki na życie nienarodzonych jako „zbrodnie przeciwko prawu naturalnemu i prawu Bożemu”. Współpraca instytucji pod szyldem „katolickim” z takimi podmiotami to zdrada zasad wiary.
Posoborowy redukcjonizm: brak odniesień do opieki duszpasterskiej
Szokujące jest całkowite pominięcie w artykule roli kapłana i sakramentów w procesie leczenia. Podczas gdy portal Opoka powinien przypominać o „modlitwie wiary, która uzdrowi chorego” (Jk 5,15), ogranicza się do naturalistycznych metod. Kanon 1004 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. nakazywał: „Chorych w niebezpieczeństwie śmierci należy niezwłocznie zaopatrzyć sakramentami”. Tymczasem współczesne „duszpasterstwo zdrowia” często redukuje się do psychologizacji wiary.
Duchowa duszność współczesnego katolicyzmu
Kampania dotycząca POChP staje się nieświadomą metaforą stanu posoborowego „kościoła”. Prawdziwą duszność duchową wywołuje nie brak tlenu w płucach, ale odcięcie od łaski poprzez:
– Zaniedbanie spowiedzi świętej („płuca duszy”)
– Przyjmowanie nieważnych „sakramentów” w strukturach posoborowych
– Brak modlitwy jako „duchowej wentylacji”
– Zatrucie modernizmem zamiast czystym tchnieniem Tradycji
Podczas gdy medycyna walczy z zaostrzeniami choroby płuc, jedynym lekarstwem na duchowe uduszenie pozostaje powrót do „wiary raz przekazanej świętym” (Jud 1,3) – w jej niezmiennej, przedsoborowej postaci. W przeciwnym razie, jak ostrzegał Pius X w encyklice Pascendi, modernistyczny duch „wyniszcza nie tylko katolicką wiarę, ale także wszelką religię”.
Za artykułem:
Duszność? Pomyśl o POChP: Światowy Dzień POChP przypomina o chorobie, która odbiera oddech milionom osób (opoka.org.pl)
Data artykułu: 18.11.2025
