Portal Gość Niedzielny relacjonuje niezwykłe zdarzenie z Tajlandii, gdzie 65-letnia kobieta, uznana za zmarłą, odzyskała przytomność tuż przed kremacją w świątyni buddyjskiej Wat Rat Prakhong Tham. Według doniesień, stan kobiety spowodowany był skrajną hipoglikemią, co symulowało objawy śmierci klinicznej. Brat kobiety, kierując się jej wolą dotyczącą donacji organów, próbował najpierw przewieźć ciało do szpitala w Bangkoku, jednak wobec odmowy personelu medycznego zdecydował się na natychmiastową kremację w świątyni.
„Zobaczyłem, jak lekko otwiera oczy i puka w bok trumny” – relacjonował opat świątyni Pairat Sudthup. Kobietę przewieziono do szpitala, gdzie lekarze ustalili, że nie doszło do faktycznego zatrzymania funkcji życiowych.
Artykuł, ograniczając się do naturalistycznej narracji, całkowicie pomija duchowy wymiar śmierci, redukując ją do czysto biologicznego procesu.
Śmierć jako akt transcendentny w świetle katolickiej doktryny
Relacja portalu ujawnia teologiczną zgniliznę modernistycznego myślenia, które sprowadza śmierć do wyłącznie medycznego fenomenu. Tymczasem Kościół nauczał niezmiennie: „Śmierć jest rozłączeniem duszy z ciałem, po którym następuje niezwłoczny sąd szczegółowy, gdzie dusza staje przed obliczem Boga” (Katechizm Rzymski, rozdz. VI). Brak jakiegokolwiek odniesienia do eschatologicznego wymiaru śmierci w relacji świadczy o całkowitej akceptacji naturalistycznej antropologii.
Buddyjski rytuał kremacji, przedstawiony jako neutralny fakt kulturowy, stanowi w istocie bluźniercze zaprzeczenie katolickiej nauki o godności ciała jako świątyni Ducha Świętego (1 Kor 6,19). Jak nauczał Pius XII w encyklice Humani generis, ciało ludzkie przeznaczone jest do zmartwychwstania, co wyklucza jakąkolwiek formę aprobaty dla praktyk niszczących jego integralność.
Milczenie o apostazji w służbie relatywizmu
Najcięższym zarzutem wobec tej relacji jest strategiczne pominięcie prawdy o jedyności zbawienia w Chrystusie. Opisując buddyjskie rytuały z pozorną neutralnością, portal utrwala diaboliczną iluzję równości religii. Tymczasem Sobór Laterański IV nauczał nieodwołalnie: „Jedna jest powszechna społeczność wiernych, poza którą nikt nie może dostąpić zbawienia” (konst. Firmiter).
Komentowana relacja, akceptując milcząco buddyjskie praktyki, staje się współuczestnikiem apostazji potępionej już w Syllabusie błędów Piusa IX: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod wpływem światła rozumu” (pkt 15). Brak katolickiego wezwania do nawrócenia tych, którzy oddają cześć fałszywym bóstwom, stanowi zdradę misji ewangelizacyjnej powierzonej Kościołowi.
Duchowa ślepota współczesnej narracji
Przedstawienie całego zdarzenia w konwencji sensacyjnej ciekawostki medialnej odsłania duchową pustkę modernistycznej mentalności. Gdzie jest choćby ślad zrozumienia dla słów Świętego Oficjum: „W sprawach religii błądzący nie mają żadnych praw” (Lamentabili sane exitu, pkt 22)? W świecie zdominowanym przez naturalizm, nawet najdziwniejsze wydarzenia pozbawione są transcendentnego wymiaru.
Podczas gdy Chrystus Pan ostrzegał: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą” (Mt 10,28), współczesne media koncentrują się wyłącznie na fizycznym aspekcie życia, całkowicie pomijając rzeczywistość wieczną. Ta duchowa ślepota stanowi spełnienie proroctwa Piusa X o „zeświecczeniu czasów obecnych, które jest syntezą wszystkich herezji”.
W obliczu takich doniesień, katolik winien pamiętać słowa św. Pawła: „Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie” (2 Kor 2,14). Jedyną odpowiedzią na świat pogrążony w mrokach pogaństwa jest nieustanna modlitwa o nawrócenie niewierzących i heroiczne świadectwo niezmiennej wiary.
Za artykułem:
Tajlandia: Kobieta ocknęła się tuż przed kremacją (gosc.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
