Portal eKAI (22 listopada 2025) relacjonuje „Jubileusz Życia Kontemplacyjnego” w klasztorze „karmelitanek bosych” w Łodzi, zorganizowany z okazji „Roku Świętego 2025”. „Ojciec” Ernest Zielonka z „Kurii Metropolitalnej Łódzkiej” przewodniczył nieszporom z udziałem przedstawicieli rozmaitych zgromadzeń „zakonnych”, zakończonych agapą w rozmównicy klasztornej. „Przeorysza” Maria Magdalena od Jezusa Zmartwychwstałego podkreślała znaczenie modlitwy za „Ojca Świętego” i kapłanów.
Nieprawomocny jubileusz w sekcie posoborowej
Rzekomy „Jubileusz Życia Kontemplacyjnego” stanowi jawną imitację katolickich praktyk, pozbawioną nadprzyrodzonej wartości. Jak przypomina Pius XI w encyklice Quas primas: „pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” – tymczasem „Rok Święty 2025” ogłoszony przez uzurpatora Leona XIV jest bezprawnym spektaklem, pozbawionym jakiegokolwiek związku z prawdziwym Jubileuszem, który może być ogłoszony jedynie przez prawowitego następcę św. Piotra.
Uczestnictwo „o. Zielonki” – funkcjonariusza modernistycznej struktury – w liturgii godzin demaskuje zdradę istoty życia kontemplacyjnego. Św. Teresa od Jezusa w Twierdzy wewnętrznej przestrzegała: „Najmniejsza bowiem przyjaźń z ludźmi świata jest trutką dla tych, co są całkiem oddani modlitwie”. Tymczasem agapa i „spotkanie w rozmównicy” z przedstawicielami rozmaitych zgromadzeń stanowią złamanie klauzury, redukujące kontemplację do świeckiej socjalizacji.
Modernistyczna eklezjologia w działaniu
Wypowiedź „siostry Marii Magdaleny” odsłania relatywizację katolickiej doktryny o jedności Kościoła:
„Duch Święty wzbudził bardzo wiele charyzmatów w Kościele i też mniszki żyjące w klasztorach kontemplacyjnych żyją różnymi charyzmatami”
To jawne zaprzeczenie nauczania Piusa XII w Sponsa Christi, gdzie papież podkreśla, iż wszystkie zgromadzenia kontemplacyjne podlegają ścisłej jedności doktrynalnej i dyscyplinarnej pod zwierzchnictwem Stolicy Apostolskiej. Tymczasem obecna „różnorodność charyzmatów” to jedynie przykrywka dla synkretyzmu religijnego, gdzie obok siebie funkcjonują zgromadzenia o sprzecznych regułach i celach.
Modlitwa za antykościół jako forma apostazji
Szczególnie bluźnierczy charakter ma deklaracja modlitwy „za Ojca Świętego, we wszystkich intencjach, które On nosi w sercu”. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (pkt 23): „Rzymscy papieże i sobory powszechne wykroczyli poza granice swoich władz, przywłaszczyli sobie prawa książąt i nawet zbłądzili w sprawach wiary i moralności” – stanowisko całkowicie heretyckie w katolickiej interpretacji, lecz tragicznie aktualne w kontekście współczesnego antykościoła. Modlitwa za heretyckiego uzurpatora i jego intencje (ekumenizm, ekologizm, synodalność) stanowi współudział w apostazji.
Degradacja życia klauzurowego
Rytuał „wspólnych nieszporów” z udziałem zgromadzeń aktywnych i pustelniczek burzy fundamenty życia kontemplacyjnego. Św. Jan od Krzyża w Nocy ciemnej przestrzegał: „Aby dojść do tego, czego nie znasz, musisz iść drogą, której nie znasz” – tymczasem „brat pustelnik” uczestniczący w zgromadzeniu tłumnym wystawia na pośmiewisko samą ideę pustelni.
Podawany przez portal fakt, iż „najmłodsza siostra ma 37 lat” dowodzi demograficznej agonii zgromadzenia. Prawdziwe klasztory kontemplacyjne – jak choćby karmel w Lisieux za czasów św. Teresy od Dzieciątka Jezus – przyjmowały kandydatki w wieku 15-18 lat, co gwarantowało ciągłość powołań. Tymczasem współczesne „klauzury” pełne są kobiet w średnim wieku, często po świeckich karierach, co nieuchronnie wnosi ducha świata za klauzurę.
Teologiczne sprzeczności w nauce „o. Zielonki”
Refleksja „ojca” podczas nieszporów: „My w chrześcijaństwie odchodzimy na pustynię po to, aby stracić siebie, aby stracić siebie i odnaleźć Jego, jedyną Miłość” – choć pozornie ortodoksyjna – stanowi w rzeczywistości przejaw gnostyckiego spirytualizmu. Jak uczy św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (II-II, q. 188): „Życie kontemplacyjne nie polega na ucieczce od natury ludzkiej, lecz na jej udoskonaleniu przez łaskę”. Modernistyczna koncepcja „utraty siebie” prowadzi do orientalnych koncepcji unicestwienia, a nie katolickiego zjednoczenia z Bogiem poprzez łaskę uświęcającą.
Klasztor założony w 1928 roku podlegał pierwotnie prawowitej jurysdykcji kościelnej, jednak jego obecne funkcjonowanie w strukturach posoborowych czyni zeń instytucję schizmatycką. Jak przypomina dekret Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (pkt 53): „Organiczny ustrój Kościoła podlega zmianie, a społeczność chrześcijańska, podobnie jak społeczność ludzka, podlega ciągłej ewolucji” – teza potępiona jako modernistyczna, a stanowiąca podstawę działalności obecnych „zgromadzeń zakonnych”.
Za artykułem:
22 listopada 2025 | 07:47Jubileusz Życia Kontemplacyjnego w Karmelu klauzurowym w Łodzi (ekai.pl)
Data artykułu: 22.11.2025
