Portal Vatican News (19 listopada 2025) relacjonuje sympozjum na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża poświęcone rzekomej aktualizacji konstytucji Dei Verbum. Spotkanie zorganizowane przez Federację Biblijną Katolicką pod przewodnictwem „kardynała” Luisa Antonio Tagle’a, jawi się jako kolejny etap systematycznego niszczenia zasad wiary katolickiej przez modernistyczną sekcję rzymską.
„Spotkanie miało na celu przedstawienie aktualnego spojrzenia na Dei Verbum, wykraczającego poza zwykłe wspomnienie historyczne”
Już we wstępnej deklaracji prof. Juana Carlosa Ossandóna ujawnia się sedno problemu: chęć „wzbogacenia” soborowego dokumentu o elementy sprzeczne z odwiecznym depositum fidei. Sugestia, jakoby po 60 latach potrzebna była „krytyczna refleksja” nad tekstem rzekomo natchnionym Duchem Świętym podczas Soboru, stanowi jawne pogwałcenie zasad Dei Filius Vaticanum I, który naucza, że „Duch Święty nie został dany następcom Piotra po to, aby pod Jego natchnieniem ogłaszali nową naukę, lecz aby przy Jego pomocy święcie strzegli i wiernie wyjaśniali objawienie przekazane przez Apostołów”.
Chrystologia narracyjna jako narzędzie dekonstrukcji dogmatu
Szczególnie niebezpieczną propozycją jest postulat prof. Tanzelli-Nittiego i Manicardiego o „wzbogaceniu” dokumentu o badania nad historycznym Jezusem oraz chrystologię narracyjną. To nic innego jak powrót do potępionych przez św. Piusa X w Lamentabili tez modernizmu:
„Współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny” (Lamentabili, 65)
Teza o „przezwyciężeniu sceptycyzmu” co do historyczności Ewangelii – jak twierdzi prof. Noffke – jest szczególnie perfidna. Kościół nigdy nie wątpił w historyczność tekstów ewangelicznych, czego dowodzą liczne orzeczenia Magisterium, w tym bulla Ineffabilis Deus Piusa IX. Sugestia, jakoby dopiero współczesna egzegeza „potwierdziła” tę prawdę, to zakamuflowany atak na nieomylność Kościoła.
Dialog z judaizmem jako apostazja
Prof. Pavan otwarcie przyznaje, że rozdział IV Dei Verbum „pobudził próby opracowania teologii Starego Testamentu w dialogu z Żydami”. Tym samym ujawnia się prawdziwy cel posoborowej rewolucji: zastąpienie katolickiej zasady extra Ecclesiam nulla salus relatywistycznym dialogiem. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas:
„Chrystus panować ma nie tylko nad narodami katolickimi (…) lecz także nad wszystkimi niechrześcijanami, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”
Propozycja „wolności interpretacji” Pisma Świętego (prof. Ossandón i Epis) godzi w samo serce zasady Scriptura sacra mente Ecclesiae legenda est – Pismo Święte należy czytać zgodnie z umysłem Kościoła. Pius XII w Divino afflante Spiritu stanowczo potępił podobne próby wyzwalania egzegezy spod władzy Magisterium.
Biblia jako pretekst do synkretyzmu
Wystawa La Parola di Dio nel mondo, prezentująca „różne wydania Biblii z komentarzami”, stanowi materialny wyraz tej duchowej degeneracji. Jak zauważył Pius IX w Syllabusie błędów:
„Wolność sumienia i kultów jest prawem przysługującym każdemu człowiekowi” (potępiony błąd 77)
Tym samym całe przedsięwzięcie jawi się jako promocja protestanckiej zasady sola Scriptura, jednoznacznie potępionej na Soborze Trydenckim. Dominujący ton sympozjum – jak przyznaje ks. prof. De Virgilio – ma charakter „duszpasterski”, co stanowi ukrytą formę relatywizacji prawd wiary na rzecz utylitarnej „pastoralności”.
Sympozjum na „Papieskim” Uniwersytecie Świętego Krzyża nie jest niewinną rocznicową celebracją, lecz kolejnym etapem realizacji modernistycznego programu opisanego przez św. Piusa X w Pascendi jako „systematyczne niszczenie wszystkich zasobów apologetyki”. W miejsce katolickiej zasady non nova sed nove proponuje się heretycką ewolucję dogmatu pod płaszczykiem „aktualizacji” i „dialogu”.
Jak ostrzegał Pius XII w Humani generis, takie praktyki prowadzą do sytuacji, gdzie „pod płaszczykiem katolickiej głębi kryje się groźba zdrady”. W obliczu tej apostazji jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje trwanie przy niezmiennym depozycie wiary i prawdziwej Ofierze Mszy Świętej – jedynym źródle łaski w tych dniach wielkiego odwrócenia.
Za artykułem:
Rzym: o aktualności Dei Verbum po 60 latach (vaticannews.va)
Data artykułu: 19.11.2025
