Dziewczęta rezygnują z małżeństwa – konsekwencja kulturowego samobójstwa Zachodu

Portal LifeSiteNews (20 listopada 2025) przytacza wyniki badania Pew Research Center wykazującego, że jedynie 61% uczennic ostatniej klasy szkoły średniej w USA deklaruje chęć zawarcia małżeństwa w przyszłości, podczas gdy wśród chłopców odsetek ten wynosi 74%. „Zmiana ta jest szczególnie uderzająca w porównaniu z danymi z 1993 roku, kiedy to 83% dziewcząt i 76% chłopców wyrażało takie pragnienie” – czytamy. Autor, Jonathon Van Maren, wskazuje na pornografię jako główny czynnik tej destrukcji, przytaczając opinie dr. Brada Wilkinsa i Erikii Bachiochi.

Naturalistyczne ograniczenie diagnozy

Podczas gdy komentowany artykuł słusznie identyfikuje pornografię jako narzędzie demonicznej degeneracji, jego analiza pozostaje uwięziona w horyzoncie świeckiego humanizmu. Brakuje fundamentalnego osadzenia problemu w teologii moralnej i doktrynie katolickiej. Pius XI w encyklice Casti Connubii (1930) nauczał nieomylnie: „Małżeństwo nie z ludzkiego ustanowienia, ale z natury swojej z woli Stwórcy jest społecznością nierozerwalną” (Denzinger 2228). Tymczasem współczesna dyskusja sprowadza święty sakrament do poziomu „stylu życia” wybieranego na podstawie subiektywnych korzyści psychologicznych czy materialnych.

„Naukowo rzecz biorąc, zamężne matki mają dziesięć razy więcej majątku w średnim wieku, są o połowę mniej samotne i prawie dwa razy bardziej prawdopodobne, że są «bardzo szczęśliwe» w porównaniu z bezdzietnymi singielkami”

Ta utylitarna argumentacja dr. Wilkinsa odzwierciedla całkowite bankructwo współczesnej debaty, gdzie nadprzyrodzony cel małżeństwa (zbawienie dusz poprzez wychowanie dzieci w wierze) zostaje zastąpiony kalkulacją doczesnych profitów. Św. Paweł w Liście do Efezjan (5, 32) określa małżeństwo jako „sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia” („tajemnica to wielka, a ja mówię: w Chrystusie i w Kościele”).

Milczenie o źródłach apostazji

Szokujące jest całkowite pominięcie w artykule roli antykościelnej rewolucji posoborowej w destrukcji instytucji małżeństwa. To właśnie pseudo-Sobór Watykański II (1962-1965) zapoczątkował proces relatywizacji sakramentalnej natury małżeństwa poprzez:

1. Promocję fałszywie pojętej „godności osoby” oderwanej od prawa naturalnego (*Gaudium et Spes*, 48-52)
2. Legalizację antykoncepcji w praktyce poprzez milczenie *„Casti Connubii”* w dokumencie *Humanae Vitae* (1968) „papieża” Pawła VI
3. Ekumeniczne otwarcie na związki niesakramentalne (*Unitatis Redintegratio*, 3)

Pius XI już w 1930 roku potępiał praktyki antykoncepcyjne jako „haniebny występek” (*Casti Connubii*), podczas gdy współcześni „biskupi” posoborowi błogosławią związki sodomitów. Nic dziwnego, że młodzież traci zaufanie do instytucji, której przywódcy jawnie zaparli się Chrystusa Króla.

Fałszywe rozwiązania w miejsce nawrócenia

Erika Bachiochi słusznie zauważa „postchrześcijańską degenerację płci”, lecz jej propozycje pozostają w sferze naturalistycznej etyki. Brak wezwania do:

• Publicznego panowania Chrystusa Króla nad narodami (Pius XI, *Quas Primas*)
• Restytucji katolickiego państwa z zakazem pornografii (*Index Librorum Prohibitorum*)
• Przywracania czystości obyczajów poprzez kult Niepokalanego Serca Marji

Tymczasem sam autor artykułu, Van Maren, promuje środowiska neokonserwatywne związane z FSSPX – strukturą pozostającą w komunii z modernistycznym Rzymem. To klasyczny przykład liberalizmu katolickiego potępionego już przez św. Piusa X w dekrecie *Lamentabili* (1907): „Interpretacja Pisma Świętego, jaką daje Kościół, podlega dokładniejszym osądom i poprawkom egzegetów” (propozycja potępiona nr 2).

Demoniczna rola „gender” i pornografii

Przytaczane dane o dziewczętach „uciekających w transpłciowość” przed pornokulturą stanowią jedynie wierzchołek góry lodowej. Rewolucja seksualna jest logicznym rozwinięciem herezji protestanckiej i masońskiej, co Pius IX potępił w *Syllabus Errorum* (1864):

• „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod kierunkiem światła rozumu” (błąd nr 15)
• „Małżeństwo nie jest sakramentem” (błąd nr 65)

Kardynał Alfredo Ottaviani w *Allocutio* z 1971 r. ostrzegał: „Gdy narody odrzucą panowanie Chrystusa, zstąpią do otchłani moralnego rozkładu”. Dziś widzimy to proroctwo spełnione w szkołach, gdzie dziewczęta uczone są nienawiści do macierzyństwa, a chłopcy – pogardy dla cnót rycerskich.

Jedyna droga odnowy

Katolicka odpowiedź na kryzys małżeństwa nie polega na psychologizowaniu czy „reformach prawnych”, lecz na radykalnym powrocie do Regnum Christi. Jak nauczał Pius XI w *Quas Primas*: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – inaczej nie ma pokoju”. Konkretnie oznacza to:

1. Całkowitą likwidację pornografii pod karą śmierci (Kodeks Karny Piusa XII)
2. Przywracanie dziewczętom cnót niewieścich poprzez Bractwa Córek Marji
3. Formowanie mężów katolickich w III Zakonie św. Franciszka
4. Odrzucenie fałszywych struktur posoborowych, gdzie „msza” jest parodią Ofiary

Dopóki świat nie uzna „socialnego panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa” (św. Pius X), wszelkie dyskusje o „odrodzeniu małżeństwa” pozostaną jedynie pobożnymi życzeniami. Apostazja Zachodu osiągnęła punkt, gdzie jedynym ratunkiem jest publiczne poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Marji – ale dokonane przez prawowitych pasterzy w łączności z tradycyjnym Magisterium, a nie przez modernistycznych uzurpatorów.

Za artykułem:
Girls are less interested in getting married than boys. Here’s why   (lifesitenews.com)
Data artykułu: 20.11.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.