Portal Opoka.org.pl informuje o porwaniu 265 nigeryjskich dzieci ze szkoły św. Marji w Papiri, podając szczegóły techniczne i organizacyjne akcji ratunkowej. Diecezja Kontagora pod kierownictwem „biskupa” Bulusa Dauwy Yohanny ogranicza się do współpracy z siłami bezpieczeństwa i apelu o „zachowanie spokoju”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar tragedii.
Naturalizm jako wyznanie wiary
Komunikat struktury posoborowej redukuje dramat do poziomu policyjnej operacji: „porywacze to niemal na pewno przestępcy, którzy dążą do nielegalnego zysku”. Brakuje tu podstawowego dla katolickiej mentalności rozróżnienia między crime (przestępstwem) a peccatum (grzechem). Gdzie wezwanie do modlitwy o nawrócenie oprawców? Gdzie przypomnienie, że każda dusza – nawet porywacza – jest powołana do Królestwa Niebieskiego?
„Biskup” Yohanna, wyświęcony w nieważnej posoborowej pseudo-sakramentach, zdradza całkowite oderwanie od doktryny św. Pawła: „Bójcie się tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekle” (Mt 10,28 Wlg). W obliczu zła nie proponuje egzorcyzmów, nowenny do Matki Bożej czy adoracji Najświętszego Sakramentu – tylko „współpracę z siłami bezpieczeństwa”. Jakże daleko to od postawy św. Piusa X, który w Lamentabili sane potępił modernistyczne mieszanie porządku nadprzyrodzonego z doczesnym!
Ewangelia bez Krzyża
W całym komunikacie brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Ofierze Mszy Świętej w intencji uwolnionych
- Wspólnym różańcu wiernych
- Wzywaniu wstawiennictwa męczenników afrykańskich
- Potrzebie zadośćuczynienia za grzechy prowadzące do takich zbrodni
Zamiast tego mamy bezduszne statystyki:
„430 uczniów, 377 w internacie, 53 dojeżdżających… 199 w szkole średniej, 85 na internacie”
To język korporacyjnego raportu, nie pasterza strzegącego salus animarum</i (zbawienia dusz). Gdzie echo encykliki Quas Primas Piusa XI: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym”?
Systemowa apostazja w działaniu
Milczenie o Chrystusie Królu w obliczu takiej tragedii to nie przypadek, lecz nieunikniony owiec soborowego błędu o wolności religijnej. Gdy w Syllabus Errorum Pius IX potępił tezę, że „Kościół nie może używać siły” (pkt 24), przewidział właśnie takie sytuacje. Prawowity biskup katolicki winien wezwać cały naród do publicznych modlitw ekspiacyjnych i ogłosić krucjatę różańcową – nie zaś udawać urzędnika socjalnego.
Diecezja Kontagora, należąca do struktury okupującej Watykan, nie może ofiarować prawdziwych sakramentów ani łask. Jej „modlitwy” to puste performanse, skoro odrzucono Mszę Trydencką – jedyną skuteczną Ofiarę Przebłagalną. Dlatego prawdziwym rozwiązaniem byłoby nawrócenie Nigerii na katolicyzm poprzez misje prowadzone przez kapłanów w ważnych święceniach, nie zaś dialog z porywaczami.
Tymczasem struktury posoborowe kontynuują dzieło samounicestwienia. Jakże wymowne, że w tym samym serwisie Opoka promuje film o „bohaterstwie” rodziny Ulmanów – fałszywych „świętych” bergoliańskiego antykościoła. To nie przypadek, lecz modus operandi antychrystowej sekty: zastąpić łaskę humanitaryzmem, sakramenty psychologią, a Krzyż – tolerancją dla zła.
Za artykułem:
Biskup Kontagory: dramat 265 nigeryjskich dzieci trwa – nadal znajdują się w rękach porywaczy (opoka.org.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
