Portal LifeSiteNews (22 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie Laury, konwertytki z buddyzmu, która w 2018 roku przystąpiła do struktur posoborowych. W emocjonalnym przemówieniu zwróciła się do Leona XIV – współczesnego antypapieża – z żądaniem zaprzestania „dezorientujących i abstrakcyjnych” działań oraz powrotu do „prawa Bożego”.
„Kiedy usłyszałam, że świat otrzymuje nowego „papieża”, byłam bardzo ciekawa, pełna nadziei, by zobaczyć, co przyniesie przyszłość” – rozpoczęła Laura, odsłaniając naiwność typową dla neofitów nieświadomych trwającej od 1958 roku apostazji hierarchicznej.
Milczenie „antypapieża” wobec jawnych świętokradztw i herezji
„Nie wolno nam ordynować kobiet na diakonów czy kapłanów” – stwierdziła Laura, słusznie odwołując się do niezmiennej dyscypliny Kościoła katolickiego (kan. 968 §1 KPK 1917). Jednakże jej apel do Leona XIV o potępienie „fałszywych pasterzy – wilków w owczej skórze” pozostaje głosem wołającego na pustyni struktur całkowicie zdominowanych przez modernistów.
Wrzesień 2025 przyniósł skandaliczną nominację Cristiany Perrelli – „artystki” specjalizującej się w homoerotycznej i sadomasochistycznej pornografii – na szefową „Papieskiej” Akademii Sztuk Pięknych.
„Czy widziałeś jej „sztukę”? (…) Mężczyzna oddający mocz na drugiego mężczyznę. To obrzydliwość!”
– pytała retorycznie Laura. Nominacja ta stanowi jawną realizację programu masońskiego, opisującego zniszczenie sacrum jako „uwolnienie sztuki od klerykalnych więzów” (por. Pius X, Pascendi Dominici gregis, 1907).
„Antypapież” w objęciach jawnych heretyków
Szczytem zgorszenia było sierpniowe spotkanie Leona XIV z „siostrą” Lucią Caram – dominikanką głoszącą publicznie:
- apoteozę związków homoseksualnych
- prawo do dzieciobójstwa („aborcji”)
- zaprzeczenie dziewictwa Najświętszej Marji Panny
- odrzucenie istnienia piekła
„Jaki katolik nie wierzy w piekło?” – pytała słusznie Laura, nie zdając sobie sprawy, że cała struktura posoborowa odrzuca dogmat de fide o wiecznym potępieniu (Sobór Laterański IV, kan. 1). Spotkania z heretykami bez uprzedniego żądania odwołania błędów są zdradą Urzędu Piotrowego (Św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice, II,30).
Epidemia świętokradztw w pseudo-kościele
Lipcowa „Msza dumy LGBT” w San Diego pod przewodnictwem „biskupa” Ramóna Bejarano – z udziałem „drag queen” Nicole Murray-Ramirez – stanowi akt sacrilegii in persona ministri. Laura trafnie zauważa:
„Ci „biskupi”, ci „księża” są wyświęceni, by przemieniać chleb w naszego Pana Jezusa Chrystusa”
, jednakże nie dostrzega, iż w strukturze pozbawionej ważnej sukcesji apostolskiej (od 1968) nie ma możliwości sprawowania prawdziwej Ofiary Mszy Świętej.
Szczytem profanacji stało się dopuszczenie do „bierzmowania” sodomitę Gio Beniteza przez „ks. Jamesa Martina SJ” – jawnie propagującego homoseksualizm. „Nie możesz przyjmować Eucharystii w stanie grzechu śmiertelnego. Oni depczą naszego Pana. Oni Go znieważają” – apelowała Laura, nie wiedząc, że w rzeczywistości mamy do czynienia z parodią sakramentów, gdzie „komunia” jest co najwyżej zwykłym chlebem (Św. Pius X, Lamentabili sane, pkt 65-66).
Naturalistyczne urojenia zamiast Królestwa Chrystusowego
Krytykując zaangażowanie Leona XIV w klimatyczne i imigracyjne utopie, Laura wskazała na istotę problemu:
„Zmiana klimatu nie będzie „zagrożeniem dla ludzkości”. Grzech będzie”
. To echo nauczania Piusa XI: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki (…) wyrzekać się będą panowania Zbawiciela naszego” (enc. Quas Primas).
Naiwnością jednak jest wiara Laury, że „synodalność” – narzędzie demolowania dogmatów – może stać się narzędziem jedności. „Synod” to masońska parodia soborów powszechnych, służąca „demokratyzacji” nieomylnego Magisterium (Pius IX, Syllabus errorum, pkt 77-80).
Obrzucenie błotem Najświętszej Marji jako współodkupicielki
Ostatnim akordem dramatu stało się odrzucenie przez „doktrynę wiary” tytułu Co-Redemptrix jako „nieodpowiedniego” i „niepomocnego” teologicznie. To jawny atak na dogmat o powszechnym pośrednictwie łask przez Marję (Leon XIII, enc. Iucunda semper). Laura słusznie ripostuje:
„Nie zaniżaj poziomu naszej wiary dla ludzi, którzy nie mają w niej żadnego udziału”
, nie zdając sobie sprawy, że cała posoborowa struktura jest projektem „dostosowania wiary do potrzeb współczesnego człowieka”.
Teologiczne bankructwo neofickiej naiwności
Apel kończy się paradoksalnym wezwaniem: „Jan Paweł II jest świętym. Ty też jesteś powołany, by być świętym”. To dowód głębokiej dezorientacji doktrynalnej Laury, która:
- Uznaje antypapieża za prawowitego następcę św. Piotra
- Akceptuje „kanonizację” apostaty Wojtyły jako ważną
- Nie dostrzega, że sama uczestniczy w pseudosakramentach nieważnie wyświęconych „duchownych”
Jej płomienna mowa – choć słuszna w wielu punktach – przypomina krzyk dziecka, które wierzy, że można naprawić pociąg zmierzający ku przepaści, zmieniając kierownika bufetu. Jedynym lekarstwem jest całkowite odrzucenie posoborowej struktury i powrót do integralnej katolickiej doktryny (Św. Pius X, Pascendi, 39).
Za artykułem:
WATCH: Young convert urges Pope Leo to be faithful, stop being ‘confusing and abstract’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 22.11.2025
