Portal eKAI.pl (25 listopada 2025) relacjonuje przygotowania do wizyty Leona XIV w Stambule, podkreślając „ślady papieskich poprzedników” w tym mieście. Artykuł przedstawia Turcję jako „ukształtowaną przez islam”, ale zarazem „chrześcijańską” dzięki historycznemu dziedzictwu Konstantynopola. Wymienia ok. 150 kościołów różnych wyznań, funkcjonujących „w cieniu” islamskiej dominacji. Szczególną uwagę poświęca pomnikom i upamiętnieniom posoborowych antypapieży: Benedykta XV jako „dobroczyńcy narodów”, Jana XXIII jako „przyjaciela Turków” oraz wizytom Pawła VI, Jana Pawła II i Franciszka w Hagia Sophii. Autor zauważa, że Leon XIV odwiedzi Błękitny Meczet, zaś „Mszę św.” odprawi w hali sportowej Volkswagen Arena.
Religijny synkretyzm jako narzędzie dechrystianizacji
Kompromitujące zestawienie „około 2000 meczetów” i „150 kościołów” w 16-milionowym mieście demaskuje rzeczywisty status chrześcijaństwa w imperium islamskim. Quas primas Piusa XI stanowczo przypomina:
„Państwa […] powinny publiczną czcią i posłuszeństwem uczcić królującego Chrystusa, jeżeli pragną powagę swą nienaruszoną utrzymać, i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny”
. Tymczasem struktury posoborowe nie tylko akceptują status quo islamskiej dominacji, lecz wręcz gloryfikują ją jako „bogactwo mozaiki”.
Kult apostatów: od Benedykta XV do „świętego” Roncallego
Szczególnie oburzający jest kult Benedykta XV, którego pomnik w Harbiye wychwala jako „dobroczyńcę narodów bez względu na narodowość i religię”. To jawna herezja potępiona przez Piusa IX w Quanta cura:
„Błądzą ci, którzy sądzą, iż można dojść do wiecznego zbawienia wyznając jakąkolwiek religię”
. Jeszcze groźniejszy jest kult Angelo Roncallego („Jana XXIII”), któremu nadano ulicę w 2001 roku za rzekomy „dialog chrześcijańsko-muzułmański”. Ten masonerii oddany rewolucjonista, ekskomunikowany latae sententiae już w 1960 roku za współpracę z komunistami, został wyniesiony do rangi „świętego” w 2014 – co doskonale wpisuje się w masońską strategię „kanonizacji zdrajców”.
Hagia Sophia: od kościoła przez muzeum do meczetu
Przemilczana zostaje fundamentalna prawda: przekształcenie największej świątyni chrześcijaństwa w meczet to nie tylko akt historyczny, lecz ciągła profanacja. Tymczasem posoborowi uzurpatorzy od Pawła VI po Franciszka traktowali ją jak turystyczną atrakcję. Zachowanie Pawła VI, który „wprawił w zakłopotanie tureckiego ministra” klękając do modlitwy w 1967 roku, stanowi akt desperackiego teatru – skoro równocześnie zdradził Mszę Świętą poprzez Novus Ordo. Franciszek zaś w 2020 roku jedynie „przeżywał”, gdy Erdoğan ostatecznie zniszczył pozory neutralności Hagia Sophii.
Błękitny Meczet i hala sportowa: symbole apostazji
Plan wizyty Leona XIV to kwintesencja modernistycznej zdrady:
„w sobotni poranek 29 listopada papież odwiedzi Meczet Sułtana Ahmeda […] Wielka katolicka Msza św. sprawowana przez papieża odbędzie się w hali widowiskowo-sportowej”
. Pius XI w Quas primas stanowczo potępia takie działania:
„Kościół Boży, udzielając bez ustanku pokarmu duchowego ludziom, rodzi i wychowuje coraz to nowe zastępy świętych mężów i niewiast”
– nie zaś uczestniczy w bałwochwalczych ceremoniach. Sprawowanie „Mszy” w hali Volkswagen Arena to zaś jawna kpina z Ofiary Kalwarii, redukcja Najświętszej Liturgii do widowiska.
Teologia wygnania kontra kolaboracja
Podczas gdy prawdziwi katolicy modlą się o nawrócenie islamskich prześladowców, neo-Kościół współorganizuje kolejne „dialogi”. Kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku jednoznacznie stwierdza:
„Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu […] jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”
. Wizyta w meczecie i profanacja Eucharystii w hali sportowej to jawny akt apostazji, automatycznie pozbawiający urzędu wszystkich uczestników tej farsy.
Za artykułem:
25 listopada 2025 | 12:22Papież Leon XIV spotka w Stambule ślady swoich poprzedników (ekai.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
