Fałszywe miraże pokoju: amerykańsko-rosyjskie knowania przeciw Ukrainie
Portal Więź.pl z 26 listopada 2025 relacjonuje rozmowę z Michałem Kujawskim, korespondentem Kyiv Post, na temat rzekomego „amerykańskiego planu pokojowego” dla Ukrainy. Według doniesień dokument ten w znacznej mierze powtarza kremlowskie żądania, stanowiąc faktycznie akt kapitulacji Kijowa. W tle toczą się afery korupcyjne, kryzys energetyczny i załamanie frontu.
Naturalistyczne knowania w cieniu wojny
„Amerykański plan w znacznym stopniu opiera się na kremlowskich żądaniach. Jest zaproszeniem do kolejnej inwazji” – stwierdza Kujawski, ujawniając skalę kolaboracji Waszyngtonu z Moskwą. Dokument liczący 28 punktów zawiera postulaty bezpośrednio godzące w suwerenność Ukrainy, w tym próby przejęcia kontroli nad ukraińskimi zasobami naturalnymi przez Stany Zjednoczone. Jak zauważa rozmówca:
„W dokumencie poruszono kwestie odbudowy Ukrainy oraz dysponowania zamrożonymi rosyjskimi aktywami – Stany Zjednoczone miałyby brać udział nie tylko w tych procesach, ale również w czerpaniu korzyści z ukraińskich zasobów naturalnych”.
Język negocjacji odsłania całkowite pominięcie principium dirimens – zasady nadprzyrodzonego ładu moralnego. W świecie, gdzie „nie ma już Greka ani Żyda” (Kol 3,11), a jedynie interesy mocarstw, zapomniano, że prawdziwy pokój jest darem Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas).
Korupcja jako strukturalny grzech
Tymczasem ukraińskie społeczeństwo pogrąża się w kryzysie nie tylko militarnym, ale i moralnym. Afera korupcyjna zwana „Mindycz Gate”, dotykająca samego otoczenia prezydenta Zełenskiego, obnaża systemową zgniliznę:
„Cała afera kręci się wokół Jermaka i pojawia się wiele głosów nawołujących do jego dymisji”.
Choć autor próbuje bagatelizować skalę patologii („w przeszłości zdarzały się większe sprzeniewierzenia”), katolicka nauka społeczna nie zna względnej skali zła. Każda kradzież stanowi naruszenie VII przykazania, a „żaden złodziej […] nie odziedziczy królestwa Bożego” (1 Kor 6,10). Brak zdecydowanego potępienia tego stanu przez Zachód odsłania jego własne uwikłanie w kulturę śmierci.
Polityczny pragmatyzm contra lex aeterna
Analiza Kujawskiego ujawnia głębszy problem: całkowitą sekularyzację międzynarodowej dyplomacji. Gdy mówi: „Do wypowiedzenia wojny wystarczy jedna strona, ale do zawarcia pokoju […] potrzebne są dwie”, pomija fundamentalną prawdę:
„Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” (Pius XI, Quas Primas) to jedyna trwała podstawa ładu między narodami.
Propozycje „zamrożenia konfliktu” czy „rozwiązań hybrydowych” to jedynie świeckie miraże, ignorujące fakt, że „bez Boga nic nie możecie uczynić” (J 15,5). Europa, odrzuciwszy swe chrześcijańskie korzenie, nie jest zdolna do autentycznego rozstrzygnięcia konfliktu – może jedynie targować się o strefy wpływów.
Epilog: W obliczu nadchodzącego Króla
W obliczu tych wydarzeń katolicy powinni pamiętać słowa Quas Primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Dopóki dyplomacja pozostanie więźniem superbia vitae – pychy życia (1 J 2,16) – żaden dokument nie przyniesie prawdziwego pokoju.
Ukraiński dramat stanowi jedynie kolejny akt globalnej apostazji, gdzie narody „nie przyjęły miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia” (2 Tes 2,10). Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje nieustanna modlitwa: Adveniat regnum tuum – Przyjdź Królestwo Twoje.
Za artykułem:
Ukraina nie podpisze rosyjskiej listy życzeń (wiez.pl)
Data artykułu: 26.11.2025
