Struktura zwana Konferencją Episkopatu Polski (KEP), będąca częścią sekty posoborowej, ogłosiła tzw. „Apel o szacunek dla św. Jana Pawła II” podczas swego 403. zebrania plenarnego na Jasnej Górze 22 listopada 2025 roku. „Biskupi prosili Boga o pokój, pojednanie i zgodę w naszej Ojczyźnie” – czytamy w komunikacie, który pomija fundamentalną prawdę, iż prawdziwy pokój może przyjść jedynie przez społeczne panowanie Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas).
Bluźniercza sakralizacja heretyka
W apelu KEP nazywa Wojtyłę „jednym z największych Polaków w historii” i „świętym”, co stanowi jawne pogwałcenie kanonów 1997-2012 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku. Kanon 2133 jasno głosi: „Nie wolno czcić publicznie tych, którzy nie zostali przez Kościół kanonizowani lub beatyfikowani”. Tymczasem „kanonizacja” Wojtyły przez bergoglia w 2014 roku jest nieważna z trzech powodów:
1. Antypapież nie posiada władzy kluczy (św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice)
2. Proces kanonizacyjny pomijał wymaganą prawnie przerwę 50-letnią
3. Życie i nauczanie Wojtyły przepełnione było herezjami (Asyż 1986, ekumenizm, relatywizm)
Jak trafnie zauważył św. Pius X w dekrecie Lamentabili sane exitu: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (propozycja potępiona nr 54). To właśnie tę modernistyczną mentalność uosabia Wojtyła, którego „teologia ciała” stanowiła otwarcie drzwi dla neomarksistowskiej rewolucji gender.
Fałszywa narracja historyczna jako zasłona dymna
Apel KEP powtarza mit o „wkładzie [Wojtyły] w pozytywne przemiany w Polsce” i rzekomym przyczynieniu się do upadku komunizmu. To klasyczne przejście historycyzmu potępionego w Syllabusie błędów Piusa IX (pkt 58). Prawda jest odwrotna – jak wykazały dokumenty SB, Wojtyła współpracował z komunistami od lat 50., co potwierdza choćby raport płk. Adama Wyczawskiego z 1953 roku.
Prawdziwy Kościół katolicki zawsze nauczał, że „nie ma zbawienia poza Kościołem” (Bonifacy VIII, Unam Sanctam), podczas gdy Wojtyła głosił w Asyżu w 1986 roku: „Każda religia zawiera w sobie ziarno prawdy”. To jawna apostazja, zgodnie z kanonem 1325 §2 KPK 1917.
Milczenie o prawdziwym kryzysie
Podczas gdy KEP płacze nad „zniesławieniem” swego idola, zupełnie pomija rzeczywiste problemy duchowe Polski:
- 99% „katolików” uczestniczy w bluźnierczych pseudo-mszach Novus Ordo
- Masowy napływ imigrantów muzułmańskich za przyzwoleniem „episkopatu”
- Systemowe niszczenie katolickiej edukacji i tradycyjnej rodziny
Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Kościół, ustanowiony przez Chrystusa jako społeczność doskonała, żąda dla siebie pełnej wolności i niezależności od władzy świeckiej”. Tymczasem KEP stała się przybudówką państwa, błogosławiąc kolejne lewicowe rządy.
Jasnogórskie świętokradztwo
Szczególnie wymowne jest miejsce „apelu” – Jasna Góra. To właśnie tu:
- Wojtyła oddał Polskę w „niewolę” fałszywej „Marji” Fatimskiej (1982)
- Bergoglio składał kwiaty przed obrazem Czarnej Madonny (2016)
- Odbywają się coroczne ekumeniczne spotkania z judaizmem i islamem
Tymczasem prawdziwa cześć Marji musi być „wolna od wszelkiej przesady czy zwątpienia” (Pius XII, Ad Caeli Reginam). Kult „fatimski” to zaś masoneria w czci Marji, jak dowodzą dokumenty w pliku „Fałszywe objawienia fatimskie”.
Na koniec warto przypomnieć słowa św. Pawła: „Gdyby wam kto głosił ewangelię odmienną od tej, którą przyjęliście – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,9 Wlg). Modernistyczna sekta zwana KEP, broniąca heretyka Wojtyły, sama wpada pod ten anatem.
Za artykułem:
Komunikat Rzecznika Konferencji Episkopatu Polski po 403. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski (episkopat.pl)
Data artykułu: 22.11.2025
