„Nie możemy zatrzymać się na budowaniu świadomości — teraz czas na konkretne decyzje i działania” – te słowa dr Moniki Sajkowskiej, przytoczone przez portal eKAI (20 listopada 2025), odsłaniają prawdziwy cel kampanii „Dzieciństwo bez Przemocy”: nie chodzi o dobro dziecka, lecz o wzmocnienie państwowego i pozakościelnego systemu kontroli nad rodziną. W inicjatywie, wspartej przez struktury neo-kościoła, brak jakiegokolwiek odniesienia do nadprzyrodzonej godności dziecka jako istoty stworzonej na obraz Boży, co dowodzi radykalnej sekularyzacji dyskursu.
Naturalistyczna redukcja problemu przemocy
Przedstawiona kampania skupia się wyłącznie na doczesnych aspektach ochrony dzieci, całkowicie pomijając ich wieczne przeznaczenie. Jak przypomniał Pius XI w encyklice Divini illius Magistri: „Pierwszym i bezpośrednim prawem wychowania należycie uporządkowanego i doskonałego […] jest sakrament chrztu świętego”. Tymczasem organizatorzy proponują:
„utworzenie w każdym województwie co najmniej jednego Centrum Pomocy Dzieciom”
gdzie „dzieci mogłyby uzyskać wsparcie psychologiczne, medyczne i prawne”. Brak choćby wzmianki o potrzebie formacji duchowej czy dostępu do prawdziwych sakramentów demaskuje materialistyczne założenie, że przemoc to problem czysto społeczny, a nie konsekwencja grzechu pierworodnego i upadku moralnego cywilizacji.
Kościelna legitymizacja dla państwowego inżynierowania
Szczególnie niepokojące jest zaangażowanie „abp” Wojciecha Polaka i „abp” Tadeusza Wojdy, którzy zachęcali do podświetlania katedr na czerwono. Ten gest – symbolicznie równoznaczny z laicką „kampanią świadomościową” – stanowi zdradę misji Kościoła. Świątynie miały być przecież miejscem modlitwy o nawrócenie grzeszników, a nie świeckim narzędziem propagandy. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „Jeżeli ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”.
Współpraca z Fundacją Dajemy Dzieciom Siłę – organizacją promującą genderową ideologię – to kolejny przykład teologicznego bankructwa posoborowia. Dr Sajkowska przyznaje: „Partnerstwo Kościoła i Fundacji […] jest bardzo cenne, nawet jeśli nie we wszystkim myślimy i działamy tak samo”. Tym samym ujawnia się relatywizm doktrynalny, potępiony już przez św. Piusa X w Lamentabili sane jako „twierdzenie, że dogmaty mogą mieć znaczenie czysto praktyczne” (propozycja 26).
Niebezpieczeństwo państwowej kontroli
Postulat „powołania wyspecjalizowanych służb ochrony dzieci w ramach ośrodków pomocy społecznej” to czysto socjalistyczny projekt, zmierzający do zastąpienia władzy rodzicielskiej przez biurokratów. Wbrew nauce Leona XIII zawartej w Rerum novarum, która głosiła: „Ojcowie rodziny powinni w sprawach dotyczących domu czuć się naprawdę panami”, obecna inicjatywa wzmacnia mechanizmy inwigilacji rodzin pod pretekstem „ochrony”.
Równie groźny jest pomysł podniesienia wieku dostępu do mediów społecznościowych do 15 lat. Choć pozornie słuszny, w rzeczywistości służy ograniczeniu wolności wychowawczej rodziców, którzy według prawa naturalnego mają wyłączne prawo decydować o dopuszczalnych treściach dla swoich dzieci. To kolejny krok ku państwu totalnemu, gdzie rodzinę zastępują urzędnicze regulacje.
Fałszywi eksperci i zdrada katolickiej doktryny
Udział postaci takich jak o. Adam Żak SJ czy o. Wojciech Bojanowski SJ w konferencjach „ochrony dzieci” demaskuje ideologiczne uwikłanie jezuitów w modernizm. Wystąpienia te ignorują fakt, że prawdziwa ochrona dziecka zaczyna się od:
- Chrztu świętego i życia w łasce uświęcającej
- Katolickiego wychowania w prawdzie
- Izolacji od zgubnych wpływów świata
Jak zauważył Pius XI w Divini illius Magistri: „Wychowanie […] polega zasadniczo na przygotowaniu człowieka do tego, aby stał się prawdziwym czcicielem Boga”. Tymczasem cała kampania sprowadza się do technokratycznych rozwiązań, które pomijają duchowy wymiar człowieczeństwa.
Symbolika światła: od Chrystusa do czerwonej iluminacji
Podświetlenie katedr na czerwono – kolor tradycyjnie kojarzony z Męką Pańską i krwią męczenników – dla poparcia świeckiej kampanii to skandaliczne nadużycie symboliki. Jak przypomina Syllabus Piusa IX, błąd 55: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła”. Gest ten stanowi więc nie tylko teologiczną aberrację, ale i publiczne wyrzeczenie się społecznego panowania Chrystusa Króla.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, prawdziwa ochrona dzieci wymaga przede wszystkim:
- Przywództwa Chrystusa Króla we wszystkich sferach życia
- Katolickiego państwa strzegącego moralności publicznej
- Rodzin opartych na sakramentalnym małżeństwie
- Usunięcia dzieci od zgubnego wpływu mediów i szkół laickich
Zamiast tego, neo-kościół oferuje współpracę z masonerią społeczną pod płaszczykiem „ochrony dziecka”, co stanowi ostateczny dowód apostazji struktur posoborowych. Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści usiłują zniszczyć wszelkie nadprzyrodzone porządki” (Encyklika Pascendi).
Za artykułem:
20 listopada 2025 | 11:51Monika Sajkowska: czas na konkretne działania służące ochronie dzieci przed przemocą (ekai.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
