Peregrrynacja relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz jej świętych rodziców, Ludwika i Zelii Martin, w dniach 22-24 listopada nawiedziły dwie lubelskie wspólnoty karmelitańskie. (Źródło: Portal eKAI, 24 listopada 2025)
Komentowany artykuł relacjonuje wydarzenie będące kwintesencją posoborowej dewastacji pojęcia świętości. Pod płaszczykiem pobożności kryje się tu bowiem:
1. Kanonizacyjny absurd: Podczas gdy kult św. Teresy z Lisieux (kanonizowanej w 1925 r.) ma podstawy w niezmiennym Magisterium, tak zwana „kanonizacja” jej rodziców w 2015 r. przez antypapieża Bergoglio jest czystą fikcją. „Świętość jest owocem łaski i heroicznego życia w łączności z Kościołem, a nie socjotechniką mającą legitymizować nową moralność” (Pius XI, Divini Redemptoris).
Naturalizm zastępuje łaskę
Opisane „duchowe” aktywności – Msze Święte, adoracje, czuwania – pozbawione są kluczowego kontektu teologicznego:
- Brak wzmianki o stanie łaski uczestników jako warunku ważności sakramentów, co redukuje je do psychologicznych przeżyć
- „Kaznodzieja” Budzik (notabene osoba bez ważnych święceń) głosi herezję:
„Dla św. Teresy nie ulegało najmniejszej wątpliwości, że Jezusa trzeba miłować w drugim człowieku. Że wielkie uniesienia i głębokie słowa o miłości trzeba codziennie zamieniać na ‘drobne’, przekuwać na konkretne słowa, czyny i zachowania”
To jawne zaprzeczenie nauce św. Tomasza z Akwinu: „Caritas perficit animam” (Miłość doskonali duszę) – gdzie miłość ku Bogu jest fundamentem, a nie „drobne akty” wobec ludzi (II-II, q. 23, a. 6).
Relikwie bez relikwii
Procedura prezentowania relikwii budzi poważne wątpliwości:
- Autentyczność szczątków rzekomych „świętych rodziców” nie została potwierdzona przez przedsoborową Kongregację Obrzędów
- Mieszanie relikwii prawdziwej Świętej (Teresy) z pseudo-relikwiami jej rodziców tworzy synkretyzm kultowy
- Kanonizacja rodziny Martin to ideologiczny projekt mający legitymizować posoborową wizję małżeństwa jako „drogi do świętości” bez ascezy i umartwienia
Ofiara zastąpiona zgromadzeniem
Najcięższym przejawem apostazji jest milczenie o najważniejszym:
- Żadnej wzmianki o Ofierze Mszy Świętej jako bezkrwawej Ofierze Kalwarii
- „Eucharystia” sprowadzona do zgromadzenia celebrującego własne emocje
- Całkowite pominięcie warunku ważności sakramentów – święceń kapłańskich według tradycyjnego rytu
Jak trafnie zauważył św. Pius X: „Moderniści zastępują wewnętrzne działanie łaski zewnętrznymi przejawami emocjonalnej egzaltacji” (Encyklika Pascendi). W Dysie i przy Świętoduskiej mamy do czynienia z klasycznym przykładem tej substytucji.
Karmel na gruzach wiary
Udział tak zwanych „karmelitów bosych” i „karmelitanek” w tym spektaklu demaskuje głębię kryzysu:
- Zgromadzenia te przyjęły posoborowe konstytucje, więc nie mają sukcesji zakonnej
- Ich „klauzura” jest farsą, skoro uczestniczą w publicznych show z relikwiami
- Duchowość karmelitańska została zredukowana do terapeutycznego narzędzia „rozwijania osobowości”
„Uroczystej Eucharystii na zakończenie peregrynacji w klasztorze karmelitanek przewodniczył abp Stanisław Budzik”
To zdanie jest oksymoronem: „uroczysta Eucharystia” bez ofiary, pod przewodnictwem nie-biskupa, w zgromadzeniu pozbawionym łaski uświęcającej.
Apokaliptyczna parodia
Wydarzenie to wpisuje się w szerszy kontekst przygotowania kultu Bestii:
- Mieszanie świętości prawdziwej (Teresa) z fałszywą (rodzice) to model „mysterium iniquitatis” (2 Tes 2,7)
- „100. rocznica kanonizacji” służy za przykrywkę dla wprowadzenia nowego kultu
- Użycie relikwii jako fetyszy ma zastąpić prawdziwą adorację Boga w Trójcy Jedynego
Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas: „Gdy usunięto Jezusa Chrystusa ze społeczności ludzkiej, stała się ona zgubą i nieszczęściem”. Lubański spektakl z relikwiami jest właśnie takim usunięciem Chrystusa Króla – na Jego miejsce wprowadza się kult człowieka pod płaszczykiem „rodzinnej świętości”.
Tym, którzy ulegli tej manipulacji, należy przypomnieć słowa św. Pawła: „Choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Ga 1,8 Wlg). Prawdziwa świętość rodzi się jedynie z uczestnictwa w Ofierze Krzyża, a nie z emocjonalnych zgromadzeń wokół wątpliwych szczątków.
Za artykułem:
24 listopada 2025 | 16:32Lublin – peregrynacja relikwii św. Tereski i jej świętych rodziców (ekai.pl)
Data artykułu: 24.11.2025
