Portal eKAI (25 listopada 2025) promuje biografię George’a Pella, przedstawiając go jako „sługę Chrystusa” i „lwa Kościoła”, który „odważnie przeciwstawiał się lobby gotowemu posunąć się do wszystkiego”. Biografia, objęta patronatem Konferencji „Episkopatu Polski”, kreśli hagiograficzny obraz byłego prefekta Sekretariatu Gospodarczego „Stolicy Apostolskiego”, pomijając jego kluczową rolę w umacnianiu modernistycznej struktury okupującej Watykan.
Teatr świętości w służbie apostazji
„Kardynał George Pell walczył na pierwszej linii frontu o przetrwanie chrześcijaństwa w zachodnim świecie”
– czytamy we wstępie autorstwa „ks.” Hamiltona. To jawna herezja eklezjologiczna, gdyż Kościół Katolicki – jako Mistyczne Ciało Chrystusa – nie może wymagać „przetrwania” (Mat 16:18 Wlg). Autorka Tess Livingstone, określana jako „przyjaciółka hierarchy”, tworzy propagandowy obraz „serdecznego kapłana”, podczas gdy zgodnie z tradycyjną teologią: „Kapłan jest alter Christus, nie zaś kompanem do rozmów przy piwie” (św. Jan Vianney).
Finansowa reforma czy służba masonerii?
Chwalony jako „główny architekt reformy finansów Watykanu”, Pell w rzeczywistości uczestniczył w masonizacji kurialnych struktur. Już Leon XIII w Humanum genus (1884) ostrzegał: „Celem tajnych stowarzyszeń jest zawładnięcie majątkiem Kościoła pod pozorem reform”. Jego rzekoma „walka z korupcją” służyła jedynie legitymizacji posoborowej pseudoreformy, podczas gdy prawdziwi katolicy wiedzą, że „Gdzie jest Piotr, tam jest Kościół” (św. Ambroży), nie zaś w biurokratycznych instytucjach neo-kościoła.
Wiezienie jako mistyfikacja
Opisywane „cierpienia” Pella w australijskim więzieniu to teatralna inscenizacja mająca wykreować fałszywego męczennika. Męczeństwo w katolickim rozumieniu wymaga śmierci za wiarę („Nikt nie ma większej miłości, jak ten, co duszę swoją oddaje” – Jan 15:13 Wlg), nie zaś tymczasowego aresztowania w sprawie kryminalnej. Jego „Dziennik więzienny”, pełen psychologizujących autoanaliz, to klasyczny przykład modernistycznej duchowości odrzucającej nadprzyrodzony charakter łaski.
Cud Vincenta – kpina z nauki Kościoła
Wspomniana „dyskusja nad cudem uratowania dziecka” to bluźniercza próba kreowania kultu apostaty. Kanon 2038 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) stanowi jasno: „Nikt nie może być czczony jako święty bez formalnej kanonizacji Stolicy Apostolskiej” – a ta od 1958 roku nie istnieje! Przypisywanie nadprzyrodzonych interwencji modernistycznemu hierarchy to działanie na rzecz „wielkiej apostazji” zapowiedzianej w 2 Tes 2:3.
Zatrute owoce posoborowej teologii
Biografia Pella to manifest całej generacji neo-kościelnych uzurpatorów: od wskazywanego jako wzór „dystansu do siebie” (przeciwnego cnocie pokory!), po relatywizację depozytu wiary w cytacie:
„Bóg zawsze słucha — zwłaszcza gdy milczy”
– co jest jawnym zaprzeczeniem słów Chrystusa: „Proście, a będzie wam dane” (Mat 7:7 Wlg). Wstępy „ks.” Skrzypczaka i Weigla tylko potwierdzają, że całe środowisko promujące tę książkę działa w ramach „ohydy spustoszenia” (Dan 9:27).
W czasach gdy prawdziwi kapłani ukrywają się w katakumbach, by sprawować Najświętszą Ofiarę, wydawnictwo Rafael wpisuje się w nurt antykościelnej propagandy. Gdy zaś Konferencja „Episkopatu Polski” obejmuje patronat nad taką publikacją, ostatecznie potwierdza swoją rolę jako „synagogi szatana” (Ap 2:9 Wlg).
Za artykułem:
Informacje Monumentalna biografia kardynała George’a Pella już w Polsce (ekai.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
